ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ
DURAN DURAN - Astronaut (Epic)
1. (Reach Up For The) Sunrise
2. What Happens Tomorrow
3. Want You More!
4. Nice
5. Bedroom Toys
6. Taste The Summer
7. Still Breathing
8. Point Of No Return
9. Finest Hour
10. Chains
11. Astronaut
12. One Of Those Days
Χρειάστηκε να κάνω μια αναδρομή στην pop των τελευταίων 15 χρόνων για να καταλάβω τι ήταν αυτό που συνέβαινε με την ακρόαση του "Astronaut". Άκουσα μαζοχιστικά boybands (East 17, Take that, Blue), επιζήσασα europop (Depeche Mode, Pet Shop Boys, a-ha) και διαδόχους (Terry Hall, Lightning Seeds), τους Βρετανούς νεο-ρομαντικούς (Morrissey, Divine Comedy, My life story), μέχρι και αμερικάνικη R'n'b και γλυκερές μπαλάντες (Whitney Houston, Celine Dion, Madonna).
Έκανα δυο ντουζ και ήπια δυο λίτρα χυμό και μια καφετιέρα καφέ για να συνέλθω. Έχει πράγματι εξαφανιστεί αυτό το ρεύμα που εκπροσωπούσαν επάξια οι (για πολλούς τότε "φλώροι", κι ας είχαν χιλιάδες γυναίκες να τους κυνηγάνε) Duran Duran; Κι όμως, κοιτάξτε καλύτερα: όλοι οι προαναφερθέντες είτε είναι συνεχιστές, είτε διασκευάζουν Elton John, Spandau Ballet και Stevie Wonder με την πρώτη δοθείσα ευκαιρία, για να μην μετρήσουμε πόσες φορές κάποιος διασκεύασε ή σαμπλάρησε το "Save a prayer".
Αν ήμουν 13 χρονών, θα το έλεγα με βεβαιότητα, αλλά και πάλι τα στοιχεία γέρνουν υπέρ μου: αυτός ο δίσκος, αν και όχι καινοτόμος, είναι φρέσκος. Κι αυτό γιατί τα στοιχεία που συνθέτουν το στυλ των Duran Duran δεν άλλαξαν ποτέ πραγματικά στην αξιομνημόνευτη μουσική για ραδιόφωνα - κι ούτε πρόκειται : στιβαρή μελωδία, άψογα φωνητικά, κλασική δομή, πλήκτρα με κιθάρες μπροστά ή πίσω και θέματα 'αγόρι – κορίτσι'.
Μόνο κουφοί ή καταθλιπτικοί δεν θα νιώσουν την ανάγκη να τραγουδήσουν το ρεφραίν του ομολογουμένως πολυπαιγμένου "Sunrise". Τα "Taste the summer", "Nice" και "Chains" είναι άκακα αλλά ελκυστικά (άρα λειτουργούν), ενώ τα "Want you more!" και "Finest hour" (ψηφίζω!) είναι όμορφη μουσική για τα αυτιά ακόμη κι αν θα μπορούσαν να είναι Νο 1 στην Βρετανία το 1989. Δύο από τις πιο δυνατές στιγμές του δίσκου, το καλοπαιγμένο "What happens tomorrow" και το ομώνυμο "Astronaut" βάζουν υποψηφιότητα για single, ενώ ο δίσκος διαθέτει στιγμές όπως το "Point of no return" ή το "One of those days".
Ποιος το περίμενε; Αυτό είναι αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα σε σύνολο άλμπουμ του συγκροτήματος μετά τις δόξες των mid-80's (ουσιαστικά πρώτη φορά μαζί και οι 5 μετά το 1985). O Le Bon ακούγεται σε φόρμα, ενώ οι κιθάρες, τα πλήκτρα και τα drums των Andy Taylor, Nick Rhodes και Roger Taylor μυρίζουν παλαιές δάφνες, ακόμη κι αν καλύπτουν ενίοτε το μπάσο του John Taylor. Παραδεχτείτε το: αυτοί οι τύποι είναι καλοί.
ADLINKS
-
Athens24.com (English Version)
Discover the No. 1 Guide for Athens
http://www.athens24.com
Last News
Next News