ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

ΜΙΚΡΟ
Restart

Στην Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής στην Αθήνα, είδα φέτος τους Μίκρο, έμπειρους στο live, φτασμένους σε κάποιο βαθμό, διασκεδαστές πλήθους (με την θετική έννοια που θα έπρεπε να έχει σε μια συναυλία) και άκουσα ξανά τα νέα τους κομμάτια, αφού τα είχα εμπεδώσει στο MySpace.

Το τρελό είναι ότι δεν είχαμε electro σκηνή πριν τους Μίκρο, κατά μία έννοια εμπορική και ευρείας απήχησης. Οπωσδήποτε είχαμε Στέρεο Νόβα και Coti K. στα 90's, αλλά μονάχα αργότερα μας προέκυψαν ο Δημήτρης Κοργιαλάς, οι Sigmatropic, οι ION και όλα αυτά τα πρόσφατα συγκροτήματα που (ευτυχώς) γνωρίσαμε μέσω διαδικτύου.

Το "Restart", λοιπόν, είναι αισίως το 5ο άλμπουμ στην καριέρα των Μίκρο και η μπάντα ακούγεται καλύτερη από ποτέ. Ο ήχος είναι χαρακτηριστικός, δεν κομπλάρει όταν αντιγράφει την δεκαετία του 80 και έχει αυτοπεποίθηση όταν φέρνει στο τραπέζι όλη τη σύγχρονη ηλεκτρονική ενορχήστρωση. Το αποτέλεσμα; Μουσικά, ακούγεται πραγματικά φρέσκος και σημερινός, στα πρόθυρα του να πρωτοπορήσει (αν, επαναλαμβάνω, δεν θεωρήσουμε ότι ήδη το κάνει εντός συνόρων). Το "Αυτή η πόλη" αξίζει να ακουστεί σε κάθε μπαρ που σέβεται τον εαυτό του αυτό το καλοκαίρι, ενώ κάποια κομμάτια (συμπτωματικά από αυτά με τον αγγλικό στίχο) είναι τουλάχιστον υπέροχα, όπως το "Treasure in your heart" και το αδιαμφισβήτητο highlight "Lullabies".

Διαρκής ένσταση, ωστόσο, είναι οι στίχοι των Μίκρο. Κατά την ακρόαση του "Restart" βιώνω πια τον μέγιστο δυνατό διχασμό: στην εφηβικής φρασεολογίας (αν και ευτυχώς ωριμότερης θεματολογίας) στιχουργική των Μίκρο, ήρθε τώρα να προστεθεί η νοσταλγία. Είναι αυτό σύμπτωμα των τριάντα; "Θυμάμαι τότε που χορεύανε όλοι" (σίγουρα σήμερα δεν χορεύουν;) και το (τετράκις) επαναλαμβανόμενο ρεφρέν δίνει τη χαριστική βολή στην υπερβολική δόση ελαφρότητας: "Θέλω να χορέψουμε όπως τότε στα μπαρ / να εκραγούμε". Σαν να μην έφτανε αυτό, σε πολύ συμπαθητικά κομμάτια που προφανώς απευθύνονται πια και στη διεθνή αγορά ("Restart", "Fashion everywhere"), ο αγγλικός στίχος είναι μια ένα αφελές κολάζ λέξεων που δεν φαίνεται να έχει λόγο ύπαρξης και λογικά αντιμετωπίζεται σαν παιδικός από τους αγγλόφωνους.

Κερασάκι στην τούρτα της αναποφασιστικότητας ενός σκεπτόμενου ακροατή είναι οι ερμηνείες των μελών, οι οποίες μπορεί μεν να ακουστούν πολύ γλυκές και αποτελεσματικές ενίοτε, αλλά άλλες φορές φτάνουν να ακουστούν 'αδιάβαστες', τόσο σε ότι αφορά την εκφορά του λόγου, όσο και την ίδια την τονικότητα.

Απόψε δεν οδηγώ, θα πιω δυο ποτά παραπάνω. Όταν ο DJ 'στρίψει' το πρόγραμμα στην ελληνική ηλεκτρονική σκηνή, θα πετάξω τη σκούφια μου για να ακούσω τα νέα κομμάτια των Μίκρο. Απλώς, μετά από τόσα χρόνια, συνεχίζω να αναρωτιέμαι: θα χορέψω τη μουσική, αλλά γιατί πρέπει να παρκάρω το μυαλό μου και να απευθυνθώ σε 45 βαθμούς αλκοόλ για να προσπεράσω την αφέλεια του μηνύματος;


Ηλίας Μαλασίδης