ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ
JAMES NEWTON HOWARD - The Village (Warner)
1. Noah Visits
2. What Are You Asking Me?
3. Bad Color
4. Those We Don't Speak Of
5. Will You Help Me?
6. I Cannot See His Color
7. Rituals
8. Gravel Road
9. Race to Resting Rock
10. Forbidden Line
11. Vote
12. It Is Not Real
13. Shed Not to Be Used
Ο James Newton Howard, μόνιμος - όπως συνηθίζεται - συνεργάτης του Shyamalan από την πρώτη κιόλας ταινία του, επιστρέφει φέτος με το "The village". Ο Howard δεν γράφει στο στυλ του Zimmer ή του Williams. Δεν τον ενδιαφέρει τόσο να συνθέσει σφιχτά γύρω από ένα θέμα, αλλά "ντύνει" τις σκηνές της ταινίας ακολουθώντας τα χνάρια της. Έτσι στο "The Village" περπατά σε καλό μονοπάτι, αν και, σε μεγάλο τμήμα, αυτός, η πρωταγωνίστρια όπως και όλοι οι θεατές είμαστε τυφλοί...
Δεν ξέρω αν σας το είπαν (δεν είναι αυτό ακριβώς το μυστικό της ταινίας, οπότε μην ανησυχείτε...), αλλά το "The village" κάνει μια στροφή από τα 3/4 της ταινίας και μετά. Αν μέχρι εκείνο το σημείο έχετε ιδρώσει ή πεταχτεί από την καρέκλα σας μια-δυο φορές, υπεύθυνος είναι και ο Howard. Εισάγει τα δύο θέματά του από τα πρώτα κομμάτια "Noah visits" και "What are you asking me?" και ακολουθεί την -άξια διδασκαλίας σε σεμινάρια- σκηνοθεσία του Shyamalan, σεβόμενος όλο το suspense και την ανησυχία που θέλει να προξενήσει στον θεατή ο δημιουργός.
Στο "Those we don't speak of" το πρώτο μεγάλο βήμα μακριά από την ειρηνική διαβίωση στο χωριό του 19ου αιώνα έχει γίνει. Οι επενδύσεις του Howard αλλάζουν εύκολα θέσεις ανάμεσα στο αγωνιώδες και το ρομαντικό, με τα βιολιά να παίρνουν φωτιά από τις τρίλιες, όπως στα άπιαστης ατμόσφαιρας "I cannot see his color" και "The Gravel road". Οι άρπες και τα φλάουτα συνηγορούν στο ήπιο κλίμα, αλλά μόλις ο σκηνοθέτης θεωρήσει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, τα έγχορδα δημιουργούν τοπία πραγματικού φόβου και τα κρουστά "πετάγονται" - σαν φίδια, θα έλεγε κανείς - όπως στο "The forbidden line".
Στο "The vote" η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στο "What are you asking me?" επιστρέφει, ενώ το "It is not real" είναι αντιπροσωπευτικό της γραφής του James Newton Howard για τις ταινίες του Shyamalan, καθώς μένει τόσο πιστό στις σεκάνς της ταινίας που σε κάνει να αναρωτηθείς γιατί βιάζεται να κάνει τις εναλλαγές του όταν το ακούς αυτόνομο.
"Ατμόσφαιρα" είναι η λέξη που έρχεται στο μυαλό σου όταν ακούς το score, είτε έχεις δει την ταινία, είτε όχι. Στην πρώτη, μάλιστα, περίπτωση η σύνδεση της θέασης της ταινίας με την ακρόαση του score είναι αναπόφευκτη και συχνά αμφιμονοσήμαντη - οι σκηνές θυμίζουν την μουσική και τα κομμάτια την ταινία. Εκεί ακριβώς έγκειται η επιτυχία της γραφής του Howard, η οποία αποδεικνύεται σημαντικό πλεονέκτημα ενός "εναλλακτικού" θρίλερ.
ADLINKS
-
Athens24.com (English Version)
Discover the No. 1 Guide for Athens
http://www.athens24.com
Last News
Next News