ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

HANS ZIMMER - The Da Vinci Code (Decca)

1. Dies Mercurii I Martius
2. L'esprit Des Gabriel
3. The Paschal Spiral
4. Fructus Gravis
5. Quodis Arcana
6. Malleus Maleficarum
7. Salvete Virgines
8. Daniel's 9th Cipher
9. Poisoned Chalice
10. The Citrine Cross
11. Rose Of Arimathea
12. Beneath Alrischa
13. Chevaliers De Sangreal
14. Kyrie For The Magdalene

Από την Πέμπτη 18 Μαΐου 2006, το κινηματογραφικό κοινό της Ελλάδας θα έχει δει πια τον πολυδιαφημισμένο "Κώδικα Ντα Βίντσι". Θα ξέρουμε πλέον αν άξιζε η αναμονή, το σούσουρο, οι αφορισμοί, τα παράθυρα και – τελικά – η ταινία.

Το έργο του Ron Howard μοιάζει σαν απόλυτο χολυγουντιανό προϊόν: βασισμένο σε μία από τις μεγαλύτερες συγγραφικές επιτυχίες των τελευταίων χρόνων – η οποία, πέρα από το σκόπιμα κινηματογραφικό της γραφής, είναι ένα βιβλίο αν μη τι άλλο αξιοπρεπές – το "Da Vinci Code" μοιάζει να τα έχει όλα. Πρωταγωνιστές (Tom Hanks, Audrey Tautou, Jean Reno), το έξυπνο (και τάχα βλάσφημο) σενάριο, την αναμενόμενη προώθηση από την εταιρεία παραγωγής, αλλά κυρίως δωρεάν προώθηση από ένα Βατικανό που θορυβήθηκε από την διάθεση αμφισβήτησης ακλόνητων χριστιανικών αξιωμάτων και αξιών, που – υποτίθεται ότι – εκφράζει ο συγγραφέας Dan Brown (σε ένα μυθιστόρημα, παρεμπιπτόντως).

Με τόση τζάμπα διαφήμιση και χιλιάδες θεατές να έχουν κάνει κράτηση μόνο στην Ελλάδα, ποιος τελικά θα ενδιαφερθεί για το soundtrack της ταινίας; Πολλοί, σας πληροφορώ, και για διάφορους λόγους. Πρώτον, γιατί το υπογράφει ο πολύς κύριος Zimmer ("Gladiator", "Batman forever", "Η λεπτή κόκκινη γραμμή", μεγάλη η λίστα...), δεύτερον, γιατί η μουσική είναι καλή – με έναν ιδιαίτερα 'αντιεμπορικό' τρόπο, αλλά και γιατί – δεδομένης της πείρας και της προσαρμοστικότητας του Zimmer – αν η ταινία μοιάζει αρκετά στην αισθητική της ηχητικής επένδυσής, μιλάμε για την ολοκλήρωση ενός φαινομένου.

Αν όλα αυτά ακούγονται μεγαλόστομα, μια ακρόαση του score του Zimmer βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Προσοχή: αυτό δεν είναι ένα εύπεπτο soundtrack – και μάλλον εκεί έγκειται και η επιτυχία του. Για το αυτί του μέσου ακροατή μουσικής από τον κινηματογράφο (αυτού που το αγαπημένο soundtrack είναι ο "Τελευταίος των Μοϊκανών"), θα χρειαστούν πολλές, μα πολλές ακροάσεις για να πάρουν μορφή τα μοτίβα, οι μελωδίες και η ατμόσφαιρα της μουσικής του "Da Vinci Code". Για όσους δεν έχουν δει την ταινία, εδώ δεν υπάρχουν θέματα που αποτυπώνονται με την πρώτη.

Να, όμως, που όσοι γνωρίζουν στιγμές από το υπόλοιπο έργο του Hans Zimmer, θα βρουν εδώ την επιβεβαίωση ότι ο συνθέτης είναι και έξυπνος και ταλαντούχος (ή αντίστροφα...). Παίζοντας το score σε κάποιον χωρίς να του λέμε τι ακούει, αυτός θα υποθέσει ότι βλέπει μια ταινία που ενδεχομένως αναφέρεται στην ιστορία ή τη θρησκεία (γυναικείες και αντρικές χορωδίες), με μυστήριο (αργοί ρυθμοί), εκπλήξεις και ανατριχιαστικές ανατροπές (ξεσπάσματα της ορχήστρας που κυριολεκτικά τρομάζουν!). Ακούγοντας αυτόν τον δίσκο, έχετε δει τη μισή ταινία και, αν αυτό δεν είναι μεγάλη επιτυχία του συνθέτη, τότε τι είναι;

Δεν υπάρχουν εδώ πολλά θέματα που ξεχωρίζουν, αν και αίσθηση κάνουν τα "Salvete virgines" και "The citrine cross". Σε όλο το soundtrack κυριαρχούν τα έγχορδα – σήματα κατατεθέντα του συνθέτη, λίγος "Μονομάχος" και λίγος "Hannibal" (ίσως και Vangelis;), ακόμη και "Τελευταίος των Μοϊκανών", αλλά εκεί όμως που σίγουρα βγάζεις το καπέλο στον κύριο Zimmer είναι στο "Chevaliers de Sangreal", όπου οι επιρροές δένουν ιδανικά και δημιουργούν την κορυφαία στιγμή του άλμπουμ.

Εν τέλει, αν υπάρχει κάποιος θρίαμβος από την πλευρά του Zimmer, είναι ότι σε μια ταινία ευρείας κατανάλωσης (εντάξει, δεν είναι δα και το "Επικίνδυνες Αποστολές 3", αλλά είναι βέβαιο blockbuster...) παραδίδει ένα soundtrack που δεν μας ταΐζει μασημένη τροφή, αλλά ασκεί το αυτί μας και μας αναγκάζει να τριφτούμε. Αν η ταινία είναι τουλάχιστον κατά τα 2/3 της τόσο μετρημένη και σοβαρή όσο το score του κυρίου Zimmer, χαλάλι η φασαρία – και όταν κάτσει η σκόνη ας ρίξουμε μια ματιά...