ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

JOSS STONE
Introducing Joss Stone

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα εξαγώγιμα μουσικά ονόματα της Βρετανίας κυκλοφορεί αυτό το τρίτο κατά σειρά album και μας συστήνεται ξανά. Με μια διαφορά όμως και μάλιστα βασική - βρίσκεται στα πρόθυρα να 'χάσει' την αγγλική της υπηκοότητα. Η Joss Stone που μάγεψε άπαντες ερμηνεύοντας σε διασκευή το "Fell in love with a boy" των White Stripes εμπλέκεται πλέον για τα καλά στο κύκλωμα της αμερικάνικης, μαύρης σκηνής, προκαλώντας αντιδράσεις τόσο στο βασιλικό κοινό όσο και την anglophile συνάδελφό της, Natasha Bedingfield, η οποία την έκραξε κανονικά. Μήπως τελικά έχει λίγο τα δίκια της;

Κατ' αρχήν, πρέπει να τονιστεί πως η μουσική της κατεύθυνση δεν δείχνει να λοξοδρομεί. Θέλει να ακούγεται το ίδιο άγρια και πονεμένη, γεγονός που παρά το νεαρό της ηλικίας της εκφράζει με απόλυτη, φαινομενική πείρα και θράσος. Εντάξει, μπορεί να κατευθύνεται από τους ειδήμονες του είδους ώστε να προβάλει ένα περισσότερο hip πακέτο (βλέπε συνεργασίες με Raphael Saadiq, Lauryn Hill & Common), το επί της ουσίας όμως είναι ως επί το πλείστον γνώριμο.

Προσωπικά θεωρώ ότι αν πέσω εσκεμμένα στην παγίδα σύγκρισης (ήδη το κάνω), μάλλον θα πρέπει να ομολογήσω ότι το "Introducing Joss Stone" είναι η πιο αδύναμη δουλειά της. Φωνητικά δεν υστερεί σε τίποτα των δύο προγενέστερων (ίσως να υπερτερεί μάλιστα), συμφωνώ. Η ίδια δείχνει υπέρ του δέοντος ανανεωμένη και όμορφη, ενώ το artwork και η φωτογραφική επιμέλεια χρήζουν επαίνων και βραβείων. Αυτό που ωστόσο εκλείπει και υποβαθμίζει την καλή παραγωγή είναι η αίσθηση μιας δυνατής ή τουλάχιστον πιασάρικης μελωδίας στο ενεργητικό της.

Υπάρχουν στιγμές που είναι αναμφισβήτητα ενδιαφέρουσες ("Tell me 'bout it", "Music", "Tell me what we're gonna do now", "Bad habit & "Put your hands on me"), δεν ανατρέπουν όμως τη σχετική μονοτονία της ακρόασης. Και τι να πρωτοσώσει άλλωστε ένας τεράστιος όγκος φωνητικών; Δεν χειραγωγώ συνειδήσεις - ακούστε και μόνοι σας...

Σχόλιο: Το εξώφυλλο πάντως θα μπορούσε να γίνει κάλλιστα ένα εντυπωσιακό poster δωματίου.


Νίκος Μακροδημήτρης