LIVE ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ
YANN TIERSEN στο ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ
14 Ιουνίου 2006
Les retrouvailles: γαλλιστί, οι επανενώσεις, το να συναντιόμαστε ξανά.
…όπου μπορεί το κοινό που ήρθε στο Λυκαβηττό να μην είχε πράγματι ξαναδεί τον Yann Tiersen, αλλά η σωστή προώθηση των διοργανωτών είχε προσελκύσει έναν μεγάλο αριθμό νέων (στην ηλικία και την ψυχή) που κάθε άλλο παρά 'περαστικοί' ήταν. Λίγο πριν τις 10 το βράδυ, ο Yann Tiersen κάλεσε τον κόσμο να πλησιάσει τη σκηνή και σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε.
L'homme orchestre: στα γαλλικά, ο άνθρωπος ορχήστρα.
Ο Tiersen έπαιξε κάθε λογής μουσικό όργανο (κιθάρα, ακορντεόν, βιολί, πλήκτρα…) με δεξιοτεχνία και ένταση, αποτελώντας τελικά το άτομο επί σκηνής που συμμετείχε στο πρόγραμμα χρονικά και ουσιαστικά περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους. Οι rock διασκευές στα κάθε είδους θέματα και τις μελωδίες του ήταν τουλάχιστον απογειωτικές, με μια μπάντα να παίζει εκρηκτικά, χωρίς επιδείξεις και φλυαρίες. Κομμάτια από τα "Le phare", "Tout est calme", τα soundtrack της "Amelie" και του "Good Bye Lenin", αλλά φυσικά και από το "Les retrouvailles" έδεσαν αρμονικά σε ένα πρόγραμμα που δεν είχε ποτέ κανέναν λόγο να ντραπεί για τις απότομες μεταπτώσεις του.
Sensibilité: στα γαλλικά, η ευαισθησία.
Θα περίμενε κανείς μια "rock περιοδεία" και η μουσική του Tiersen να συνδυάζονται δύσκολα. Αυτό αποδείχθηκε μεγάλο ψέμα από τα πρώτα λεπτά της συναυλίας: ενώ ο Yann Tiersen έπαιζε τις πρώτες νότες στο ακορντεόν με τη συνοδεία της μουσικού που έπαιζε το Onde-Martenot - αυτόν τον σπάνιο γαλλικό προπομπό του synthesizer που ακούγεται σαν theremin - ο κιθαρίστας του μας μετέδιδε στα ελληνικά από το μικρόφωνο την ηχογραφημένη ώρα του 141 (21:52 ήταν η ώρα έναρξης αυτής της συναυλίας, δύσκολα θα ξεχαστεί…). Δύσκολο είναι και να μεταφέρει κανείς τον παλμό μιας βραδιάς υπό την καθοδήγηση ενός ανθρώπου που ξέρει να συνδυάζει το πάθος ενός 'διαβασμένου' μουσικού με ένα σπάνιο για την εποχή μας λυρισμό.
Encore: γαλλιστί, "ακόμη". Στις συναυλίες, ως γνωστόν, λέγεται για το κάλεσμα του καλλιτέχνη ξανά στη σκηνή από το κοινό.
Οι θεατές κάλεσαν την μπάντα για το παραδοσιακό πρώτο encore, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αρκέστηκαν σε αυτό, καλώντας την έπειτα σε ένα δεύτερο και ένα τρίτο. Καθώς ο Yann Tiersen προσπαθούσε απελπισμένα να κάνει το πρώτο του τσιγάρο στις τελευταίες δύο ώρες, η μπάντα, φανερά κολακευμένη, υποκλίθηκε και χαιρέτησε οριστικά ένα κοινό που έμοιαζε αρχικά διατεθειμένο να αγνοήσει την συνήθη ψύχρα του Λυκαβηττού και να μείνει εκεί μέχρι αργά τα μεσάνυχτα (μετά πώς να μην γοητεύονται οι καλεσμένοι μας;…).
Merci beaucoup, au revoir: γαλλικά, αμετάφραστα.
ADLINKS
-
Athens24.com (English Version)
Discover the No. 1 Guide for Athens
http://www.athens24.com
Last News
Next News