ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

LIVE ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

SUMMERCASE FESTIVAL στη ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ
13 & 14 Ιουλίου 2007

Air


Guillemots


Editors


Arcade Fire


James


Chemical Brothers


Jarvis Cocker

Στην πρώτη μας εκτός χώρας εξόρμηση για συναυλιακούς λόγους, βρεθήκαμε την Παρασκευή 13 και Σάββατο 14 Ιουλίου στο Summercase Festival της Βαρκελώνης. Με τις ελληνικές διοργανώτριες να πασχίζουν να αποδείξουν ότι μπορούν να μας δώσουν ακόμη καλύτερα φεστιβάλ (γεγονός), είδαμε με τα μάτια μας πώς θα μπορούσε να είναι η Αθήνα σε μερικά χρόνια αν οι ρυθμοί κρατηθούν υψηλοί – και τα τούβλα στο πάτωμα.

Το Summercase είναι ένα διήμερο φεστιβάλ που διοργανώνεται – για δεύτερη χρονιά φέτος – ταυτόχρονα στη Μαδρίτη και την Βαρκελώνη, με τους καλλιτέχνες να εναλλάσσονται στις δύο πόλεις κατά το διήμερο. Στην πρωτεύουσα της Καταλονίας, το φεστιβάλ οργανώθηκε στο Parc del Fórum, στο τέρμα της κεντρικής λεωφόρου Diagonal, δίπλα στη θάλασσα. Με ιδανική δροσιά και εξαιρετική οργάνωση, ο χώρος μας υποδέχτηκε με πολλά σημεία πώλησης ποτών και φαγητού και τέσσερις σκηνές, δύο κλειστές και δύο ανοιχτές, από τις οποίες η ανατολική (Ε) ήταν ένας τεράστιος χώρος χαμηλότερα από τους άλλους, όπου οι σκάλες πρόσβασης δημιουργούσαν άνετες κερκίδες. Η καλή εικόνα συμπληρωνόταν με χώρους ξεκούρασης, εμπορικά περίπτερα, πάγκους φαγητού και VIP lounge για τους προνομιούχους.

Η πρώτη μέρα μας βρήκε να παρακολουθούμε τον πολύ καλό Fionn Regan από την Ιρλανδία, με τις folk μελωδίες του και την ειλικρινή του ερμηνεία. Λίγο αργότερα ήταν η σειρά των Editors, οι οποίοι με το "An end has a start" στις αποσκευές τους έδωσαν έναν πολύ καλό εαυτό. Ο Tom Smith ήταν αφύσικα αεικίνητος, αλλά αυτό "μπρίζωσε" ολόκληρη την μπάντα χαρίζοντας ένα μονόωρο αλλά απολαυστικό σετ. Στο τέλος της εμφάνισης προλαβαίναμε ακόμη το live των Guillemots, ενός σχήματος αποκάλυψη για το 2006. Ο ιδιοφυής Fyfe Dangerfield ήταν ο άνθρωπος ορχήστρα που, πλαισιωμένος από εξαιρετικούς μουσικούς, έδωσε μια καταπληκτική παράσταση, παρόλο που ο ήχος ακουγόταν κάπως 'μπουκωμένος'. Μια χαρά κέφι κάναμε και με μια σκηνή γεμάτη Βρετανούς στο live των The View (όπου η κατανάλωση ενέργειας χτύπησε κόκκινο).

Στις 22:00 ήταν ώρα για την – δίκαια - πιο αναμενόμενη συναυλία ολόκληρου του διημέρου: οι Καναδοί Arcade Fire προκάλεσαν τον πρώτο πραγματικό συνωστισμό του Summercase και έπαιξαν ένα σετ ολοκληρωμένο, αφήνοντας τους πάντες εκστασιασμένους (τι περιμένουμε για να τους φέρουμε στην Ελλάδα;). Ήδη κουρασμένοι ακούσαμε τα πρώτα τραγούδια των Bloc Party, πριν κινηθούμε προς το live των LCD Soundsystem, όπου γινόταν ένας πραγματικός χαμός και το project του κύριου James Murphy είχε φέρει κορεσμό σε επίπεδα λιποθυμίας στο Terminal S. Η βραδιά κατέληξε με τους Scissors Sisters, οι οποίοι είτε λόγω κακής επιλογής σειράς εκτέλεσης των τραγουδιών τους, είτε λόγω του ίδιου του μουσικού είδους που υπηρετούν, δεν είχαν καταφέρει να ξεσηκώσουν το πλήθος μέχρι τα μισά του σετ, διώχνοντάς μας γύρω στις 5 το πρωί.

Το Σάββατο, χάνοντας (δυστυχώς) τον πολύ καλό κατά τα λεγόμενα τρίτων Badly Drawn Boy, αρχίσαμε θεαματικά την βραδιά με τους James, που αποζημίωσαν κάθε φαν με προσδοκίες, για να ακολουθήσει σε άλλη σκηνή ένας Jarvis Cocker που δεν δίστασε να 'κάνει τον καραγκιόζη' πολλές φορές (λέγεται "performance") σε μία πάρα πολύ καλή συναυλία αποκλειστικά με δικά του κομμάτια (όχι Pulp), η οποία έκλεισε με χιούμορ, με μια διασκευή του "Eye of the tiger"! Οι Γάλλοι Air δικαίωσαν τη θέση τους στο θρόνο των lounge νονών με τα καλορυθμισμένα ηλεκτρονικά τους – και ομολογουμένως μια λεκτική επικοινωνία με το κοινό οπωσδήποτε 'κομμένη'. Μυστήριο πώς, οι Kaiser Chiefs που ακολούθησαν δεν κατάφεραν να απογειώσουν το ισπανικό κοινό όπως έχει συμβεί στο Gagarin που τους είχα δει και η επανάληψη του λογοπαίγνιου "Summer-Kaiser Chiefs" δεν βοήθησε τους Ισπανούς (που δεν φημίζονται για την προχωρημένη τους αγγλομάθεια). Η ημέρα έκλεισε απογειωτικά με τους Chemical Brothers να παρασέρνουν όλους τους παρευρισκόμενους σε έναν ξέφρενο χορό, για τον οποίο ούτε καν η πίστα του Terminal E ήταν αρκετή!

Φύγαμε δίνοντας υπόσχεση να επιστρέψουμε. Έχοντας κυνηγήσει κυρίως τα μεγάλα ονόματα, τα είχαμε δει με ένα κόστος 100 ευρώ (σκάνδαλο φθήνιας στην Ελλάδα!), ενώ είχαμε επίσης χάσει μεταξύ άλλων τους PJ Harvey, Jesus and Mary Chain, Flaming Lips, DJ Shadow, Lilly Allen, OMD και Phoenix. Συμφωνήσαμε πάντως να μεταδώσουμε την πεποίθηση ότι τέτοια μεγάλα φεστιβάλ μας αξίζουν και εδώ (μπράβο στην Astra, την Didi Music και την Hotbeez που το προσπάθησαν, αλλά ο δρόμος μοιάζει μακρύς ακόμη). Η Ελλάδα δεν είναι τόσο μακριά και έχουμε αρχίσει να το αντιλαμβανόμαστε.


Ηλίας Μαλασίδης