ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

PAUL HARTNOLL
The ideal condition

Τρία χρόνια πήρε στον αδερφό Hartnoll να ολοκληρώσει την πρώτη του μη οικογενειακή δουλειά μετά το επαγγελματικό του διαζύγιο με τον... έτερο αδερφό Hartnoll (εξυπνάδες...). Μετά την διάλυση των Orbital το 2004, ο Paul Hartnoll άρχισε να δουλεύει στο "The ideal condition", έχοντας στο μυαλό του κάτι που συχνά ξεχνάμε: ότι τα ηλεκτρονικά όργανα επινοήθηκαν μιμούμενα τα χαρακτηριστικά και τις χροιές των φυσικών οργάνων. Συνεπώς, γιατί να μην τα βάλει κανείς στο μπλέντερ;

Το άλμπουμ αυτό είναι ένα απολαυστικό κράμα ηλεκτρονικών στοιχείων και κλασικών ήχων, με διαφορετικές δόσεις των δύο συστατικών σε κάθε κομμάτι. Είναι σαν να συναντά ο Craig Armstrong τους Yello, σαν οι Orbital να φύτεψαν λουλούδια πάνω στα synth τους... Οι συνθέσεις του Paul Hartnoll καταφέρνουν να απομακρυνθούν όσο χρειάζεται από το ύφος των Orbital και ο δημιουργός, χωρίς να κάνει ουσιαστικά κάτι άνευ προηγουμένου, στήνει έναν ολόκληρο δίσκο πάνω στην ιδέα αυτού του fusion.

Εντυπωσιακό άνοιγμα παρέχει το "Haven't we met before?" (ουσιαστικά ο Hartnoll φωνάζει στους παραγωγούς των ταινιών Bond 'Θέλω να γίνω David Arnold στη θέση του David Arnold'), ενώ τα instrumental, έξυπνα σπαρμένα μέσα στον δίσκο, δεν κρύβουν τους Nyman-ισμούς και Elfman-ισμούς τους. Το καλό προφίλ ολοκληρώνεται με τις συνεργασίες: ο ίδιος ο Robert Smith των Cure στο single "Please", η Lianne Hall - "μία από τις μεγάλες αγγλικές φωνές" σύμφωνα με τον John Peel - στο "For silence", η soul Βρετανίδα Akayzia Parker στο πολύ καλό "Nothing else matters" και ο Αμερικανός Joseph Arthur στο "Aggro".

Φέραμε τον Max Richter, γιατί όχι και τον Paul Hartnoll. Enjoy…


Ηλίας Μαλασίδης