ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

BEVERLY KNIGHT
Music city soul

Το Nashville παίρνει φέτος και χωρίς ίχνος ανταγωνισμού το βραβείο για την πιο σημαντική έδρα εναλλακτικών ηχογραφήσεων. Μετά τους White Stripes και το "Icky thump" έρχεται η Βρετανίδα Beverly Knight να ταράξει μικρόφωνα και ενισχυτές, συγκεντρώνοντας και λανσάροντας επιδεικτικά όλη τη φωνή που με φειδώ χρησιμοποιούσε τόσα χρόνια. Με session μουσικούς δίπλα της που έχουν στο παρελθόν παίξει με Al Green και Elvis, καθώς και την guest εμφάνιση του κιθαρίστα των Rolling Stones, Ronnie Wood,συνθέτει για πρώτη φορά στην καριέρα της έναν classic soul δίσκο, κομμένο και ραμμένο στη μουσική της παιδεία, κάνοντας οποιαδήποτε άλλη-wannabe-Aretha να μοιάζει διάδοχος της Britney Spears. Κι αν το ντουέτο των Jack & Meg χρειάστηκε 21 μέρες δουλειάς, το εν λόγω κομψοτέχνημα πήρε στους δημιουργούς του μόλις 5(!).

Αν και το πρόσφατο best of της Knight, αποτέλεσμα της πιο funky & urban περιόδου της, δεν κατέστησε σαφή μια ομοιοπαθή ηχογράφηση, η διασκευή πάνω στο "Piece of my heart", καθώς και η απροσδόκητα μεγάλη του αποδοχή, έμελε να οδηγήσει σε μια τέτοια κατεύθυνση. Χωρίς να υποτιμάω τα μικρά αριστουργήματα των "Made it back", "Come as you are", "Get up" & "Shoulda, woulda, coulda", η υπόθεση αυτή τη φορά σοβαρεύει και χώνεται στα βαθιά πέραν του δέοντος.

Από την πρώτη στιγμή που νιώθεις το έδαφος να πάλλεται στους gospel βρυχηθμούς του "Every time you see me smile", τα ξεσηκωτικά, πρότυπα ενορχηστρωμένα, a-la-Tina Turner των 60's "Ain't that a lot of love" & "Black butta" και το "No man's land" να παίζει με τις αισθήσεις μας και την προφανή ανάγκη για μια όμορφη μελωδία, όλη η δουλειά ανεβάζει σταδιακά και μηχανικά τον πήχη σε πολύ υψηλά επίπεδα, καθώς το ενδιαφέρον δείχνει σημεία φθοράς την στιγμή και μόνο που η ακρόαση τελειώνει. Και τότε έρχεται η στιγμή να ξαναρχίσει. Είναι η στιγμή που ζωντανεύουν τα χάλκινα, είναι η στιγμή που πλήκτρα και κιθάρες συναγωνίζονται αλλήλους, είναι τα δευτερόλεπτα που τα φωνητικά σε ταξιδεύουν σε κάποια εκκλησιαστική λειτουργία του Νότου, είναι όλες οι στιγμές που απογειώνουν την καλή, μαύρη μουσική παράδοση.

Το θέμα θεωρείται λήξαν. Η τζαμαικανικής καταγωγής ερμηνεύτρια από το Wolverhampton αποτελεί το πιο δυνατό, αγγλόφωνο, ευρωπαϊκό χαρτί απέναντι στις αμερικάνικες, μαύρες υπερπαραγωγές και το αντίστοιχο πλεόνασμά τους, παρέα με την go-to-rehab-plz Amy Winehouse. Κι αν καμία της δουλειά δεν έχει καταφέρει να κάνει την οποιαδήποτε υπέρβαση στον κόσμο της showbiz, ακόμα και από τις πιο mainstream προσπάθειές της, το "Music city soul" αποδεικνύει του λόγου το προφανές – μάλλον ποτέ δεν είχε αυτόν ως πρωταρχικό στόχο. Well done Ms Knight, well done!


Νίκος Μακροδημήτρης