ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

MARY J. BLIGE
Growing pains

Με την τάση να φτιάχνει σημαντικούς urban, hip-hop/soul δίσκους, έτσι όπως την έχει διδάξει καλά ο πρώην-Puff-Daddy-και-νυν-Diddy Sean Combs (ούτε εγκληματίας τόσα ονόματα), η απρόσιτη κυρία Blige δείχνει για άλλη μια φορά έτοιμη να παλέψει με το δράμα και τους πόνους της. Πάντα με την πολύτιμη βοήθεια των φίλων της και μια φωνή που τρεμοπαίζει γοητευτικά ανάμεσα στην οξύφωνη ερμηνεία και το χαρακτηριστικό φαλτσέτο καταφέρνει να πατήσει πάνω σε grooves που οδηγούν εμφανώς στα εκάστοτε dancefloors. Πέρα από αυτό όμως; Θα ακούσουμε κάτι διαφορετικό φέτος; Θα ακουστεί ανανεωμένη όπως έκανε με το "The breakthrough" πριν δύο χρόνια ή θα πρέπει να υποστούμε το πλέον αναμενόμενο;

"Growing pains" ονομάζεται το νέο υλικό της και, δυστυχώς, κάπου το έχουμε ξαναδεί. Η παραγωγή οριοθετείται στα late 90's, μελωδικά δεν έχει να προσφέρει αξιοσημείωτα πράγματα, τα ηλεκτρονικά συνθέτουν μέτρα άστοχα, ενώ την κατάσταση σώζουν αυτά που δεν δύνανται εκ των πραγμάτων αδυναμίας – οι ρυθμικοί προγραμματισμοί και το λαρύγγι της. Ακόμα κι αν το δεύτερο μισό αποζημιώνει όσους περιμέναμε στιγμές όπως τα πολύ καλά "Fade away", "What love is" και "Come to me (Peace)", όλος ο δίσκος κουράζει και προορίζεται αμιγώς για την μαύρη, αστική κοινότητα των αμερικάνικων γκέτο. Κάτι περισσότερο για μας;

Δεν ακούω απάντηση και προχωράω. Με την κυκλοφορία του "Just fine" η Blige τιμά τους πρωτεργάτες των rhythm 'n' blues στα πρώτα χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας και μας θυμίζει ευχάριστα τόσο τον πρώιμο εαυτό της όσο και παλιότερες επιτυχίες των TLC, En Vogue, Boyz II Men, Toni Braxton και Babyface (μα, που έχουν χαθεί όλοι τους;). Αν και ανεπαρκές για να βοηθήσει την ερμηνεύτρια να κρατηθεί στην κορυφή μετά από δύο σχεδόν δεκαετίες καριέρας, το album χρίζεται, τουλάχιστον, συνέπειας και αρκετών, δακρύβρεχτων ιστοριών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για κάποια καινούργια σαπουνόπερα. Αρκετά, δεν αντέχω άλλα βάσανα…


Νίκος Μακροδημήτρης