ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

VARIOUS
Dreamgirls O.S.T.

Μετά από πολλές, σημαντικές, κινηματογραφικές δουλειές στο ενεργητικό του και δύο οσκαρικές υποψηφιότητες (διασκευασμένου σεναρίου για τα "Chicago" και "Gods and monsters" – το οποίο μάλιστα κέρδισε), ο Bill Condon επιστρέφει με ένα ακόμα musical στην μεγάλη οθόνη. Αυτή τη φορά μάλιστα δεν αφήνει τη σκηνοθεσία στα χέρια κάποιου άλλου (βλέπε Rob Marshall για το "Chicago"). Αντιθέτως αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας όλο το project και το "Dreamgirls" με τη σειρά του καταφέρνει να συγκεντρώσει οχτώ συνολικά υποψηφιότητες για τα βραβεία της Ακαδημίας (παραδόξως όμως όχι και για τις βασικές κατηγορίες της καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου), ενώ έχει ήδη βάλει στο τσεπάκι του τρεις Χρυσές Σφαίρες.

Η μεταφορά της θεατρικής δουλειάς του Tom Eyen (αποθεώθηκε στα σανίδια του Broadway, κερδίζοντας το βραβείο Tony) διαθέτει ένα πρωτοκλασάτο cast ηθοποιών, κωμικών, καλλιτεχνών, ηχοληπτών και μουσικών. Αν και τυπικά ακολουθεί την πορεία ενός άσημου, μαύρου, γυναικείου συγκροτήματος για την κατάκτηση της κορυφής κατά την διάρκεια των 60's, ουσιαστικά εξιστορεί τον τρόπο με τον οποίο οι Supremes έγιναν θεαματικά το πρώτο, μεγάλο, crossover act τόσο για το λευκό όσο και το μαύρο κοινό, την ίδια στιγμή που μια pop/soul/disco επανάσταση ήταν στα σκαριά και πανέτοιμη να σκάσει μύτη για να ενώσει άτυπα τους απανταχού φίλους της μουσικής.

Η μουσική επένδυση της ταινίας λοιπόν δεν θα μπορούσε να είναι σε δεύτερη μοίρα ή να μην ακολουθεί το ύφος της εποχής. Αν και η παραγωγή ακούγεται διακριτικά πιο σύγχρονη και στυλιζαρισμένη (αναγκαίο κακό) και κάποια κομμάτια βρίσκονται εκ των πραγμάτων κάπου στα 90's, οι ενορχηστρώσεις, τα φωνητικά και το θεατρικό στήσιμο της ηχογράφησης αποζημιώνουν αρκετά.

Δεν είναι ότι η Beyoncé δεν ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες του φωνητικού μέρους (για το υποκριτικό δεν γνωρίζω), την παράσταση όμως κλέβει αναμφισβήτητα η ανερχόμενη, λίγο δακρύβρεχτη, λίγο ζουμερούλα, μα καθόλου ψαρωμένη και αγχωμένη αοιδός ονόματι Jennifer Hudson. Ανεξάρτητα από τις προβλέψεις που την θέλουν φαβορί για το χρυσό αγαλματίδιο δεύτερου γυναικείου ρόλου, οι ερμηνείες της έχουν τον απαραίτητο όγκο ώστε να αποθεώσουν ακόμα και την πιο απλοϊκή συνθετική φόρμα (άκου "Love you I do"). Οι συμμετοχές από τους Eddie Murphy, Jamie Foxx και Anika Noni Rose είναι λειτουργικές και σεναριακά απαραίτητες, ενώ οι στιγμές που το τρίο ενώνει τις δυνάμεις του σχηματίζουν υπέροχες αρμονίες που παραπέμπουν ακόμα και σε πιο πρόσφατα, παρεμφερή σύνολα, όπως αυτά των Destiny's Child και En Vogue.

Η επιτυχία του soundtrack έγκειται σίγουρα τόσο στην παρουσία της Beyoncé όσο και την αποδοχή του "Dreamgirls" από τις κινηματογραφικές αίθουσες. Έτσι μπορούμε να μιλάμε και για το πιο εμπορικό της χρονιάς, τουλάχιστον για την ώρα, όχι όμως και για το πλέον σημαντικό. Και αν το "Listen" αποτελεί για πολλούς και αδικαιολόγητα το ατού της συλλογής αυτής, μπορούμε να το εκλάβουμε απλώς ως άλλη μια τάση σχετικού συντηρητισμού όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο ένα τραγούδι ή μια μουσική μπορεί να 'γεμίσει' μια εικόνα. Και, κακά τα ψέματα, τα μέλη της Ακαδημίας μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιου είδους κλισέ με τις αποφάσεις που κατά καιρούς παίρνουν…


Νίκος Μακροδημήτρης