ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ
HOOVERPHONIC - No more sweet music (Sobmg)
01. You love me to death
02. We All Float
03. Music box
04. You hurt me
05. No more sweet music
06. Tomorrow
07. Dirty lenses
08. Heartbeat
09. Wake Up
10. My child
11. Ginger
Οι μαέστροι της ατμοσφαιρικής pop παραδίδουν την πέμπτη, studio δισκογραφική τους δουλειά μετά την εξαιρετική live ηχογράφηση "Sit down and listen to" το 2003. Το συγκρότημα που κατάφερε να ξεφύγει από τα στενά όρια της βελγικής σκηνής, αποκτώντας διεθνή απήχηση, δείχνει να μην χάνει τη φόρμα του. Μπορεί ενίοτε να ανεβάζει το tempo, άλλες φορές να είναι πιο easy listening από τα συνηθισμένα και άλλες να θέλει να ακουστεί σαν (ή σχεδόν σαν) τους Portishead, το αποτέλεσμα όμως δεν προδίδει τα αυτιά του κοινού.
Το πακέτο του "No more sweet music" αποτελείται από δύο cd's και dvd με συνέντευξη και videos – κοινώς dual disc. Το πρώτο περιέχει τις νέες συνθέσεις του group, ενώ το δεύτερο remixes των ίδιων κομματιών από τον Alex Callier. Είναι εκεί που η μπάντα δίνει χώρο για μερικές χορευτικές εκδοχές του υλικού της, χωρίς όμως να μπορούμε να χαρακτηρίσουμε το αποτέλεσμα ως dance μιας και αρκετές εκτελέσεις αρκούνται στην χρήση pads και την δημιουργία ηλεκτρονικής ατμόσφαιρας.
Δυνατό γράψιμο από το πρώτο άκουσμα του εισαγωγικού "You love me to death" ("You love me to death but death may love you more") και αισιόδοξη διάθεση στο αμέσως επόμενο "We all float" προετοιμάζουν και καθορίζουν το ύφος που κινείται όλο το album. Trip-hop ρυθμό ακολουθεί το "Music box" και μας γυρνάει λίγο στο παρελθόν των Hooverphonic, ενώ παλαιομοδίτικη χροιά με καταβολές από κινηματογραφικό σκηνικό έχουν τα έγχορδα στο ομώνυμο.
Οι ρυθμικές συγχορδίες από πιάνο και αρπίχορδο στο "You hurt me" οδηγούν σε πιασάρικα, funky μονοπάτια με την Geike Arnaert να θυμίζει αμιγώς την Tori Amos, επαναστατικές και up-tempo διαθέσεις διακρίνονται στο "Dirty lenses", ενώ αν θέλετε να επαληθεύσετε την αναφορά μου στους Portishead απλά ακούστε το "Tomorrow". Μοναδική η χρήση της τεχνικής spiccato στα έγχορδα καθόλη την διάρκεια του "Wake up" και 'πικάντικα' γλυκό το όμποε στο παραμυθένιο και ταξιδιάρικο κλείσιμο του "Ginger".
Είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος που τα μέλη της μπάντας συνδυάζουν τον πλούτο του ηχοχρώματος των φυσικών οργάνων με τα synthesizers και την αναλογική επεξεργασία. Η συνταγή κρατά καλά από το 1997 και συμπληρώνει σχεδόν μια δεκαετία, με τους Hooverphonic να μην δείχνουν έτοιμοι να πέσουν στο λούκι με την ταμπέλα "Δεν έχω έμπνευση και γράφω ότι να 'ναι". Ε, από μόνο του αυτό δεν είναι και λίγο…
ADLINKS
-
Athens24.com (English Version)
Discover the No. 1 Guide for Athens
http://www.athens24.com
Last News
Next News