ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

AIR
Pocket Symphony

Ήταν να μην πέσουν στα χέρια του (παραγωγού των Radiohead, μεταξύ άλλων) Nigel Godrich. Από το "Talkie Walkie" του 2004 μέχρι την πρόσφατη συνεργασία τους με την Charlotte Gainsbourg, οι Air βελτίωσαν τα αγγλικά τους (πλάκα κάνουμε), καταπιάστηκαν με γιαπωνέζικα όργανα (σοβαρά μιλάμε) και συνεργάστηκαν (μετά τον δίσκο της Gainsbourg) με (ιδιοφυείς) μορφές της βρετανικής pop σκηνής, όπως ο Jarvis Cocker των Pulp και ο Neil Hannon των Divine Comedy.

Αν η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό για να συγκρίνεις το "Pocket symphony" με το πρότερο έργο των Air είναι "ώριμο", αυτό δεν είναι ούτε ευφημισμός, ούτε έκφραση απογοήτευσης. Οι δύο Γάλλοι δήλωσαν ότι είχαν δουλέψει αρκετά με τραγούδια στο "5:55" της Gainsbourg, ώστε θέλησαν να γράψουν και πολλά instrumental. Αν το εκπληκτικό "Alone in Kyoto" από το "Χαμένοι στη μετάφραση" ήταν η αφορμή, τα παραδοσιακά γιαπωνέζικα koto και shamisen συμβάλλουν εδώ στο στήσιμο ενός νέου, άτυπου soundtrack (για χαλάρωση - όχι ύπνο) με μπροστάρηδες το εναρκτήριο "Space maker", το "Mayfair song" και το γλυκόπικρο "Lost message".

Όταν έρχεται η στιγμή των τραγουδιών, οι Air βγαίνουν και πάλι κερδισμένοι. Το single "Once upon a time" είναι ενδεικτικό της ποιότητας της δουλειάς τους, το "Napalm love" βάζει υποψηφιότητα για επόμενη κυκλοφορία, ενώ το "Mer du Japon" μοιάζει να ξέφυγε από κάποιο "Moon safari". Πολύ όμορφο και το "Redhead girl" Κι ας θυμίζει τόσο πολύ το "Alone in Kyoto".

Οι δύο φωνητικές συνδρομές των Βρετανών είναι πολύ χαμηλών τόνων. Το "One hell of party" με τον Cocker θα μπορούσε να βρίσκεται και στο "Jarvis" και ο κύριος Hannon (ο οποίος μετά τον Yann Tiersen βρήκε και τους Air, μπράβο στο παιδί) προσφέρει μια λυρική στιγμή με το "Somewhere between walking and sleeping".

Οι ίδιοι οι Air παραδέχτηκαν ότι οι δύο Βρετανοί μουσικοί έφεραν στοιχεία από μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα, αυτήν της brit-pop, και το ίδιο συμβαίνει και με το fusion με την ιαπωνική μουσική που επιχειρείται, αλλά τελικά το "Pocket Symphony" παραμένει 100% Air - κι ας μειωθούν τα beach bar που θα παίζουν τα κομμάτια τους ή οι διαφημίσεις που θα ζητούν τα δικαιώματα χρήσης των τραγουδιών.


Ηλίας Μαλασίδης