ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ
ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑ
Παιδί ακόμα
Μια ακόμα εκπρόσωπος από την κλίκα των σημαντικών φωνών της σύγχρονης, ελληνικής σκηνής έρχεται να μας αποδείξει πως οι ευκολίες και η προβολή της προσωπικής εικόνας σε πρώτο πλάνο (ίσως γιατί κάποιες φορές δεν υπάρχει περιθώριο και για κάποιο δεύτερο) ανήκουν δικαιωματικά σε ανθρώπους που μόνο αυτά ξέρουν και μπορούν να χρησιμοποιούν. Ακόμα και αν μια καλή φωνή δεν χτίζει ολοκληρωτικά έναν καλλιτέχνη, η άποψη και η μουσική παιδεία σίγουρα το κάνουν.
Η Ελένη Πέτα συγκεντρώνει για τις ανάγκες του δίσκου μερικούς από τους πιο σημαντικούς Έλληνες δημιουργούς, μεταξύ των οποίων οι Χάρις Αλεξίου, Αντώνης Βαρδής, Στέφανος Κορκολής, Μιχάλης Χατζηγιάννης και Ελεάνα Βραχάλη. Ακόμα και αν οι ανατροπές είναι λίγες και η μελωδική υπόσταση γνώριμη, η δήλωση "Παιδί ακόμα" ανεβάζει τόσο τον ερμηνευτικό όσο και τον ενορχηστρωτικό πήχη σε υψηλά επίπεδα.
"Αυτό που μας δένει εμάς δεν θέλω να 'χει όνομα, μα θέλω να 'χει νόημα, να πεθαίνω και να ζω/ Αυτό που ζούμε τώρα εμείς αθώο να 'ναι κι ένοχο, ελεύθερο μα πάντα εδώ, να 'ναι αυτό μοναδικό" και η εισαγωγή ξεκινά με ευαισθησία και καλοκαιρινή φρεσκάδα την ακρόαση. Η ραδιοφωνική προώθηση αλλά και οπτικοποίηση του ξέχειλα συναισθηματικού "Σκότωσέ με ακόμα μια μέρα" είναι και αμιγώς θεμιτή, μιας και προδίδει την υπογραφή του Μιχάλη Χατζηγιάννη από χιλιόμετρα μακριά, ενώ το bluesy "Φαίνεται" (όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό) κλέβει από νωρίς και δικαιολογημένα την παράσταση.
Λίγο παλαιομοδίτικη και ξεχασμένη στην προηγούμενη δεκαετία μοιάζει από άποψη παραγωγής η συμμετοχή του Στέφανου Κορκολή ("Κανένας άνθρωπος"), χωρίς όμως να χάνει κάτι από την γοητεία της. Αν η ομώνυμη σύνθεση είναι και η πιο προσωπική, η παράκληση με τίτλο "Μην τα πεις αλλού τα λόγια" εκείνη που βάφεται με τα πιο ελληνικά χρώματα και ο επίλογος μια απεγνωσμένη και ταξιδιάρα έκκληση για αγάπη και αιώνια αφοσίωση ("Να μ' αγαπάς"), είναι τελικά η συνεργασία του Νίκου Ζέρβα και της Χαρούλας Αλεξίου που κορυφώνει και στιγματίζει την ηχογράφηση ("Ότι θέλεις").
Αν και η επιδεξιότητά της στο τσέλο δεν φαίνεται (ούτε καν αχνοφαίνεται) προς τα έξω και οι περισσότεροι την αγνοούν, αποτελεί ένα ακόμα λιθαράκι στο χτίσιμο της περσόνας που η Ελένη Πέτα προβάρει εδώ και χρόνια. Αν η ίδια επίσης κατάφερνε με κάποιο τρόπο να μην προβάλει ένα τόσο υποτονικό προφίλ (δεν αναφέρομαι στη μουσική της), ίσως η ανταπόκριση του κοινού να ήταν και πιο συνεπής. Αν τέλος αυτός ο δίσκος είναι ο πιο ώριμος και αντιπροσωπευτικός για την ερμηνεύτρια, έχω πολλούς λόγους και άλλους τόσους για να αναμένω τα ακόμα καλύτερα…
ADLINKS
-
Athens24.com (English Version)
Discover the No. 1 Guide for Athens
http://www.athens24.com
Last News
Next News