ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

JAY JAY JOHANSON
The long term physical effects are not yet known

Όσο η υπόθεση του νέου δίσκου των Portishead παραμένει γεφύρι της Άρτας (μόνο η ημερομηνία κυκλοφορίας των νέων Guns 'n'Roses είναι μεγαλύτερο ανέκδοτο...), κάποιοι συνεπέστατοι εκπρόσωποι του trip-hop δεν χάνουν τους ρυθμούς τους.

O Jay-Jay Johanson επέστρεψε πριν λίγο καιρό με την πρώτη του δουλειά μετά το "Rush". Εύκολα προσέχει κανείς ότι: α) το freak look του "Antenna" είναι εγγυημένα πια παρελθόν και β) οι ηλεκτρονικοί πειραματισμοί (που δεν μας είχαν χαλάσει) έχουν δώσει τη θέση του στο στυλ των πρώτων του άλμπουμ.

Ο Σουηδός με την μπάσα φωνή κάνει πολλές φορές θαύματα και το "Long term physical effects..." φτάνει εύκολα να γίνει μια μελωδική ελεγεία, ένα ατμοσφαιρικό άλμπουμ με τραγούδια που σε καλούν να τα τραγουδήσεις και αράδες από νότες που θέλουν να τις σφυρίξεις. Η διαδρομή είναι αρκετά ανορθόδοξη, αφού, μετά τα δυνατά "She doesn't live here anymore" και "Time will show me", οι ρυθμοί πέφτουν απότομα στο "Coffin" και λίγο αργότερα -ακριβώς στην καρδιά του άλμπουμ- στο "Only for you". Mερικά από τα καλύτερα του δίσκου εμφανίζονται τελευταία ("Breaking glass", "Tell me when the party 's over"), ενώ τα δείγματα jazz στο "As good as it gets" ανεβάζουν τις μετοχές.

Μέσα στο κατά τα άλλα αυτόφωτο περιβάλλον που στήνει ο Jay-Jay, δύο κομμάτια ("Jay-Jay Johanson again" και "New Year's Eve") 'μυρίζουν' τόσο έντονα Bristol που νομίζεις ότι στη συνταγή έβαλε λίγο παραπάνω Portishead. Η αίσθηση, ωστόσο, εξαφανίζεται από την δεύτερη ακρόαση και αυτό που μένει τελικά είναι οσμή από Στοκχόλμη, αυτιά ευχαριστημένα από την προσεγμένη παραγωγή και δυο χούφτες τραγούδια που μπορούν να κάνουν τον Jay-Jay να ισχυρίζεται ότι αυτό είναι το καλύτερο άλμπουμ του από τον καιρό του "Poison".


Ηλίας Μαλασίδης