ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

ARCADE FIRE
Neon Bible

Το "Neon bible" μπαίνει αυτόματα στη λίστα των υποψηφιοτήτων των καλύτερων δίσκων του 2007 - για τους ακροατές του "Funeral", σίγουρα - και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε ότι η παρέα των 7 από το Μοντρεάλ είναι μια πάρα πολύ σημαντική μπάντα.

Το νέο άλμπουμ δεν είναι άσχετο από το πρώτο, αλλά φαίνεται να βρίσκει τους Arcade Fire να εξελίσσονται ακόμη περισσότερο. Η θεματολογία τους είναι στιβαρή (ο πόλεμος και η υποταγή, ο συμβιβασμός και πολλά άλλα μη-light), ενώ ο ήχος φαίνεται να ξέρει καλά ποια στοιχεία μας είχαν συνεπάρει στο "Funeral". Πιάνα, ταξιδιάρικα ντραμς, πνευστά, βιολιά και κιθάρες μπλέκονται όλα σε ένα μείγμα οργισμένο, νευρώδες και ανήσυχο, ενώ οι καταβολές στο rock και το folk εκφράζονται με μαντολίνα και ακορντεόν. Το εκκλησιαστικό όργανο, παρόν σε αρκετά κομμάτια, προκαλεί ανατριχίλες και φέρνει στο νου τους Pink Floyd. Αν οι Arcade Fire μεγαλοπιάνονται, είναι επειδή μπορούν.

Το "Neon bible" δεν διακατέχεται από καμία ανησυχία για τον αντίκτυπο που θα έχει. Δεν στήνεται και δεν διστάζει να παρατάξει τα τραγούδια του με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνει την εντύπωση ότι η σειρά μας αφήνει αδιάφορους, αφού τα κομμάτια ξεχωρίζουν όλα. Το "No cars go", μια από τις καλύτερες, σχεδόν επικές στιγμές του δίσκου, είναι προτελευταίο. Το "Windowsill" είναι αμέσως προηγούμενο, ενώ ο επίλογος με το "My body is a cage" είναι για τους Arcade Fire ό,τι και το "Love is blindless" για τους U2, δηλαδή μια περίτρανη απόδειξη υπεροχής.

Τραγούδια σαν το "Antichrist Television Blues" σε βάζουν να κόψεις εισιτήρια για το επόμενο gig τους - το συγκεκριμένο, ένας ανοιχτός διάλογος με τον Κύριο, τελειώνει σαν να τράβηξε κάποιος την πρίζα - ανησυχητικό. Τα πιο 'φιλικά' για τα αυτιά τραγούδια (…) εμφανίζονται στην αρχή και, σοφά, το "Keep the car running" (δύο τα 'αυτοκίνητα' στους τίτλους), μία από τις πιο γρήγορες, ξεσηκωτικές 'στιγμές φυγής' á-la-Arcade-Fire, έρχεται δεύτερο στο CD για να απογειώσει.

Σίγουρα, μετά το τέλος του δίσκου θέλεις να ξανακούσεις πολλές φορές το "Intervention", τη σύνθεση που μυρίζει "Funeral" περισσότερο απ' όλες, για να νιώσεις πάλι αυτό που περίμενες από το συγκρότημα που σε έκανε σίγουρα να κλάψεις από ενέργεια ή/και νοσταλγία. Το καλό είναι ότι με την δεύτερη φορά το "Neon bible" έχει διώξει την ανασφάλεια του γνωστού/αγνώστου και έχει αρχίσει να χαράζει έναν δρόμο ακόμη πιο δύσκολο και ίσως και γι' αυτό ακόμη σημαντικότερο από τον προκάτοχό του.

Ο καιρός θα δείξει. Μέχρι τότε θα είναι γεμάτος ορμή και οργή, το μυαλό θα επανεξετάζει τις ημερομηνίες λήξεως των στεγανών στα μυαλά μας και το πόδι θα είναι εκστατικά κολλημένο στο γκάζι.


Ηλίας Μαλασίδης