ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

PRODIGY - Their Law: The Singles 1990-2005 (XL)

1. Firestarter
2. Their Law
3. Breathe
4. Out Of Space
5. Smack My Bitch Up
6. Poison
7. Girls
8. Voodoo People
9. Charly
10. No Good (Start The Dance)
11. Spitfire
12. Jericho
13. Everybody In The Place
14. One Love
15. Hot Ride
16. Out Of Space [Audio Bullys Remix]

Με μια επιπόλαια προσπάθεια να θυμηθεί κανείς ό,τι καλύτερο άφησε η δεκαετία του '90 στην παγκόσμια μουσική, το όνομα των Prodigy οφείλει να έρχεται νωρίς στο νου. Η (τότε) παρέα των Liam Howlett, Keith Flint, Maxim και Leeroy Thornhill έσκασε μύτη με το "Charly" και δεν σταμάτησε να ανακατεύει τη μαρμίτα με το μαγικό φίλτρο μέχρι να δέσει ο ζωμός.

Τη μεγάλη εποχή του techno, τα κομμάτια των Prodigy έμοιαζαν γουστόζικα και συμπαθητικά, αλλά δεν ορκιζόσουν ακόμη ότι είχαν αποκτήσει χαρακτήρα. Ουσιαστικά ήταν μια μεγάλη γκάμα επιρροών και πειραματισμών που έκαναν τα "Jericho", "Out of space" και "Everybody in the place" (4 συνολικά από το "Experience" μαζί με το "Charly") να ακούγονται ετερόκλητα, μέχρι που ήρθε το "Music for the jilted generation".

Ήταν τότε που όλοι συνειδητοποιήσαμε ότι ο κοινός παρονομαστής στον ήχο των Prodigy ήταν… οι ίδιοι οι Prodigy. Είχαν καταφέρει με τον ήχο του νέου τους άλμπουμ να παγιώσουν την προσωπική τους υπογραφή και να κάνουν τους πάντες να δονούνται στα "Voodoo people", "Poison" και "No good". Ακολούθησε το "Fat the land" κάνοντας πάταγο και αποδεικνύοντας ότι πλέον τα όρια ανάμεσα στο dance και το rock ήταν δυσδιάκριτα. Το άλμπουμ εκπροσωπείται περήφανα από τα απογειωτικά "Smack my bitch up", "Breathe" και φυσικά το απόλυτο ζενίθ τους, το "Firestarter", που ανοίγει και αυτή τη συλλογή.

Στο "Their law: The singles 1990 - 2005" 'σπέρνονται' περίτεχνα και τα τρία κομμάτια του "Always outnumbered, never outgunned", ένα one-man-show του Howlett που - χωρίς να το καταλάβει καν - τράβηξε μια μαχαιριά στο όχημα των Prodigy διψώντας για αυτοεπιβεβαίωση. Τα "Spitfire", "Girls" και "Hot ride" δεν ακούγονται άσχετα εδώ μέσα, αλλά θυμίζουν ότι οι μεγάλες δόξες είναι οι παλιότερες στιγμές.

Το "Jericho" και το "Their law", το οποίο βαπτίζει και τη συλλογή, μετατοπίζουν το βάρος του δίσκου στα μέσα των 90's σφραγίζοντας το ρόλο αυτής της συλλογής σαν απόλυτη ανακεφαλαίωση, παρά σαν αισιοδοξία για φως στο τούνελ (νέα κομμάτια; άλλη φορά). Έστω κι έτσι…