ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ
VARIOUS / GUSTAVO SANTAOLALLA
Babel O.S.T.
Παρακολουθώντας το εξαιρετικό "Babel" του κυρίου Ινιάριτου επί της οθόνης έχεις αρχικά αυτήν την αίσθηση ότι η μουσική δένει εξαιρετικά με την εικόνα. Το soundtrack της ταινίας είναι διπλό, οπότε έχεις άφθονο χρόνο να τσεκάρεις αν εκείνη η εντύπωση ήταν σωστή. Όταν τελικά ακούς τη μαστοριά με την οποία ο Gustavo Santaolalla επιμελήθηκε αυτή τη συλλογή, συγχωρείς αρχικά την Ακαδημία Κινηματογράφου που του δίνει προσοχή εκτός χρόνου (το εξαιρετικό "Motorcycle Diaries" προσπεράστηκε) και κατόπιν θυμάσαι αντίστοιχα εγχειρήματα (ταινίες του Michael Mann και του Cameron Crow).
Μετά του καουμπόηδες του "Brokeback Mountain", στο "Babel" ο Santaolalla επιστρέφει σε πιο γνώριμα μονοπάτια για τον ίδιο, παρόλο που σίγουρα έκανε το διάβασμά του για να γράψει τα αφρικανικά θέματα όπως το "Hiding it" και το "Tribal" ή τις αναφορές στην Ιαπωνία όπως το "Walking in Tokyo" και "Morning prayer". Η κατάχρηση του μαγευτικού υλικού του από τον προσωπικό του δίσκο "Ronroco" φτάνει στο ζενίθ, αλλά τελικά συγχωρείται, αφού υποτίθεται ότι η ταινία κλείνει μια τριλογία του σκηνοθέτη μετά το "Amores Perros" και τα "21 γραμμάρια". Τα θέματα του Santaolalla είναι συνήθως μικρά αλλά πάντοτε διαπεραστικά και εδώ συναντώνται και σε medley με συνθέσεις άλλων δημιουργών, όπως π.χ. του Ryuichi Sakamoto (το φινάλε του "Bibo No Aozora" έχει υψηλές μετοχές).
Το ενδιαφέρον είναι ότι το soundtrack ακολουθεί χρονολογικά την ταινία και σε μια τολμηρή απόφαση αποφασίζει να ανακατώσει τα instrumental θέματα του Αργεντίνου με τα τραγούδια του Μεξικού που ακούγονται στο φιλμ. Αυτό λειτουργεί σαν αποτέλεσμα, αλλά σε πιο εσωτερικές αναζητήσεις ο ακροατής καλείται να κάνει έναν προγραμματισμό στο CD του.
Τα δείγματα ευρωπαϊκής ή άλλης προέλευσης μουσικής δεν λείπουν, αφού μετά το "Tú me acostumbraste" έρχεται ένα απροσδόκητο χορευτικό medley του "September" των Earth, Wind & Fire και της á la Fatboy Slim εκδοχής του "The joker". Λίγο αργότερα, το "World citizen" γίνεται highlight της συλλογής, ενώ στο δεύτερο CD το γιαπωνέζικο eurodisco "Oh my Juliet!" βρίσκει το δρόμο του.
Η χρήση του αποσπάσματος του "Prayer" στο εναρκτήριο "Tazarine" και στο trailer της ταινίας ήταν ανατριχιαστική και όταν ακούσει κανείς ξανά το θέμα οι επιλογές του διπλού soundtrack βγάζουν απόλυτο νόημα. Μια σύγχρονη Βαβέλ, φαινομενικά ακατανόητη, όπου ωστόσο όλα παίζουν το ρόλο τους για εμάς, τους κατοίκους της. Δεν θα έδινα φέτος Όσκαρ στον κύριο Santaolalla, αλλά θα είχα πολλά να τον ρωτήσω…
Ηλίας Μαλασίδης
ADLINKS
-
Athens24.com (English Version)
Discover the No. 1 Guide for Athens
http://www.athens24.com
Last News
Next News