ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

KOSHEEN
Damage

Ίσως οι εκ Bristol ορμώμενοι Kosheen να έχουν διαλέξει τον δύσκολο δρόμο της ηλεκτρονικής έκφρασης - σε μια πόλη όπου άνθισε το trip-hop - αλλά δύο πράγματα πρέπει κατευθείαν να τους αναγνωρίσεις: Πρώτον, η συνέπεια στον ήχο τους (ένα σήμα κατατεθέν που άρχισε από το "Resist" και συνεχίστηκε στο "Kokopelli") και δεύτερον, η φωνή της Sian Evans. Πρόκειται αναμφίβολα για μία από τις πιο χαρακτηριστικές και όμορφες φωνές έχει η σημερινή electronica - την οποία ευτυχώς είχαμε απολαύσει και σαν guest στο "Ariels" των Bent.

To "Damage" δεν είναι καμία επανάσταση. Αναρωτιέμαι, όμως, πόσοι από αυτούς που αγόρασαν ή θα αγοράσουν τον δίσκο την περίμεναν. Η παραγωγή δεν μυρίζει ακριβώς άρωμα φρεσκάδας, αλλά υπάρχουν ευχάριστες νέες οσμές, κυρίως χάρη σε μικρά ενορχηστρωτικά ευρήματα. Το κυριότερο είναι ότι εδώ υπάρχει η δικαίωση του ακροατή που πιστεύει ότι μπορεί να υφίσταται έξυπνη και μελωδική dance / electronica.

Περιέργως, το άλμπουμ έχει ένα παράδοξο: αρχίζει με τα λιγότερο καλά κομμάτια του και γίνεται καλύτερο όσο φτάνει προς το τέλος του. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ομώνυμο "Damage" και το όμορφο "Overkill" δεν είναι καλές αφετηρίες, αλλά το "Like a book" βρίσκει τους Kosheen λίγο έξω από τα νερά τους και το "Guilty" προσπαθεί λίγο περισσότερο απ' ότι θα έπρεπε να γίνει πιασάρικο. Ευτυχώς, εν μέσω μιας αμφίρροπης πορείας έρχεται το "Chances" να κάνει ένα εύστοχο tribute στα 80's, με την Evans να 'γράφει' τραγουδώντας μόνο δυο-τρεις νότες, ενώ στο ίδιο στυλ έχει προηγηθεί το "Same Ground Again", γλυκό αλλά λίγο παλιομοδίτικο.

Τα beat δεν σταματούν ποτέ, όπως εξάλλου και οι κιθάρες -ακουστικές ή ηλεκτρικές- και τα καλά αποτελέσματα πυκνώνουν με την πάροδο της ώρας, με τα "Out of this world" και "Thief" να γίνονται δύο ακόμη συν στην γενική εικόνα. Όσο προχωράει το CD, οι εκπλήξεις αυξάνονται, με δύο από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ, το μελωδικό a-la-Massive-Attack "Under fire" και το ταξιδιάρικο "Not enough love", ενώ λίγο πριν το τέλος, το "Marching Orders" βάζει το κερασάκι στην τούρτα, αποσαφηνίζοντας εντελώς το μήνυμα ότι οι Kosheen δεν πρέπει να αφήνονται έρμαια στις επιταγές μιας βιομηχανίας που τους θέλει να ξαναγράφουν ένα "Hide U" και ότι αν θέλουν να γράψουν έναν δίσκο γενικότερα σκοτεινό, κρατώντας ταυτόχρονα το χαρακτήρα τους, μπορούν άνετα να το κάνουν.


Ηλίας Μαλασίδης