ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

MUTYA BUENA
Real girl

Το σύνηθες φαινόμενο να αποχωρούν τα δημοφιλέστερα μέλη κάποιων φωνητικών τρίων, κουαρτέτων ή ακόμα και κουιντέτων έχει οδηγήσει τόσο σε πρωτοκλασάτες καριέρες όσο και σε ανεπανόρθωτα λάθη. Στην περίπτωση όμως της Mutya Buena η κίνηση αυτή δεν ήταν και τόσο αναμενόμενη, μιας και καμία εκ των Sugababes δεν προσπάθησε κατά καιρούς κα κλέψει τη μερίδα του λέοντος. Έχοντας υπόψη λοιπόν ότι το πολυεθνικό, βρετανικό συγκρότημα ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να προβάλει μια frontwoman, θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς μια υποτιθέμενη solo προσπάθεια.

Αφού ξεπεραστεί αυτή η εύλογη απορία, μιας και κανείς δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει εκ των έσω, ερχόμαστε στα προκείμενα και το "Real girl". Μετά τη συνεργασία της με τους Kooks και το ατμοσφαιρικό ντουέτο με τον George Michael ("This is not real love"), το οποίο ακούμε εδώ σε μια πιο groove-άτη εκδοχή, έρχονται εξίσου σημαντικά featurings να ανεβάσουν τις μετοχές του δίσκου με Groove Armanda & Amy Winehouse. Για αρχή λοιπόν, συνυπολογίζοντας και το sample-άρισμα των εγχόρδων από το "It ain't over till it's over" του Lenny Kravitz, τα πράγματα μάλλον δείχνουν ευνοϊκά.

Ακούγοντας προσεχτικά γίνεται προφανές πως η Buena με το πέρασμα του χρόνου είχε πολλά περισσότερα να πει μόνη της απ' ότι παρέα με τις Keisha & Heidi, γεγονός που διογκώνεται και στο φωνητικό μέρος, μιας και προάγει μια δυναμική που δεν θα μπορούσες εύκολα να διακρίνεις νωρίτερα. Χειρίζεται σωστά τόσο soul στιγμές τύπου "Just a little bit" &"B boy baby" όσο και πιο urban ή electro κομμάτια όπως τα "Song 4 Mutya (Out of control)", "It's not easy" και από τα καλύτερα του δίσκου "Strung out". Επαναλαμβάνω βέβαια πως η αρωγή των προαναφερθέντων καθώς και ενός πρωτοποριακού team παραγωγής παίζουν σημαντική βάση για τη σύνθεση του "Real girl".

H Mutya δείχνει να επιθυμεί πολύ να μπει στον χορό των δυνατών και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς, ασχέτως αν τελικά υπήρξαν άνθρωποι του κύκλου που βιάστηκαν να βγάλουν τα φτυάρια και να αρχίσουν τη σκληρή αγγαρεία. Αδικαιολόγητα βέβαια, μιας και η πρώτη της αυτή δουλειά είναι από τις πιο δεμένες και εύηχες pop/soul του καιρού μας και μάλιστα πάλι με την 'ρετσινιά' του "Made in U.K.". Περιθώρια εξέλιξης σίγουρα υπάρχουν και αυτό είναι πιο θεμιτό άλλωστε από κάτι τύπου "1 hit wonder". Τώρα λοιπόν το ερώτημα χτυπάει κόκκινο προς άλλη κατεύθυνση. Με τις Sugababes τι γίνεται;...


Νίκος Μακροδημήτρης