ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

CRAIG DAVID - The story goes... (Warner)

1. All the Way
2. Don’t Love You No More (I’m Sorry)
3. Hypnotic
4. Separate Ways
5. Johnny
6. Do You Believe in Love
7. One Last Dance
8. Unbelievable
9. Just Chillin’
10. Thief in the Night
11. Take ‘Em Off
12. My Love Don’t Stop
13. Never Should Have Walked Away
14. Let Her Go

Το ξέσπασμα του Craig David πριν πέντε χρόνια με το "Born to do it" ήταν μια ευχάριστη garage / r'n'b έκπληξη που έκρυβε όμως κάτι από την πρόσκαιρη λάμψη των one-hit wonders. Η μέτρια αποδοχή του στο αμερικάνικο κοινό έψησε και την δεύτερη του δουλειά "Slicker than your average" η οποία αν και πιο mainstream, δεν κατάφερε να εδραιώσει το όνομα του στην ελίτ της μαύρης μουσικής όπως και ο ίδιος θα περίμενε. Τι έρχεται λοιπόν να δηλώσει ο Βρετανός τρία χρόνια μετά;

Αν στο προσωπικό στυλ που εκτόξευσε την πορεία του ντεμπούτου από το 2000 συνυπολογίσουμε και μερικούς επώνυμους θαυμαστές της μουσικής του (Missy Elliott, U2, P.Diddy, Destiny's child…), μάλλον τα πράγματα θα έπρεπε να κυλήσουν λίγο διαφορετικά για το νεαρό καλλιτέχνη. OK, το νέο album είναι αρκετά καλό για να μην μας αφήσει αδιάφορους, αρκεί όμως μόνο αυτό; Ίσως η απότομη επιτυχία του στο αγοραστικό κοινό τον έβαλε τελικά σε δημιουργική καραντίνα μιας και κάθε ίχνος αυθορμητισμού και λεκτικών ανατροπών φαίνονται παρελθόν.

Ο νέος δίσκος (με τον Mark Hill να δείχνει φανατικός υποστηρικτής του Craig αφού παραμένει πιστός συνεργάτης του) ανοίγει με ένα πολύ καλό, old school, funky άκουσμα ονόματι "All the way" που ευτυχώς δεν είναι και το καλύτερό του. Η συνεργασία με τον Nelly στο "I don't love you" φαίνεται ! χλιαρή αλλά αρκετά πιασάρικη για να έχει μια καλή ραδιοφωνική πορεία, ενώ από τις low-tempo συνθέσεις ξεχωρίζει το άκρως αισθησιακό, σχεδόν αρρενωπό υβρίδιο κάποιου παλιότερου κομματιού της Aaliyah, "Take em' off". Η καλύτερη στιγμή βέβαια είναι κάτι περισσότερο από ακουστικά φανερή με το "Hypnotic" να αποζημιώνει όσους θα ψάξουν μανιωδώς για ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι με το γνώριμο ύφος των "Walking away" και "Rise and fall" (feat. Sting παρακαλώ!).

Ένα είναι το πλέον σίγουρο, η άλλη όχθη του ατλαντικού έχει κερδίσει τον Craig David για τα καλά αφού έχει γίνει τόσο η προσωπική όσο και η επαγγελματική του έδρα. Έτσι και το άκουσμα του "The story goes" δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από ένα καθαρά αμερικάνικο, r'n'b project που λίγες μόνο στιγμές καταφέρνει να ξεφύγει από τα κλισέ του σχετικού ρεύματος. Πάλι καλά βέβαια που το άκουσμα του μου ήταν αρκετά ευχάριστο ώστε αυτό το περιεχόμενο του δίσκου σε συνδυασμό με την μελωδική φωνή του ερμηνευτή να αποτελέσουν αντικίνητρα για επιπλέον επικριτικά σχόλια(!)...