ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

WAX TAILOR
Tales of the forgotten melodies

Έκπληξη σημαίνει να μην γνωρίζεις (ούτε) από πού θα σου 'ρθει. Αυτό έρχεται από τη Γαλλία. Για μια ακόμη φορά, όλα τα σύνδρομα των στερημένων από Portishead ακροατών που καταβροχθίζουν βουλιμικά το DVD του "Roseland NYC" έρχονται να απαλυνθούν από μία hip-hop κυκλοφορία με samples, jazz επιρροές και ιδιοφυές (τυμπανοκρουσίες - καταφθάνει η φλασιά!) χιούμορ. Αυτό το ποτήρι, ναι, θα θέλετε να το πιείτε.

Κατ'αρχήν μπορεί (λέω...) να δυσκολευτείτε να βρείτε αυτόν τον δίσκο στα ράφια και να τον πιάσετε στα χέρια σας. Σε αυτήν την περίπτωση, δοκιμάστε το amazon.fr, μια και η μερακλίδικη παρέα των Wax Tailor, ορμώμενη από την Πόλη του φωτός, αποφάσισε 'μέσω κλωνοποίησης να αντιγράψει ολόκληρη τη μουσική' - όπως δηλώνει το εναρκτήριο "Behind the curtain". Αρκούν μερικά δευτερόλεπτα από τα δείγματα που συρράπτουν σε αυτό το κομμάτι για να ψυλλιαστεί κανείς ότι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα παραγωγή, φρέσκια και πρωτότυπη. Εξάλλου, όποιος δηλώνει από την αρχή ότι θα 'αναπαράγει' κάτι προϋπάρχον, έχει το γνώθι σ'αυτόν…

Οι Wax Tailor έρχονται να εμπνευστούν από ταινίες περασμένων δεκαετιών και σαμπλάρουν αδίστακτα ατάκες και μουσικές (αναφέρουν τους Hancock, Κασαβέτη, Kubrick Public Enemy και John Barry στις επιρροές τους), με τον τρόπο που έκαναν πριν λίγα χρόνια οι Avalanches, προσέχοντας όμως περισσότερο το δέσιμο των κομματιών τους. Το αποτέλεσμα είναι θεαματικό. Προκαλώντας ρίγη με τις ατμόσφαιρες και τις 'δανεικές' ομιλίες τους, εντυπωσιάζουν με την ευελιξία με την οποία ακυρώνουν οποιοδήποτε δυσβάσταχτο συναισθηματικό βάρος (βλέπε Portishead), όχι με στόχο την ανοησία, αλλά την προσιτή ακρόαση. Έτσι, στήνουν μια σειρά εξαιρετικά μελωδικών γραμμών πάνω σε hip-hop ρυθμούς, με ατάκες, πνευστά, μπάσα, βιολοντσέλο και μερικά γυναικεία φωνητικά από την Charlotte Savary, η οποία - σκόπιμα ή άθελά της - ακούγεται πολύ κοντά στην Beth Gibbons, χωρίς να λείπει και το ταιριαστό ραπάρισμα των Βορειοαμερικάνων The Others.

Ο δίσκος ακούγεται καλύτερα ολόκληρος, ειδικά αφού περιέχει έξυπνα 'συνδετικά' αποσπάσματα διάρκειας μικρότερης του ενός λεπτού. Αν έπρεπε όμως να ξεχωρίσει κανείς μερικά κομμάτια, αυτά θα ήταν το "Ungodly fruit", το oriental "Hypnosis theme" και το καλύτερο του δίσκου, το "Our dance", ένα αργό trip-hop που θα μπορούσε να έχει ξεφύγει από κάποιο "Dummy" - με την προϋπόθεση ότι θα ήταν σκοτεινότερο. Το σκοτάδι, ωστόσο, δεν αποτελεί χαρακτηριστικό του "Tales of the forgotten melodies", γεγονός που δεν του στερεί κανένα αισθητικό βάθος, καμία σοβαρότητα και καμία αποτελεσματικότητα. Κοίτα να δεις που, την ώρα που το Bristol εργάζεται, τα outsider παίρνουν πρωταθλήματα...