ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

VARIOUS
We all love Ennio Morricone

Ο Ennio Morricone είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς συνθέτες μουσικής στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η λίστα των έργων που έχει υπογράψει δύσκολα καταφέρνει να είναι πλήρης και ανάμεσα στις ταινίες σταθμούς για τις οποίες έχει γράψει τα soundtrack είναι τα "The mission", "The untouchables", "Malena", "Bugsy", "Cinema Paradiso" και φυσικά τα γουέστερν του Sergio Leone για τα οποία είναι ευρύτερα γνωστός.

Σε αυτή τη συλλογή συγκεντρώνονται διάφοροι καλλιτέχνες ανεξαρτήτως μουσικών ειδών και προέλευσης για να αποτίσουν φόρο τιμής στο μεγάλο μαέστρο, ο οποίος στο παρελθόν αρνήθηκε πεισματικά να αφήσει την ωραία του Ρώμη για να βρεθεί και να δουλέψει στο Hollywood, το οποίο πρόσφατα αναγνώρισε την τεράστια αξία του σαν συνθέτη και του απένειμε το τιμητικό βραβείο Όσκαρ για το σύνολο του έργου.

Το εκτόπισμα του Morricone και η επίδρασή του στη μουσική του σήμερα, όχι μόνο την κινηματογραφική αλλά και την pop και την rock, είναι τέτοια ώστε οι 16 καλλιτέχνες που συγκεντρώνονται να είναι πραγματικά ένα ελάχιστο δείγμα. Ο δίσκος ανοίγει (χμ…) με την Celine Dion να ερμηνεύει -εύστοχα μεν, με το σύνηθές της ύφος δε- το "I knew I loved you". Δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με την Σελήνη, αλλά προτιμώ να αρχίζω αυτό το CD από το track 2, όπου οι μεγάλοι Quincy Jones και Herbie Hancock κάνουν το "Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος"… funk και γοητεύουν.

Μετά από έναν Springsteen να αποδίδει το "Μια φορά κι έναν καιρό στην Αμερική" στο boss στυλ του, ο Andrea Bocelli μας απογειώνει για πρώτη φορά με την δική του εκδοχή του "Conradiana". Η δεύτερη φορά έρχεται αργότερα, όταν η Πορτογαλέζα Dulce Pontes, ήδη με έναν δίσκο με τον Morricone στο ιστορικό της, μας στέλνει αλλού με το "La Luz Prodigiosa".

Οι παρεμβάσεις του ίδιου του μαέστρου με τα "Gabriel's Oboe" από την "Αποστολή", το "The Tropical Variation" και τον επίλογο του "Σινεμά ο παράδεισος" δένουν εξαιρετικά, πράγμα που γίνεται επίσης και όταν άλλοι, φαινομενικά άσχετοι, συγχρωτίζονται επιτυχημένα, όπως για παράδειγμα οι Metallica, η Daniela Mercury με την bossanova της, κ.α. Μοναδικές, ίσως, παραφωνίες στο ύφος του tribute είναι ο μεγαλομανής σε εκνευριστικό Roger Waters και λίγο νωρίτερα οι Vanessa And The O's (με ένα αντικειμενικά όμορφο κομμάτι), αλλά αυτά είναι πταίσματα μπροστά στην όμορφη εντύπωση που αφήνει το άλμπουμ.


Ηλίας Μαλασίδης