ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

50 CENT - The massacre (Universal)

1. Intro
2. In My Hood
3. This Is 50
4. I'm Supposed To Die Tonight
5. Piggy Bank
6. GATman And Robbin
7. Candy Shop
8. Outta Control
9. Get In My Car
10. Ski Mask Way
11. A Baltimore Love Thing
12. Ryder Music
13. Disco Inferno
14. Just A Lil Bit
15. Gunz Come Out
16. My Toy Soldiers
17. Position Of Power
18. Build You Up
19. God Gave Me Style
20. So Amazing
21. I Don't Need 'Em
22. Hate It Or Love It (G Unit remix)

Όσο προκατειλημμένος (αρνητικά) κι αν ήμουν στο ξεκίνημα της ακρόασης του "The massacre" λόγω αντιπαθούς φυσιογνωμίας του σκληροπυρηνικού ράπερ, άλλο τόσο (ίσως και περισσότερο) ικανοποιημένος έμεινα από την κυκλοφορία του νέου του album. Τι μεσολάβησε όμως σε αυτή την απότομη μετάβαση της καλλιτεχνικής μου άποψης;

Είναι σχεδόν αυτονόητο ότι η hip-hop σκηνή είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια. Μπορεί ο καθένας να σκοτώνει τον άλλον είτε στιχουργικά είτε κυριολεκτικά, όλοι όμως με τον τρόπο τους βοηθούν αλλήλους. Πως θα μπορούσαν να λείπουν λοιπόν οι Dr.Dre και Eminem από τα credits της παραγωγής και της σύνθεσης; Πολύ απλά δεν θα μπορούσαν και εδώ οφείλεται ουσιαστικά και το καλό περιεχόμενο του δίσκου.

Το πρώτο δείγμα του "Candy shop" δεν αντιπροσωπεύει σε καμία περίπτωση το υλικό στο σύνολό του. Συνεχίζει όμως τα εμπορικά ρεκόρ για τον 50cent τοποθετώντας τον δίσκο στο νούμερο 1 του Billboard chart και πολύ περισσότερο προωθεί το ήδη κορεσμένο ανατολίτικο ύφος του πρωτοποριακού "Addictive" (Truth Hurts feat. Rakim από τον 'μάστορα' Dre) με συνεχείς αναφορές και εμμονές στα γυναικεία εσώρουχα και την εύκολη συνουσία. Οι μπασογραμμές είναι εκ των προδιαγραφών δυνατές, η φωνή του πρώην εμπόρου ναρκωτικών ακούγεται ακόμα πιο νέγρικη και μελωδική, ενώ μπορεί κάποιος να ακούσει τις εκάστοτε ρυθμικές πιάνο-συγχορδίες (άλλο ένα χαρακτηριστικό του γιατρού) αλλά και κάποιες ενορχηστρωτικές σφήνες από όργανα όπως το ινδικό Σιτάρ ("This is 50").

Ειλικρινά δεν ξέρω πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η υπόθεση του εν λόγω κυρίου (?). Όσο όμως ασχολούνται μαζί του τα δύο μεγάλα κεφάλια της μαύρης μουσικής σκηνής σήμερα άλλο τόσο θα ασχολούμαστε κι εμείς με τα τραγούδια του - όχι ότι υποβιβάζω το καλλιτεχνικό επίπεδο του 50cent, αλλά για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Υ.Γ. Το να σνομπάρεις ανοιχτά συναδέλφους είναι κακιά συνήθεια. Τι του φταίνε δηλαδή οι Whitney Houston, Bobby Brown, Kelis και ένα σωρό άλλοι καλλιτέχνες; Μήπως έγινε ξαφνικά all-time classic και δεν το πήραμε χαμπάρι; Ντροπή...