ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

DIDDY
Press play

Το πρώτο studio album μετά την απουσία μιας πενταετίας από τον άνθρωπο που ανέτρεψε την hip-hop σκηνή πριν μερικά χρόνια και καθιέρωσε το όνομά του, φέρνοντας ταυτόχρονα μια αναπάντεχα εμπορική επανάσταση στα αμερικάνικα δρώμενα, του χαρίζει άλλη μια κορυφή στο Billboard. Περισσότερο αποτέλεσμα ενός σκόπιμου εντυπωσιασμού και λιγότερο ως καλλιτεχνικό κατόρθωμα, το "Press play" συγκεντρώνει με περηφάνια τα πιο βαρύγδουπα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας (Mary J Blige, Brandy, Nas, Cee-Lo, Ciara, Mario Winans, Big Boi…) και κινείται αναλόγως. Προβάλλοντας διακριτικά μια r'n'b'/pop αισθητική ως πρόσχημα για ένα υποτιθέμενο rap/comeback project, η νέα δουλειά για τον P.Diddy προσφέρει παραδόξως ένα εντυπωσιακό ακουστικό σύνολο για τα δεδομένα των εκάστοτε εμπορικών καταλόγων, ενώ η ενίοτε late 80's/early 90's προσέγγιση στην παραγωγή την καθιστά ακόμα πιο ενδιαφέρουσα από το αναμενόμενο.

Αν και οι υποστηρικτές της παραδοσιακής rap συνταγής δεν θα ενθουσιαστούν με την ηχογράφηση, οι φανατικοί οπαδοί του σύγχρονου, χορευτικού, glam, hip-pop, το οποίο υπηρετούν ονόματα όπως Nelly, J.Lo, Justin Timberlake & Pussycat Dolls, θα την εκτιμήσουν ιδιαιτέρως. Έτσι και τα πρώτα singles των "Come to me" (feat. Nicole Scherzinger) & "Tell me" (feat. Christina Aguilera) προωθούν μια χαρά την όλη φιλοσοφία του δίσκου, με αρκετές δόσεις ναρκισσισμού και αυτοπροβολής, αλλά και τις συνηθισμένες, λεκτικές προσκλήσεις για χορό, διασκέδαση και σεξ.

Στιχουργικά τα κομμάτια είναι επιεικώς αδιάφορα, επομένως το βάρος γέρνει στο ηχητικό αποτέλεσμα. Η παραγωγή ισορροπεί επιδέξια ανάμεσα στα σύγχρονα, πιασάρικα, εθιστικά beats, την χρήση διακριτικών και μη electro ήχων αλλά και μια παλαιομοδίτικη χροιά που ενίοτε θυμίζει τις παλιές, καλές εποχές του Diddy.

Οι guest παρουσίες δεν περιορίζονται μόνο στο φωνητικό μέρος, μιας και οι συμμετοχές των Timbaland, Will.I.Am, Neptunes και Kanye West (απ 'τα καλύτερα το "Everything I love", αν και για ξεχνάς για λίγο τον οικοδεσπότη και καθηλώνεσαι από την λούπα στα drums, τα χάλκινα πνευστά, τον Cee-Lo Green και τον Nas) είναι το ίδιο βαρύγδουπες. Αυτό είναι και το υποτιθέμενο παράπονο που διατυπώνω γραπτώς για το "Press play": δεν στηρίζεται στο ταλέντο και την ευρηματικότητα του κάποτε Sean "Puffy" Combs, αλλά στην εκάστοτε μόδα που απασχολεί τα r'n'b charts και airplays και τοποθετεί στην πρώτη γραμμή της showbiz το νέο, εύπεπτο και στυλιζαρισμένο όνομα του Diddy υπό την επίβλεψη σημαντικών και μη, επίκαιρων μουσικών.


Νίκος Μακροδημήτρης