ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

PEACHES
Impeach my bush

Δεν είναι η πρώτη φορά που το σεξ αποτελεί πηγή έμπνευσης για την ηχογράφηση πολλών και σπουδαίων τραγουδιών (βλέπε Prince, Missy Elliott, Madonna), είναι όμως μια απ 'τις ελάχιστες φορές που ένας μουσικός κινδυνεύει – αν δεν το έχει ήδη πάθει – να οριστεί καλλιτεχνικά από την ταμπέλα "Το σεξ είναι ο αυτοσκοπός μου" ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων. Η Peaches, μια απ 'τις πιο αναγνωρίσιμες και αναγνωρίσιμες μορφές της σύγχρονης pop/electronica, φαίνεται να μην θέλει να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό με αυτό το τρίτο album. Ακόμα κι έτσι όμως καταφέρνει να ακούγεται ευχάριστα.

Τώρα βέβαια θα μου πείτε πως ευχάριστα ακούγονται και τα cd's των Blue ή ακόμα και η δισκογραφική απόπειρα της Paris Hilton (μην βιαστείτε να γιουχάρετε, I've got a point here). Η αλήθεια όμως είναι πως το "Impeach my bush" έχει να αναδείξει κάποιες ευδιάκριτες συνθετικές πινελιές που το καθιστούν αμέσως και τουλάχιστον ελκυστικό.

Αρχικά είναι αντιληπτό πως η πρώην δασκάλα δημοτικού σχολείου του Καναδά (?) γουστάρει τις κιθάρες. Οι ηλεκτρικές σπόντες λοιπόν είναι αρκετές ("Boys wanna be her", "You love it"), η φωνή της δεν έχει πρόβλημα να προσαρμοστεί με άνεση στο ανάλογο, hardcore άκουσμα, ενώ οι συμπαραγωγές των Mickey Petralia & Greg Kurstin (Gwen Stefani, Lily Allen) είναι άκρως και κατάλληλα γοητευτικές.

Απ 'την άλλη, η Merrill Nisker (a.k.a. Peaches) ξεκινά την ακρόαση του δίσκου με ένα έμμεσα πολιτικό υπονοούμενο που σε παραπέμπει εύλογα στο "Arular" της M.I.A. ("I'd rather fuck who I want than kill who I'm told to"). Αυτή η σαρκαστική διάθεση διαπερνά σαν λεπίδι όλα τα κομμάτια του "Impeach my bush" και πριν καλά-καλά το καταλάβεις, σε έχει ήδη βάλει στην διαδικασία να το ξανακούσεις (ελπίζω να το έσωσα και να μην υπάρχουν ακόμα εθελοντές για γιουχάρισμα).

Δεν θα ισχυριζόταν κανείς πως η Peaches τα δίνει όλα στον προγραμματισμό και την ενορχηστρωτική σύλληψη της ηχογράφησης. Πάει με το ρεύμα της εποχής ("Tent in your pants"), ακούγεται λιτή και ακριβής, χρησιμοποιεί συνεχώς – και δυστυχώς – παρόμοια pads και άλλα presets, ενώ λεκτικά βρίσκεται μόλις ένα βήμα πριν τον επικείμενο, παπικό της αφορισμό ("Slippery dick" & "Stick it to the pimp"). Καλώς εχόντων των πραγμάτων βέβαια, μπορεί αυτό το τελευταίο να αποτελέσει και αφορμή για έναν μελλοντικό δίσκο που δεν θα χαρακτηριστεί απλά και μόνο καλός ή ελκυστικός.