ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

CELINE DION
Taking chances

Αν και είναι ολοφάνερο το γεγονός ότι η επιστροφή της πιο σημαντικής και classy, ποπ τραγουδίστριας των 90's είναι εκ των πραγμάτων βαρύνουσας σημασίας στη συνείδηση του μουσικόφιλου κόσμου, καθαυτό το γεγονός επισκιάζει τη δισκογραφική αξία του "Taking chances", τόσο που θα δήλωνε βαρύγδουπο παρόν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Έτσι και συμβαίνει λοιπόν. Με πιλότο το πολύ καλό ομώνυμο και featurings με τους Linda Perry, Ben Moody, Delta Goodrem, Kara DioGuardi και το θρυλικό ντουέτο των Kelly και Steinberg (άκου τη διασκευή του "Alone") καταφέρνει να είναι τόσο εμπορικό για τα δεδομένα των δύο τελευταίων προσπαθειών της που φαινομενικά μοιάζει να της ανοίγει έναν νέο κύκλο καριέρας. Ετεροχρονισμένα βέβαια, μιας και το υλικό θα ακουγόταν ανεπίκαιρο ακόμα κι αν κυκλοφορούσε στην προ-Λας Βέγκας εποχή της.

Η πρώτα Γαλλόφωνη και έπειτα αγγλόφωνη Γαλλοκαναδέζα (δεν έχει διστάσει να τραγουδήσει και ισπανικό στίχο στο παρελθόν – "Amar haciendo el amor") δείχνει διαθέσιμη για πιο up-tempo στιγμές και περισσότερες κιθάρες. Με αυτό το λαρύγγι άλλωστε δεν τίθεται θέμα για το αν μπορεί να τις υποστηρίξει. Το ζητούμενο βρίσκεται στο αν τα ράσα κάνουν και τον πολυπόθητο παπά. Και επειδή, ως γνωστόν, οι παροιμίες του λαουτζίκου είναι πάντα εύστοχες, όχι, δεν τον κάνουν.

Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο επί της ουσίας των τραγουδιών. Χωρίς να μιλάμε για βαρύνουσας σημασίας συνθέσεις, μιας και ούτε η εργασιομανής πλέον Linda Perry κατάφερε να της χαρίσει κάτι της προκοπής, θα μπορούσαν τουλάχιστον να είχαν τοποθετηθεί πιο εύστοχα στη μηχανή της παραγωγής και της επιμέλειας του ήχου. Και αυτό εντείνεται καθώς μπαίνεις στην διαδικασία να συγκρίνεις τον δίσκο με άλλους της ερμηνεύτριας, συνειδητοποιώντας πως ακόμα και το προ δωδεκαετίας, αριστουργηματικό "Falling into you" θα απέφερε καλύτερα αποτελέσματα μέσα στο 2008.

Δεν ξέρω αν η Celine Dion προσπαθεί να το παίξει Beyoncé με κομμάτια τύπου "Eyes on me" (παντελώς άστοχο). Μέσα από το "Taking chances" όμως δεν θα καταφέρετε να εντοπίσετε κανένα βοηθητικό λιθαράκι που θα σας επιτρέψει να θυμηθείτε την περίοδο που βρισκόταν στο απόλυτο, καλλιτεχνικό της ζενίθ. Ξέχασα βέβαια, είναι κι αυτή η φωνή…


Νίκος Μακροδημήτρης