LIVE ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ
EJEKT FESTIVAL στις ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
3 Ιουνίου 2006
Το πρώτο φεστιβάλ του φετινού καλοκαιριού δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να κλέψει τις εντυπώσεις. Οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο Ελληνικό έχουν δύο μεγάλα πλεονεκτήματα: δεν έχουν σκόνη και δεν έχουν ζέστη, αφού πάντα φυσάνε αεράκια εκεί. Αυτό το δεύτερο θα μπορούσε να γινόταν και πρόβλημα για όσους είχαν ντυθεί για καύσωνα, αλλά να που το δωράκι του Ejekt (ένα t-shirt) μπορεί να έλυσε κι αυτό το ζήτημα.
Η μεγάλη ουρά στα ταμεία νωρίς το απόγευμα έμοιαζε αρχικά σαν έλλειψη οργάνωσης, αλλά η γρήγορη και σωστή εξυπηρέτηση στα ταμεία έδιωξε γρήγορα τις αρνητικές σκέψεις. Σε έναν καλά οργανωμένο χώρο, με πολλά περίπτερα πώλησης νερού, αναψυκτικών και ποτών, οι δύο rock σκηνές που ήταν δίπλα-δίπλα προκάλεσαν ένα αρχικό ξύσιμο κεφαλιού. Αργότερα θα ανακαλύπταμε ότι το dance stage ήταν σε εσωτερικό χώρο και το μυστήριο λύθηκε.
Το φεστιβάλ άνοιξαν οι 'εγχώριοι' Film, οι οποίοι είναι τόσο καλοί στις ζωντανές τους εμφανίσεις που πραγματικά αναρωτιέται κανείς αν είναι κάποιο αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης με το κοινό ή αν πρέπει να τους στείλουμε στο Λονδίνο για ηχογραφήσεις (παιδιά, τον Ιούλιο πάρτε το τηλέφωνο του Mike Hedges από τους Puressence). Οι Radio 4 επίσης δικαίωσαν το όνομά τους, παίζοντας πραγματικά παθιασμένα μέχρι την δύση του ηλίου.
Μετά το τελευταίο στήσιμο της δεξιάς rock σκηνής, οι Hooverphonic έκαναν την εμφάνισή τους με κιθάρα, μπάσο, ντραμς, πλήκτρα και βιολί, αλλά και μια τουλάχιστον εκπληκτική Geike (οι φωτογραφίσεις την αδικούν) με κόκκινο φόρεμα, κόκκινες μπότες και μια φωνή έτοιμη να στηρίξει ένα ολόκληρο live. Η μπάντα ξεπέρασε τις προσδοκίες αποδίδοντας κομμάτια από το "No more sweet music" και τα καλύτερα της δισκογραφίας τους: "Eden", "Jackie Cane", "2 wicky", "Sometimes", "The world is mine" (αν και δυστυχώς δεν έπιασε η 'παραγγελιά' για το "Vinegar & salt"). Μάλιστα το απροσδόκητο medley του "Mad about you" με το "Glory box" των Portishead υπενθύμισε τις συγκρίσεις των δύο συγκροτημάτων όταν είχε κυκλοφορήσει το εξαιρετικό live άλμπουμ "Sit down and listen to".
Γύρω στις 11, η αριστερή σκηνή περίμενε τους New Order. Το να πει κανείς ότι ο στίχος "I used to think that the day would never come" συνόψιζε τα αισθήματα των παρευρισκομένων φαν του ιστορικού συγκροτήματος του Manchester είναι σχεδόν περιττό. Οι New Order βγήκαν στη σκηνή και δεν έκαναν καθόλου οικονομία. Άρχισαν με το "Love will tear us apart" των Joy Division, βάζοντας κυριολεκτικά (;) φωτιά στο χώρο, ενώ συνέχισαν με "Temptation", "24 hours", "Waiting for the sirens' call", "Bizarre love triangle", "True faith" και "Blue Monday" μεταξύ πολλών άλλων, διανύοντας με άνεση 30 χρόνια μουσικής ιστορίας (αν αυτό δεν είναι κατόρθωμα, τι είναι αλήθεια;…).
Με κλωνοποίηση ίσως κατάφερνα να βρίσκομαι ταυτόχρονα στο dance stage όπου οι James Lavelle, Phil Kieran, Vitalic, Marsheaux και Miss Kittin (κάνω λάθος ή το πρόγραμμα έλεγε 04:30;) θα έδιναν στο κοινό των club να καταλάβει περιμένοντας τον ήλιο να ανατείλει σε μια πρώην πίστα αεροδρομίου [chic]. Πάντα τέτοια…
ADLINKS
-
Athens24.com (English Version)
Discover the No. 1 Guide for Athens
http://www.athens24.com
Last News
Next News