ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ
PIANO MAGIC - Disaffected (Darla)
1. You Can Hear the Room
2. Love et Music
3. Night of the Hunter
4. Disaffected
5. Theory of Ghosts
6. Your Ghost
7. I Must Leave London
8. Deleted Scenes
9. Nostalgist
10. You Can Never Get Lost (When You've Nowhere to Go)
11. Deleted Scenes [Extended Mix]
Οι πειραματιστές Piano Magic ανέκαθεν στέκονταν συνθετικά σε αρκετά μεγάλη απόσταση από το δεδομένο, το στερεότυπο ή το ραδιοφωνικό. Δίσκοι τους σαν το "Low birth weight" και το "The troubled sleep of Piano Magic" δεν είναι τα καλύτερα παραδείγματα εύπεπτων άλμπουμ της 'εναλλακτικής' (ή χωρίς εισαγωγικά) rock - όχι ότι αυτό ήταν ποτέ εμπόδιο στο να ακούγονται ενδιαφέροντες οι πειραματισμοί τους. Στο "Disaffected" ο Glen Johnson πιάνει τις κιθάρες και καταφέρνει να ακουστεί πιο προσιτός από ποτέ.
Ο τομέας όπου οι Piano Magic ποτέ δεν έβαλαν φράγματα είναι η φόρμα. Η δημιουργία με σκεπτικό το τελικό πακέτο προς κατανάλωση είναι κάτι μάλλον άγνωστο στο συγκρότημα, γεγονός που λογικά εξηγεί γιατί με τόσα χρόνια άξιας θητείας δεν έχουν τύχει ευρύτερης αναγνώρισης. Να, όμως, που στο "Disaffected" έρχονται στιγμές που αναρωτιέσαι μήπως ακούς κάποιους New Order ή ίσως μία από τις πολλές μπάντες που κατά καιρούς έχουν προσπαθήσει με επιτυχία να μιμηθούν τους Kraftwerk ή τους Depeche Mode.
Βέβαια, το νέο στοιχείο αυτού του δίσκου παραμένει η ηλεκτρική κιθάρα και όλα τα ηχητικά αποτελέσματα που μπορεί να φέρουν οι παραμορφώσεις της, όλα αυτά σε ένα ιδιαίτερα ελκυστικό αποτέλεσμα για το αυτί που δεν θέλει να… ιδρώσει πολύ. Τα "You can hear the room", "Love & music" και "Night of the hunter" ανοίγουν πολύ καλά, δίνοντας όλα τα στοιχεία που θα επικρατήσουν και οδηγώντας στο ομώνυμο "Disaffected", με τη φωνή της Angele David-Guillou και το drum machine, το οποίο σε παραπέμπει άνετα στους New Order της δεκαετίας της '80.
Η άλλη ηλεκτρονική έκπληξη, το "Deleted scenes", θυμίζει τόσο Yazoo – χωρίς το κέφι της πίστας – που αναρωτιέται κανείς για τη retro νοσταλγία που έχει αρχίσει να γίνεται της μόδας. Μόνο που 'κέφι' είναι μια λέξη που θα μπορούσε να λείπει από ένα τέτοιο κείμενο, λόγω κινδύνου παραπλάνησης. Οι στίχοι του Λονδρέζου παραμένουν πάντοτε μαύροι και προβληματισμένοι.
Αλίμονο, αυτός είναι ένας δίσκος που θα αγοράσετε Αύγουστο, αλλά θα απολαύσετε το φθινόπωρο, τότε που τα 'φαντάσματα' του Glen Johnson (δύο τραγούδια έχουν τη λέξη 'ghost' στον τίτλο τους, "Theory of ghosts", "Your ghost"), η ανησυχία του για το παρελθόν που τον καταδιώκει ("The nostalgist") και οι υπόηχοι κάποιων άδειων δωματίων θα βρίσκουν ένα ταίρι στην περιοδική παρακμή της ίδιας της φύσης. Η αμεσότητα του μουσικού αντίκτυπου και η ικανοποίηση μιας εύστοχης διαπίστωσης για την ματαιότητα των πραγμάτων χαρίζουν στους Piano Magic έναν από τους καλύτερους δίσκους τους.
ADLINKS
-
Athens24.com (English Version)
Discover the No. 1 Guide for Athens
http://www.athens24.com
Last News
Next News