ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ

LIZZ WRIGHT
The orchard

Η πιο σημαντική εκπρόσωπος της contemporary blues/jazz πραγματοποιεί την προσωπική, καλλιτεχνική της υπέρβαση. Μια υπέρβαση που αν σκεφτεί κανείς ήταν αναμενόμενη, μιας και στο παρελθόν φαινόταν έντονη η συμμετοχή της στη διαδικασία σύλληψης/σύνθεσης των δίσκων της. Αυτή τη φορά η ίδια ασχολείται λίγο περισσότερο και το πόνημά της χρίζεται το λιγότερο συγκινητικό.

Δίπλα της και σε αυτή τη δουλειά ο κορμός σε θέματα παραγωγής, Craig Street. Μαζί χτίζουν με ειλικρίνεια και συναίσθημα στιγμές που θα ζήλευαν καλοπροαίρετα οι Norah Jones, Natalie Cole και Madeleine Peyroux, ενώ σημαντική βοήθεια προσφέρουν καθοδόν οι Joey Burns και John Convertino (Calexico).

Αν και η Wright δεν παίρνει εύκολα την πρωτοβουλία να τραγουδήσει σε ψηλό tempo, αυτή τη φορά εκπλήσσει ευχάριστα σε δυο από τα πιο ρυθμικά και κεφάτα κομμάτια του δίσκου. Τα "My heart" και "Leave me standing alone" ανατρέπουν το προφίλ της, μιας και παρασύρεται έντεχνα από τις εξάχορδες και ηλεκτρικές κιθάρες σε ένα χαρμάνι από καλοδουλεμένη r'n'b και παραδοσιακή blues αντίστοιχα.

Η σφραγίδα της έρχεται να σημαδέψει τα μεθυστικά "Coming home", "Hey man" και "Speak your heart" σε τρεις από τις πιο χαρακτηριστικές, Lizz-ικές στάσεις στην πορεία της ακρόασης. Αισθησιακή, a-la-cabaret η εικόνα που συνθέτει η διασκευή του "Idolize you" (Ike Turner), γεγονός που παραπέμπει στο "Turn me on" της Norah Jones, ενώ σε πιο ακουστικά, folk μονοπάτια κινείται και η αντίστοιχη του "Thank you" (Robert Plant, Jimmy Page) και μας φέρνει στο νου τη συνταγή του "Dreaming wide awake".

Με όπλο ένα θείο, φωνητικό δώρο που εκβιάζει ασυναίσθητα δάκρυα στα μάτια και μελωδίες που προκαλούν ευχάριστα το αισθητήριο όργανο της ακοής, η Lizz Wright κάνει οποιαδήποτε μαυρούλα των αμερικάνικων charts να μοιάζει με φούσκα. Η τρίτη αυτή συλλογή φέρει τον τίτλο "The orchard". Και απαιτεί να την προσέξετε.


Νίκος Μακροδημήτρης