ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

MACY GRAY
Big

Η εκκεντρική αφάνα που δεσπόζει επιβλητικά στο εξώφυλλο του "Big" δεν παρατάει έτσι εύκολα τα όπλα. Μετά από τρεις δισκογραφικές δουλειές που την οδήγησαν σε δημιουργικό diminuendo και ένα αψυχολόγητο best of της παρηγοριάς, προσλαμβάνει αγχωμένα τους Will.I.Am., Timbaland & Justin Timberlake, μεταξύ άλλων, και ίσως να παραπέμπει έτσι το κοινό σε μια περισσότερο mainstream στροφή/ανανέωση. Ok, καλά μέχρι εδώ. Το ερώτημα όμως είναι το άλλο. Είναι τελικά το album τόσο 'μεγάλο' όσο θέλει να αυτοαποκαλείται;

Η αλήθεια είναι πως η Macy Gray κουβαλάει ένα ευκαταφρόνητα βαρύ φορτίο στην πλάτη της, μιας και το αξεπέραστο "On how life is" (1999) αποτελεί και εγκυκλοπαιδικά πλέον ένα από τα πιο πετυχημένα neo-soul δισκάκια της τελευταίας δεκαετίας. Όντας και η ίδια μια από τις πιο χαρισματικές – λαρυγγικά – και ιδιάζουσες – ως προς το προφίλ – φιγούρες της μουσικής βιομηχανίας, οι απαιτήσεις για μια πολύ καλή δουλειά φαίνονται περισσότερες από τις αναμενόμενες. Ως προς αυτόν τον στόχο, να ξεπεράσει δηλαδή το ντεμπούτο της, η προσπάθεια κρίνεται ανεπιτυχής. Μην βιάζεστε όμως…

Όταν ο άνθρωπος είναι έξυπνος και καλλιτεχνικά ριψοκίνδυνος, τόσο ώστε να μην φοβάται τις συνεργασίες και τις δήθεν ταμπέλες, οδηγείται κατά πάσα πιθανότητα στο κράξιμο ή σε κάποιο ποθητό, δημιουργικό αποτέλεσμα. Ευτυχώς εδώ το κόλπο δουλεύει μια χαρά και η λίγο-funky-πολύ-soul μουσική της Gray αποκτά λάμψη, στυλιζαρισμένες παραγωγές, ενίοτε pop φρεσκάδα και μια προφανή όρεξη να ξαναμπεί για τα καλά στο χορό των δυνατών, κάτι που της στέρησαν ο τρίτος δίσκος και η προαναφερθείσα κουλή συλλογή της. Υπό αυτό το πρίσμα, το "Big" μπορεί να θεωρηθεί αρκετά έως πολύ σημαντικό για να προσφέρει δυνατές στιγμές και το ξεκίνημα ενός δεύτερου κύκλου καριέρας.

Η jazzy απόχρωση της ταιριάζει γάντι, έτσι και το εισαγωγικό "Finally made me happy" ανοίγει θριαμβευτικά την ακρόαση με την εντυπωσιακή guest συμμετοχή της Natalie Cole, ενώ η στιχουργική διάθεση σαρκασμού (η συνέχεια λέει: "…when you walked out the door") επιβεβαιώνει πως η πένα της έχει ακόμα δύναμη. Κάτι που οδηγεί σε ένα ξέσπασμα ξενέρας, μιας και το "Strange behavior" είναι το λιγότερο copy/paste του ευφυέστατου "I've committed murder" του 1999. Το "Okay" είναι μια συμπαθητική προσπάθεια του Justin Timberlake ως παραγωγού στα credits, η Fergie αποδεικνύει πως έχει ανεκμετάλλευτη ακόμα φωνάρα στην γλυκίτατη pop-soul του "Glad you're here", ενώ κάπου στο τέλος ο Will.I.Am. αποκαλύπτει επιτέλους τον άσσο που έκρυβε τόσα λεπτά στο μανίκι του, καθώς το "Treat me like your money" οργιάζει μέσα στην ρετρό του προσέγγιση και τα επανεκτελεσμένα sample-αρίσματα. Εξίσου έξυπνο και λιγότερο εφετζίδικο το ερμηνευτικά και ρυθμικά εθιστικό "Ghetto love".

Το απρόσιτο που εκπέμπει η φυσιογνωμία της Αμερικανίδας soulwoman την τοποθετεί ως επι το πλείστον στις καλλιτέχνιδες που το κοινό έως και σνομπάρει. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει. Η Macy Gray είναι δισκογραφικά σημαντική και εν μέρει πρωτοποριακή, γεγονός που δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Και αν το "Big" δεν είναι το 'μεγαλύτερο' έως τώρα τόλμημα της πορείας της, είναι αρκετά 'μεγάλο' για να τραβήξει την ευρύτερη προσοχή.


Νίκος Μακροδημήτρης