ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

TRACY CHAPMAN - Where you live (Atlantic)

1. Change
2. Talk To You
3. 3000 Miles
4. Going Back
5. Don't Dwell
6. Never Yours
7. America
8. Love's Proof
9. Before Easter
10. Taken
11. Be And Be Not Afraid

Το πρώτο πράγμα που ρώτησα τον εαυτό μου πριν ξεκινήσω να γράφω αυτό το κείμενο είναι το εξής: Πέρασαν κιόλας 17 ολόκληρα χρόνια από τότε που η Tracy Chapman κέρδισε το μουσικόφιλο κοινό με το παρθενικό της "Fast car"; Και ποιο είναι το άξιο λόγου και απορίας; Μα φυσικά ότι η σημαντική τραγουδοποιός δεν έχει χάσει τίποτα από την έμφυτη τάση της να γράφει υπέροχες μελωδίες και λόγια που, είτε ερωτικά είτε πολιτικά, παραμένουν εύστοχα.

Την παραγωγή του album έχουν αναλάβει η ίδια και ο Tchad Blake που έχουν οδηγήσει το άκουσμά του σε μινιμαλιστικά ακουστικές ατμόσφαιρες που φτάνουν σε σημείο να φαντάζουν ανεπίκαιρες. Η χαμηλών οκτάβων καλλιτέχνιδα δεν έχει ανάγκη από synth φίλτρα και ηλεκτρονικές συχνότητες για να εντυπωσιάσει. Μια κιθάρα και μια μελαγχολική, κλειστοφοβική σχεδόν drums είναι αρκετά για να συνοδεύσουν την εσωστρεφή χροιά της φωνής της. Αυτό ίσως βέβαια κουράσει τους όσους αμύητους, οι ήδη θαυμαστές της όμως θα ικανοποιηθούν απόλυτα.

Δεν είναι ότι το "Let it rain" (2002) ήταν κάτι εύπεπτο, σίγουρα όμως υστερεί, στιχουργικά τουλάχιστον, σε σχέση με το "Where you live". To υπαρξιακό, θρησκευτικά επηρεασμένο "Change" κάνει μια σαφή αναφορά στο όνομα του Θεού και την δύναμη της συγχώρεσης ("If you knew that you would die today, if you saw the face of God and love, would you change?") ενώ η επικριτική στάση της απέναντι στην πρόσφατη, ρατσιστική αντιμετώπιση των κατοίκων της Νέας Ορλεάνης γίνεται έκδηλη στο κοινωνικά εύθικτο "America". Φιλοξενούμενος στο ίδιο track και ο επίσης ανατρεπτικός Flea των Red Hot Chili Peppers με το υπέροχο μπάσο του.

Μην αγχώνεστε, ο νέος αυτός δίσκος δεν είναι τόσο στρατευμένος όσο η μόλις προηγούμενη παράγραφος θέλει να παρουσιάσει. Δεν πρόκειται άλλωστε για τη νέα ηχογράφηση των Cypress Hill ούτε του Τζίμη Πανούση (τον οποίο παρεμπιπτόντως αντίκρυσα τυχαία πριν λίγη ώρα). Το "Talk to you" εξιλεώνει την ανάγκη της Tracy να μιλήσει με τον αγαπημένο της καθώς ένα διακριτικό tremolo στο τέλος της φράσης "Gotta talk to you baby, talk to you now" προδίδει το εύθραυστο των σκέψεών της, κάτι που κορυφώνεται με την ερμηνεία του κομματιού "Don't dwell".

Το γεγονός ότι ομοιοπαθείς με την εν λόγω κυρία καλλιτέχνες βρίσκουν εταιρείες και υπογράφουν συμβόλαια για την υλοποίηση του οράματός τους αποδεικνύει ότι η μουσική δεν είναι καθολικά βιομηχανική υπόθεση. Υπάρχουν και αυτοί οι κάποιοι, λίγοι προφανώς, που δεν αφήνουν την σκούφια να τους καπελώσει αλλά την φοράνε γιατί έτσι θέλουν. Άλλωστε για τέχνη δεν μιλάμε;