ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

CHRISTINA AGUILERA
Back to basics

Η Λολίτα του "Genie in a bottle" μεταμορφώθηκε σε σέξυ θηλυκό τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο του 1999, αυτοαποκαλώντας μάλιστα τον εαυτό της "Dirrty" και λικνίζοντας τους γλουτιαίους της σε hip ρυθμούς. Τα πράγματα άλλαξαν κατά πολύ μερικούς μήνες αργότερα καθώς το "Beautiful" αποκατέστησε το όνομα, την καριέρα της και όλο το σκληροπυρηνικό και καλοδουλεμένο "Stripped" του 2002, ενώ η jazzy συμμετοχή της στο πρόσφατο "Possibilities" του Herbie Hancock ("A song for you") δίχασε για άλλη μια φορά το κοινό (της). Μέσα σε έναν καταιγισμό προσωπείων και μουσικών επιρροών λοιπόν, τι συμβαίνει με την Christina Aguilera εν έτη 2006;

Η απάντηση, ευτυχώς, δεν είναι προφανής. Το νυμφίδιο που μέχρι τώρα είχε κερδίσει τις εντυπώσεις με το λαρύγγι και την σκηνική της παρουσία, καταφέρνει με αυτό το τρίτο album να αποδείξει πως διαθέτει και μυαλό. Η σύλληψη για το "Back to basics" δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη χρήση κάποιων 'σκοτεινών' jazz & blues θεμάτων που ακούστηκαν μέχρι το πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα και τη σύνθεση πιασάρικων r'n'b στιγμών που τα χρησιμοποιούν με τη σειρά τους εύστοχα, χτίζοντας έτσι μια από τις πιο πρωτοποριακές και παράλληλα κλασικά δομημένες pop δουλειές της χρονιάς.

Ο κορμός του δίσκου είναι διπλός και οδηγεί τους δημιουργούς σε δύο αρκετά διαφορετικές κατευθύνσεις. Έτσι λοιπόν έχουμε το πρώτο cd στο οποίο ο DJ Premier αναλαμβάνει τα καθήκοντα του παραγωγού/ενορχηστρωτή στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειάς του (ακούστε τον τρόπο που έχει προσομοιώσει τα τηλεφωνικά μηνύματα θαυμαστών στην αρμονία και το tempo του outro "Thank you"), ενώ στο δεύτερο η Linda Perry απαρνείται τις pop-rock καταβολές της και συνθέτει εννέα ακουστικά κομμάτια που παίζουν ανάμεσα στην jazz, την soul και το swing, χρησιμοποιώντας ενίοτε ζωντανές ορχήστρες. Guest παρουσίες στο project οι Rich Harrison, Steve Winwood, Mark Ronson, Big Tank & Q, Kwane & Kara DioGuardi.

Το πρώτο single "Ain't no other man" ακολουθείται και από το ανάλογο a-la-cabaret video, το οποίο μάλιστα ισορροπεί σωστά το πρώην 'dirrty' image της Aguilera και τη νυν, classy και a-la-Marilyn εικόνα που αρέσκεται να προβάλει. Εξίσου εντυπωσιακό ακούγεται το tribute στους Marvin Gaye, Aretha Franklin, Billie Holiday & Etta James (μεταξύ άλλων) "Back in the day", ενώ η gospel χορωδία κλέβει την παράσταση στο "Makes me wanna pray".

Το "F.U.S.S." (το οποίο εγώ μεταφράζω ως "For You Scott Storch") είναι μια μελαγχολική κατακραυγή στον άνθρωπο που της έγραψε τα "Fighter" & "Can't hold us down" (προσωπικά ζητήματα, συζήτηση κομμένη), στα "Without you" & "Still dirrty" συναντάμε τους συνδετικούς κρίκους με το "Stripped" (άκου "Loving me for me" & "Dirrty" αντίστοιχα), ενώ την μεγαλύτερη έκπληξη αποτελεί το sample-άρισμα από Bruno Coulais & Christophe Barratier στο εξομολογητικό "Oh mother".

Αν και κάποιοι συγκεκριμένοι ανταποκριτές του ξένου τύπου έχουν κράξει το τόλμημα της Linda Perry, υποστηρίζοντας πως υποβαθμίζει το επίπεδο του πρώτου δίσκου, εγώ θα βρεθώ κάθετα αντίθετος αυτής της άποψης. Ο τρόπος που στήνει ένα ολόκληρο κομμάτι με οδηγό το glissando και τα 'παιχνιδίσματα' από το αριστουργηματικό τρομπόνι του Jim McMillen ("Nasty naughty boy"), η ιδέα για το παλαιομοδίτικο άκουσμα του "I got trouble" που παραπέμπει εύλογα στη Lady Day, αλλά και η κιθαριστική , bluesy άποψή της στο υποτονικό "Save me from myself" δείχνουν τη γκάμα και το πολύπλευρο του ταλέντου της.

Για να λέμε και τα πράγματα με τ 'όνομά τους όμως, η Christina Aguilera σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει τα προ-80's είδωλά της. Τα φωνητικά της κατορθώματα συνεχίζουν πιστά την παράδοση που έχουν χαράξει οι Whitney Houston & Mariah Carey, ενώ η περσόνα της και ο τρόπος που ανατρεπτικά την στηρίζει παραπέμπει σε μια σύγχρονη διάδοχο της Madonna. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν ανατρέπει το αποτέλεσμα του "Back to basics", αντιθέτως το κάνει ακόμα πιο φρέσκο και σύγχρονο με την εποχή του, έτσι όπως πρέπει άλλωστε να ακούγεται.

Αν και η αναμονή τεσσάρων χρόνων για καινούργιο υλικό βρίσκει την 25χρονη έτη φωτός μακριά από τους ρυθμούς της δισκογραφίας σήμερα, φαίνεται πως ξέρει καλά τον τρόπο να χειρίζεται εμπορικά το όνομά της. Χτυπώντας Νο1 λοιπόν τόσο στα αμερικάνικα όσο και τα βρετανικά charts, παγιώνει τις μετοχές της σε υψηλά επίπεδα, τόσο που αυτή η αναμονή φαίνεται να μην την ανησυχεί και ιδιαίτερα. Ε, όχι κι άσχημα δηλαδή για μια καριέρα μόλις εφτά χρόνων…

Στιχουργικό highlight: "My love is tainted by your touch/Some guys have shown me Aces, but you've got that Royal Flush".


Νίκος Μακροδημήτρης