ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

JOHN LEGEND
Once again

Ο άλλοτε προστατευόμενος του Kanye West και session μουσικός John Stephens οδηγείται στο studio για τον δεύτερο, προσωπικό του δίσκο, κατορθώνοντας να γίνει ακόμα πιο ρετρό και παλαιομοδίτικος. Η πρώτη του προσπάθεια με τίτλο "Get lifted" κατάφερε, με το κύρος ενός επικείμενου μεγάλου καλλιτέχνη και την βοήθεια ενός σπουδαίου παραγωγού, να εισχωρήσει στις λίστες των πιο σημαντικών ηχογραφήσεων για το 2004-2005. Το ίδιο θα γίνει και εδώ ή μήπως τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν αισθητά;

Κατ' αρχήν, όσοι κι αν είναι οι guest προσκεκλημένοι του κυρίου Legend (Will.I.Am, Raphael Saadiq, Kanye West), το "Once again" φέρει θριαμβευτικά την προσωπική ταυτότητα του δημιουργού του, αφήνοντας τους υπόλοιπους να κάνουν ακριβώς αυτό για το οποίο πληρώθηκαν – να συμμετέχουν. Έτσι λοιπόν, κάθε συνθετική πινελιά ή ενορχηστρωτική παρέμβαση δεν παραπέμπει διόλου σε ξένα μονοπάτια και γυαλιστερές, urban παραγωγές.

Από το πρώτο, αξιοσημείωτο "Save room" μέχρι τα sequel των "Used to love U" και "Ordinary people", "Stereo" και "Where did my baby go", από την επιδειχτικά ρομαντική, σαν καντάδα bossa nova του "Maxine" στα three-in-a-row πιο αντιπροσωπευτικά του ύφους του, "Each day gets better", "P.D.A. (We just don't care)" και "Slow dance", ο πιο αντικειμενικός χαρακτηρισμός για το σύνολο του υλικού αποδίδεται με την λέξη "δεμένο". Η προσέγγιση είναι εμφανώς ακουστική, τα φυσικά όργανα εναλλάσσονται όμορφα (χάλκινα και ξύλινα πνευστά κρατάνε τα ηνία, συνοδεύοντας ζεστά και σε pianissimo εκτελέσεις τα πλήκτρα), ενώ η φωνή του παραπέμπει σε all-time classic, ερωτικούς, soul ερμηνευτές, όπως Marvin Gaye και Barry White.

Καθόλου εύπεπτο ή εύκολο για τα αυτιά, εμπορικά απρόβλεπτο, μελωδικά ενδιαφέρον, το "Once again" καταθέτει καλοστημένη μουσική και συνεχίζει έτσι, χωρίς βαρύγδουπες αλλαγές, στο ίδιο μοτίβο του ντεμπούτου. Και αν υπάρχει περιθώριο για κάποιες διαφοροποιήσεις, αυτές δεν θα πρέπει να αφορούν στις μουσικές διαδρομές και το γράψιμο που οικειοποιείται ο Legend αλλά μια εσωτερική ανανέωση στο ψυχολογικό αντίκτυπο των κομματιών, έτσι ώστε να μην γίνει μακροπρόθεσμα μονότονος.

Σχόλιο: Αδικαιολόγητη η κυκλοφορία του "Heaven" ως δεύτερου single (?). Εξίσου αδικαιολόγητη η αναγραφή "bonus track" στο πολύ καλό τετράλεπτο του επιλόγου.


Νίκος Μακροδημήτρης