ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ
MASSIVE ATTACK - Danny the Dog OST (Epic)
1. Opening title
2. Atta' Boy
3. P is for piano
4. Simple rules
5. Polaroid girl
6. Sam
7. One thought at a time
8. Confused images
9. Red light means go
10. Collar stays on
11. You've never had a dream
12. Right way to hold a spoon
13. Everybody's got a family
14. Two rocks and a cup of water
15. Sweet is good
16. Montage
17. Everything about you is new
18. The Dog obeys
19. Danny the dog
20. I am home
21. The academy
Από την soul του "Blue lines", στην pop του "Protection" και από εκεί στις βαθιές, καμιά φορά σκοτεινές ατμόσφαιρες των "Mezzanine" και "100th window", οι Massive Attack ποτέ δεν απογοήτευσαν τους ακροατές - ακολουθητές τους. Φθορά ωστόσο έρχεται στα πάντα και πολλές φορές το ρίσκο οδηγεί σε σπασμένες μύτες. Ευτυχώς, οι Massive είναι και σκεπτόμενοι και νέοι και καλλιτέχνες, οπότε εύκολα αποδεικνύουν ό,τι σκέφτεται και αναπνέει, αναπτύσσεται. Στο soundtrack αυτής της γαλλικής παραγωγής, σε σενάριο του Luc Besson, υπενθυμίζουν ότι οι αποδόσεις των στοιχημάτων υπέρ τους θα είναι χαμηλές, γιατί απλούστατα παραμένουν φαβορί.
Αυτό που κάνουν στο "Danny the Dog" αξίζει δεκάλεπτου όρθιου χειροκροτήματος, ακόμη κι αν περπατάς στην Πατησίων και τους ακούς σε φορητό CD player, οπότε ο κίνδυνος να σε μαζέψουν στο Δρομοκαΐτειο είναι άμεσος. Με 53 λεπτά μουσικής εξασφαλίζουν μια περίοπτη θέση στον κατάλογο με τα καλύτερα soundtrack της χρονιάς. Το "Danny the Dog" διαστέλλεται και κατακλύζει τους νευρώνες σου κάθε φορά που το ακούς, σαν εύρημα διδακτορικής διατριβής για τη σχέση μουσικής και χημικών αντιδράσεων στο σώμα σου.
Από το "Opening title" οσφραίνεσαι τους ήχους που έπονται: κρυμμένες ορχήστρες, έτοιμες να πεταχτούν, δεκάδες ήχοι άγνωστης προέλευσης στο χώρο, beat έτοιμα για ντοπαρισμένους αγώνες δρόμου και Massive κλίμακες. Στο "P is for Piano" τέσσερις νότες είναι αρκετές για να σε κυριεύσουν. Στο "Polaroid Girl" θυμόμαστε με ποιους έχουμε να κάνουμε και στο "Sam" o Ennio Morricone και ο Gabriel Yared τους συναντούν νοερά για τους επιφοιτήσουν. Αιφνίδια αλλαγή στο "One thought at a time", όπου ένας αποφασισμένος βηματισμός δίνει το χαλί για παραμορφωμένες κιθάρες που μπορούν να στρίψουν σε οποιαδήποτε γωνία για να αποκαλυφθούν - δήθεν καθησυχαστικά - έγχορδα με δοξάρι.
Το "Two Rocks and a Cup of Coffee" διαθέτει τόσο λυρισμό που θυμίζει αναπόφευκτα όλες τις γυναίκες που τραγούδησαν ποτέ στους δίσκους τους, ενώ μετά το εφιαλτικό (όπως μόνοι εκείνοι ξέρουν) "The Dog obeys", έρχεται η κορυφαία, ομώνυμη στιγμή του δίσκου. Με το "Danny the Dog", η περιέργεια για μια ταινία που από το trailer φαίνεται να έχει θετικά στοιχεία να επιδείξει κορυφώνεται. Το πώς o Jet Li κινείται σε μια σεκάνς με τέτοια υπόκρουση μένει να το δούμε, ενώ ο Bob Hoskins "μυρίζει" σαν τον καλό ρόλο που πάντα χρειαζόταν.
Και τώρα ας χειμωνιάσει όσο θέλει.
ADLINKS
-
Athens24.com (English Version)
Discover the No. 1 Guide for Athens
http://www.athens24.com
Last News
Next News