ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

MANIC STREET PREACHERS
Send away the tigers

Οι Manics δεν μασάνε τα λόγια τους και δεν κάνουν εκπτώσεις στην ορμή τους. Αν κάποιοι δεν έχουν προσέξει το Preachers στο όνομά τους, ίσως να μην έχουν σκεφτεί και ότι μπορεί και να το εννοούν. Μουσικά, η επιστροφή τους μετά το ραφιναρισμένο "Lifeblood" είναι μια ματιά σε κάτι πιο τραχύ που χαρακτήριζε τις δουλειές τους από τα 90's.

Το "Send away the tigers" αρχίζει με το όμορφο ομώνυμο, για να ακολουθήσει το "Underdog", ένας δυναμίτης 'for the freaks', και ένας αιφνιδιασμός (για άλλους όχι) με τους Manic Street Preachers να υποδέχονται την Nina Persson των Cardigans σε ένα από τα πιασάρικα, αλλά ταυτόχρονα ειλικρινή rock χιτάκια που έχουμε ακούσει τελευταία, το "Your love is not enough". Το "Indian Summer" σε κερδίζει με την ήρεμη δύναμή του, ενώ αργότερα τα "Rendition" και "Imperial Bodybags" υπογραμμίζουν την πολιτική θέση των Manics απέναντι στα όσα συμβαίνουν στην Βρετανία τους με έναν τρόπο που μόνο οι ίδιοι κάνουν τόσο καλά.

Εν μέσω όλων, τα ερωτικά τραγούδια δεν χάνονται στον post punk κυκλώνα που χτίζει ο παραγωγός του δίσκου, Chris Lord-Alge, ο κύριος Bradfield ακούγεται φρεσκότατος και ο Nicky Wire είναι σε τέτοια φόρμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αυτό το άλμπουμ είναι ένα μικρό best από μόνο του, μια συλλογή που συνοψίζει ηχητικά το έργο των Manic Street Preachers (ναι, αυτό σημαίνει ότι γυρίζει και στο στυλ των πρώτων τους δουλειών) με ιδανικό τρόπο.

Αν το "Lifeblood" ήταν η απαστράπτουσα σφαίρα των Ουαλλών rockers μέσα από την βιτρίνα του millennium rock, το "Send away the tigers" είναι η πέτρα που προσγειώνεται στην άσφαλτο για να θυμίσει ότι ναι μεν μερικές φορές μπορείς να διαπραγματεύεσαι, αλλά άλλες φορές ο μονόδρομος στην αλήθεια είναι το να την πεις κατάμουτρα.


Ηλίας Μαλασίδης