ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

DIXIE CHICKS
Taking The Long Way (BMG)

Αν και ένα country σχήμα όπως αυτό των Dixie Chicks θα μπορούσε να είναι κλισέ, γλυκανάλατο και αμιγώς 'γυναικείο', η αλήθεια βρίσκει φως στο γεγονός πως τα κορίτσια δεν καταφεύγουν σε ανάλογες ευκολίες. Οι υπέροχες μελωδίες, το αρμονικό δέσιμο των φωνών τους και αυτοί οι ανατρεπτικοί, κοφτεροί και ενίοτε πολιτικοποιημένοι στίχοι οδηγούν τελικά σε άλλον έναν πολύ καλό δίσκο.

Το τρίο από το Τέξας κατάφερε το ακατόρθωτο πριν από τέσσερα χρόνια, όταν η κυκλοφορία του folk προσανατολισμένου "Home" ακολούθησε τη συμβατική διαδρομή του διαδιχτύου. Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν να δεχτεί τόσο ευνοϊκά σχόλια και πολυάριθμα downloads που το album ανέβηκε και στα ράφια των δισκοπωλείων με τεραστία εμπορική απήχηση και αρκετές, μετέπειτα, υποψηφιότητες για τα βραβεία Grammy.

Με αρκετή φόρα λοιπόν από τότε, πρωτοκλασάτους συνεργάτες στο ενεργητικό του (Sheryl Crow, Linda Perry, John Mayer, Dan Wilson, Mike Campbell & Rick Rubin στην παραγωγή) και έναν ήχο που παίζει ανάμεσα στο "Home", το εμπορικό country/pop της Faith Hill και τους κιθαριστικούς, rock απόηχους της Sheryl Crow, έρχεται το "Taking the long way" να διατηρήσει τις Natalie Maines, Martie Maguire & Emily Robison στην κορυφή του είδους.

Το εισαγωγικό "The long way around" ξεκινά με άγριες, λεκτικές διαθέσεις την ακρόαση καθώς η Maines κάνει προφανή τον σκοπό της να μην θέλει να συμβιβαστεί στο αμερικάνικο πρότυπο ζωής που ακολούθησαν οι δικοί της άνθρωποι πίσω στο Τέξας ("My friends from high school married their high school boyfriends, moved their houses in the same zip codes where their parents lived, but I could never follow"). Η συνέχεια είναι αρκετά υποτονική αλλά και εμμέσως πλην σαφώς πολιτική στο "Easy silence", ενώ από τις καλύτερες και πιο επιβλητικές στιγμές το αμέσως επόμενο "Not ready to make nice". Το ταξιδιάρικο νανούρισμα του "Lullaby" σύντομα ακολουθείται από το δυναμικό "Lubbock or leave it", κάτι που δεν αλλάζει πολύ μέχρι το τέλος με mid/up-tempo κομμάτια όπως τα "Voice inside my head" & "I like it".

Χωρίς ιδιαίτερο κόπο λοιπόν το "Taking the long way" τοποθετεί το όνομα των Dixie Chicks στην ευρύτερη κατηγορία των σημαντικών, Αμερικανών τραγουδοποιών και φανερώνει την πιο mainstream πλευρά τους, αυτή δηλαδή που αρέσκεται στο φρέσκο άκουσμα, τις σχετικές συνεργασίες αλλά και την διασταύρωση με το αυστηρά country backround που τις ακολουθεί στενά. Στα σίγουρα, δεν μιλάμε για τον δίσκο που θα στιγματίσει την καριέρα τους (ίσως αυτός μάλιστα να ήταν και το "Home") ούτε για ένα συνθετικό αριστούργημα. Είναι όμως η δουλειά που αποδεικνύει την καλλιτεχνική και μουσική τους εξέλιξη, κάτι που με βάση τα σημερινά δεδομένα τάσεων και μόδας είναι και το πιο βαρυσήμαντο.


Νίκος Μακροδημήτρης