ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

TEARS FOR FEARS
Everybody Loves a Happy Ending (New Door)

Τα οφείλουμε όλα στον "Donnie Darko". Δύο χρόνια μετά την προβολή του σε όλον τον φυσιολογικό κόσμο, το βλέπουν και οι Βρετανοί, για να τρελαθούν με το soundtrack και να φτάσουν την διασκευή του "Mad world" στο Νο 1 της χώρας τους. Λογικά, κάποιος κοινός φίλος θα πρέπει να τηλεφώνησε στον Roland και τον Curt και τα υπόλοιπα έχουν happy ending. Δύσκολο να πει κανείς αν είναι γέννημα θάρρους ή θράσους, αλλά αυτό το άλμπουμ αξίζει συγχαρητηρίων.

Πίσω στα 1989, το πανέξυπνο "Seeds of love" αποδείχθηκε λιγότερο κερδοφόρο απ' ότι αναμενόταν. Κάποιοι το βρήκαν υπερφίαλο και το Greatest Hits που σήμανε την διάλυση των Tears for Fears δεν ήταν αρκετό για να την εξηγήσει. Ο Roland Orzabal κράτησε την επωνυμία του καταστήματος για να βγάλει έναν δίσκο που ακούστηκε ("Elemental") και άλλον έναν που άκουσαν ελάχιστοι ("Raoul and the Kings of Spain"). Ο Curt Smith έκανε μια σύντομη ραδιοφωνική καριέρα για να αποσυρθεί και να αφήσει τις φαβορίτες του να ασπρίσουν.

Φέτος, η επανένωση του ντουέτου τους βρίσκει εκεί που τους άφησε 15 χρόνια πριν. Μόνο που τώρα φαίνονται να έχουν επιτέλους την πείρα να ακουστούν λίγο πιο κιθαριστικοί και να παίξουν ντραμς εκεί που πρέπει. Το πρώτο single "Call me mellow" είναι ένα κολλητικό ραδιοφωνικό κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να είναι των Pretenders, ενώ επαναλαμβανόμενες ακροάσεις του "Who killed Tangerine?" και του εναρκτήριου "Everybody loves a happy ending" φέρνουν στο μυαλό εναλλασσόμενες εικόνες - πόσο μάλλον όταν ακούγονται εκείνα τα τόσο á la "Sowing the seeds of love" περάσματα. Αλλά τα καλύτερα ακολουθούν.

Το "Devil" περιέχει μερικά Radiohead ηχοχρώματα, κάνοντάς σε να αναρωτηθείς πώς θα το ερμήνευε ο Thom York. To "Secret world" ακούγεται εξίσου σημερινό όσο και οι Starsailor (στις παραλίες του Αιγαίου, όμως), ενώ το "Closest thing to heaven" είναι ένα αργά κατεργαζόμενο pop διαμάντι, από εκείνα που έχεις την εντύπωση ότι λίγοι ερμηνεύουν. Τέλος, το "Last days on earth" είναι ένα όμορφο κομμάτι με ανεπαίσθητους soul χρωματισμούς που ξεδιπλώνει την δυναμική του - ιδιαίτερα κάποια ηλιόλουστα πρωινά με κάτι δροσερό και κάποιον που αγαπάς.

Οι δύο αυτοί κύριοι δεν το είχαν χάσει ποτέ, καθώς φαίνεται. Δύσκολο να ξέρεις σε τι κλίμα έγινε η ηχογράφηση, αλλά στο αυτί το ακροατή όλα ακούγονται θετικά. Κάνοντας τον σωστό προγραμματισμό καθώς παίζει το CD - με λίγα κομμάτια απ' έξω - αυτή η συλλογή τραγουδιών μπορεί να εκτιμηθεί όπως της αξίζει. Είναι μάλιστα ό,τι πρέπει για να αποχωρήσουν, εφόσον το επιθυμούν. Τότε σίγουρα θα ήταν happy ending.