ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

KELLY CLARKSON
My December

Όταν ο Σουηδός Max Martin είπε να βάλει ένα χεράκι στην δεύτερη προσπάθεια της πρώτης νικήτριας του αμερικάνικου Super Idol, γεννήθηκε το "Since u been gone". Η Kelly Clarkson δεν ήθελε να μείνει όμως εκεί, ζητώντας από τους συντελεστές να λοξοδρομήσουν και να προσθέσουν περισσότερες κιθάρες στο κομμάτι. Όταν έφτασαν λοιπόν στην τελική του εκδοχή, θα διαπίστωσαν, ασυζητητί, πως αν δεν γινόταν μονομιάς το απόλυτο grand, pop σουξέ της χρονιάς, θα δήλωναν παραίτηση. Τελικά, τόσο το "Since u been gone" όσο και όλο το "Breakaway" έμελλαν να αναιρέσουν οριστικά το reality βάρος από τις πλάτες της καλλιτέχνιδας και να ανεβάσουν τις μετοχές της τόσο ψηλά που το πακέτο έφτασε με διθυράμβους και θριάμβους μέχρι και την Γηραιά Ήπειρο.

Εκεί λοιπόν που με το καλοδουλεμένο, γλυκανάλατο "Thankful" είδε το όνομά της στα ράφια των δισκοπωλείων και το "Breakaway" της χάρισε τα πρώτα της βραβεία Grammy, έρχεται η κρίσιμη στιγμή να αποδείξει αν όλο αυτό ήταν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, γούστου, ταλέντου και άποψης ή απλά και μόνο μια τσιχλόφουσκα που έσκασε. Το νέο album φέρει λοιπόν ένα βαρύ φορτίο και ο μοναδικός παράγοντας που εκ των προτέρων γνωρίζεις πως δεν μπορεί να σε απογοητεύσει είναι η 'μεγάλη' της φωνή. Με λίγα λόγια, τι ρόλο βαράει το ολόφρεσκο "My December";

Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε πως η Clarkson δεν έχει καμία ανάγκη να το παίξει Amy Lee. Οποιαδήποτε σύγκριση κι αν έχει μεσολαβήσει με την gothic antidiva (και καλά) των Evanescence μπορεί να θεωρηθεί άκυρη εκ παραδρομής. Έπειτα, σε καμία περίπτωση το πρώτο single του "Never again" δεν παραπέμπει, ηχητικά τουλάχιστον, στο "You oughta know" της Alanis. Ακόμα κι αν το λυρικό μέρος παρουσιάζει μια κοινή έκρηξη ερωτικής οργής, ξεφεύγει καθολικά στην προσέγγισή του.

Αυτός ο δίσκος λοιπόν, από την πρώτη κιόλας ακρόαση κρίνεται εσωστρεφής και αυστηρά εξομολογητικός για την ερμηνεύτρια, γεγονός που επηρεάζει και το χρώμα του ήχου. Η αμεσότητα των τραγουδιών δεν είναι προφανής, οι ηλεκτρικές κιθάρες είναι πολλές φορές σε πρώτο πλάνο, ενώ η ίδια δείχνει να το διασκεδάζει λιγότερο από πριν, καθώς το "My December" καταλήγει να είναι συναισθηματικά φορτικό και αποτέλεσμα προσωπικών παθών. Αυτό φυσικά δεν οδηγεί σε κάποια μη ευνοϊκή του προσέγγιση – αντιθέτως μάλιστα.

Αφού στοιχειώνει τον πρώην αγαπητικό της μέσα από την επιθετική άρνηση του "Never again", συνεχίζει με μια δεύτερη κυκλοφορία ονόματι "Sober" - περισσότερο εναλλακτική σύμφωνα με το παρελθόν της ώστε να μην στοχεύσει μόνο στο μέχρι τώρα κοινό της, γεγονός που αυτή τη φορά την αναγκάζει να ξεφύγει από το δακρύβρεχτο, ατμοσφαιρικό ιστορικό του "Because of you". Στην ίδια δυναμική συνεχίζει αργότερα το σημαντικό "Maybe", ενώ το επιλογικό "Irvine" θα εξολοθρεύσει μια για πάντα τις εμμονές και του τελευταίου μπουκοτέρ της Clarkson, μιας και ισοπεδώνει κάθε υπόνοια του star quality της Αμερικανίδας, κάνοντας την να ακούγεται σαν την απόλυτη, indie μετενσάρκωση της Patti Smith.

Τα "Haunted", "Hole" & "Yeah" είναι εξίσου υποψήφια για κάποια ραδιοφωνική καταξίωση, διόλου όμως προφανή για να ακολουθήσουν μια πορεία τύπου "Since u been gone" και "Behind these hazel eyes". Το "My December" μπορεί να μην είναι αυστηρά pop ή αρκετά πιασάρικο για να συνεχίσει με δάφνες την πορεία του "Breakaway", είναι όμως ωριμότερο και πιο εύστοχο για να εδραιώσει μουσικά την Kelly Clarkson και να αποδείξει πως υπάρχει μέλλον και μάλιστα πολλά περισσότερα υποσχόμενο.


Νίκος Μακροδημήτρης