ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

NOUVELLE VAGUE
Bande a part

Είναι τρελοί αυτοί Γαλάτες! Οι δίσκοι που κατηφορίζουν από τη Γαλλία δεν παύουν να εκπλήσσουν, έχοντας αυτή την διάθεση να βουτήξουν σε βαθιά νερά και απάτητες λάσπες, σε αντίθεση με πολλές βρετανικές παραγωγές που συχνά κάνουν την εμφάνισή τους με περισσή αυταρέσκεια και λάμψη.

Μετά το πρώτο, πολύ εύστοχο, ομώνυμο άλμπουμ τους με διασκευές post punk και rock κομματιών των αρχών της δεκαετίας του '80, οι Olivier Libaux και Marc Collin δεν διστάζουν να επαναλάβουν το εγχείρημα. Αυτό, όπως καταλαβαίνει κανείς, θέλει πολύ θράσος, αλλά και καθαρή ματιά, ώστε να μην καταλήξει ο νέος δίσκος να είναι μια βαρετή φωτοτυπία.

Ε, λοιπόν, παρόλο που η ιδέα είναι ακριβώς η ίδια, το "Bande a part" τα καταφέρνει εξίσου καλά - αν όχι καλύτερα. Η διαφορά έγκειται στην ενορχήστρωση: εκεί που το πρώτο άλμπουμ ήταν επίμονα πιο bossa-nova, εδώ η παλέτα διευρύνεται λίγο, φέρνοντας στοιχεία ελαφρώς ρέγκε κι από τη μουσική της Καραϊβικής.

Το αποτέλεσμα είναι κομψό και πολλές φορές μεθυστικό. Γίνεται να ακούσεις το "Fade to grey" μόνο με ακορντεόν; Οι Yazoo και οι New Order ακούγονται χωρίς συνθεσάιζερ; Μια χαρά γίνονται αν θέλετε να ξέρετε, και υπάρχουν λαμπρές στιγμές. Οι διασκευές στα "Don't go" και "Blue Monday" είναι τέτοια δείγματα, ενώ το "Ever fallen in love" των Buzzcocks γίνεται latin κατάθεση!

Επίσης έχουμε ένα εξαιρετικό "Killing Moon" (Echo & The Bunnymen), το "Heart of Glass" των Blondie και το "Bela Lugosi's Dead" των Bauhaus, όλα σε εκτελέσεις που παραπέμπουν σε εξωτικές παραλίες και χαλαρά καλοκαίρια με ωραίες υπάρξεις. Αν αυτή η εικόνα σας προσβάλει σαν υπέρμαχο των original εκτελέσεων, φροντίστε να απομακρυνθείτε. Κατά τα άλλα, ωστόσο, οι προθέσεις των Nouvelle Vague μοιάζουν αγνές και το πακέτο είναι πολύ δροσιστικό για να αγνοηθεί…


Ηλίας Μαλασίδης