ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΗΤΑ
2

Είχα την ευκαιρία να ακούσω τη μουσική για το έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου πριν δω την ίδια την παράσταση. Αυτός εδώ δεν είναι ο χώρος στον οποίο μπορεί να σχολιαστεί η παράσταση, αλλά η μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα, τόσο αυτούσια, όσο και σε συνδυασμό με το θέαμα που επενδύει, είναι αναμφίβολα θέμα που γεννά σκέψεις.

Σίγουρα μερικές εβδομάδες στην κορυφή του ελληνικού καταλόγου επιτυχιών δεν είναι μικρό ζήτημα για ένα άλμπουμ που σε άλλες περιπτώσεις θεωρείται 'δύσκολο' και, με εξαιρέσεις συγκεκριμένα ονόματα, οι instrumental δίσκοι δεν είθισται να τα καταφέρνουν στα charts.

Η νέα δουλειά του Κωνσταντίνου Βήτα δεν προσπαθεί ούτε να προσποιηθεί ότι είναι pop δίσκος, ούτε να κρύψει το χαρακτήρα του soundtrack που έχει (θα έπρεπε;). Οι πολύ χτυπητές ομοιότητες με το στυλ της μουσικής της σόλο καριέρας του Κ.Β. και της θητείας του στους Στέρεο Νόβα απουσιάζουν (στοιχείο που αναδεικνύει και πάλι το ταλέντο του), ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν πολλά στοιχεία που ο καλλιτέχνης έχει χρησιμοποιήσει στις πρόσφατες δουλειές (με την ακουστική κιθάρα στο προσκήνιο) και φυσικά ο κοινός παρονομαστής (μελωδία, λυρισμός και συναισθηματικό βάθος).

Πολλές φορές το "2" θυμίζει και φθάνει σε αξία δουλειές διεθνούς επιπέδου (οι Massive Attack έρχονται συχνά στο μυαλό σαν σκεπτικό παραγωγής, αλλά και σαν αναφορά - βλ. "Danny the dog"). Τα θέματά του δεν θα μπορούσαν παρά να είναι μίνιμαλ ώστε να συνάδουν στυλιστικά με το θέαμα που επενδύουν μουσικά ("Airport", "Slowmot", "Balloon", "Nocturne") και ωστόσο υπάρχουν φορές που αφενός θριαμβεύουν μελωδικά (το ομώνυμο track ή το "Funky beep") και αφετέρου τολμούν ρυθμικά και προκαλούν εντάσεις συναισθημάτων ("Mup", "Panic" και το ανατριχιαστικό "The Hunter").

Το άλμπουμ στέκεται εξαιρετικά αυτόνομο, αλλά όταν τελικά η συζήτηση φτάσει στο συνδυασμό της μουσικής και της εικόνας μιλάμε τουλάχιστον για έναν θρίαμβο. Τα δυο τους παρουσιάζονται τόσο δεμένα ώστε δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς ότι φαίνονται σαν ένα - όπου βρίσκεται και το ζητούμενο, εδώ και πάντα…


Ηλίας Μαλασίδης