ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

LIVE ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

MASSIVE ATTACK στο ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ
9 Ιουνίου 2006

Λίγο μετά τις δέκα, και αφού η Djισσα (sic) Stella μάς είχε κάνει ένα καλό ζέσταμα, οι Massive Attack βγήκαν στη σκηνή με δύο ντράμερ (κάποιοι ξέρουν τι είναι ρυθμός...), ηλεκτρική κιθάρα και μπάσο, τα απαραίτητα keyboard και decks. Ο 3D, κατα κόσμον Robert Del Naja, μας έβαλε στο κλίμα όσων επρόκειτο να ακολουθήσουν με το καινούριο "False flags" από το "Collected".

Εν τω μεταξύ, όλοι ευχόμασταν κάποια charter πτήση να είχε φτάσει το πρωί από την Τζαμάικα φέρνοντας τον Horace Andy που είχε χτυπήσει το πόδι του, αλλά καμία τύχη. Ο Daddy G μάς έστειλε τα χαιρετίσματά του και αυτόματα συνειδητοποιήσαμε ότι πιθανόν να μην υπήρχε καμία αντίστοιχη ανδρική φωνή να τον αντικαταστήσει στα "Angel" και "Live with me" (ή και στα "Man next door" ή "Everywhen", αν ήταν στο πρόγραμμα). Θα αρκούμασταν λοιπόν στα guest vocals από την – καθόλου λίγη – Elizabeth Fraser και την Deborah Miller, τη μαύρη γυναικεία φωνή της περιοδείας.

Με το δεδομένο σύνολο φωνών, δεν αποτέλεσε έκπληξη το βάρος στα τραγούδια του "Mezzanine", με την Fraser να ερμηνεύει με τη γνωστή, εκπληκτική χροιά της το "Teardrop" και τους Massive Attack στα "Risingson" και "Inertia creeps". Τα "Future proof" και "Butterfly caught" συντέλεσαν στη δημιουργία της ατμόσφαιρας, αλλά το κοινό φάνηκε να απολαμβάνει το "Karmacoma" και το "Safe from harm", ένα από τα λίγα 'εύκολα τραγουδιστά' κομμάτια των Massive Attack.

Ωστόσο, εκεί που όλα φαίνονταν να βαίνουν καλώς, στο πρώτο encore και ενώ είχε αρχίσει το "Unfinished sympathy" ένα γενικό black-out φάνηκε να γειώνει ρεύματα και διαθέσεις. Η αποκατάσταση φάνηκε να αργεί αρκετά και η μπάντα, αμήχανη και μην μπορώντας να περιμένει άλλο, χαιρέτησε το κοινό που εμψύχωνε με χειροκροτήματα – όχι και τόσο μεγάλη τιμή για την διοργάνωση. Όταν η βλάβη βρέθηκε και οι Massive Attack ξαναβγήκαν, δύο τραγούδια ήταν αρκετά για να φτάσουμε στο τέλος, με μία Fraser στο ύψος της και ένα ατελείωτο σόλο κιθάρας και ντραμς στο "Mezzanine".

Καθώς η μπάντα χαιρετούσε με την ευγένεια που ήδη είχε δείξει να την διακρίνει, η ικανοποίηση της παρακολούθησης ενός σχήματος – θρύλου ήταν μεν μεγάλη και οι μικρές εκπλήξεις καλοδεχούμενες (το "Heat miser" του "Protection"), αλλά με τόσες απώλειες, ένα black-out και μερικές αναπάντεχες απουσίες (θα ορκιζόμουν ότι η Liz Fraser θα έλεγε το "Protection") δεν παύει κανείς να μένει με αυτό το αίσθημα του ανεκπλήρωτου. Την επόμενη φορά ίσως...