ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΙΣΚΩΝ
OASIS
Stop the clocks
Αυτή η αλητεία στις φάτσες των Oasis και η προφορά του Liam, σε συνδυασμό με ένα εξαιρετικό ντεμπούτο εκεί πίσω στο 1994 ήταν τα στοιχεία που τράβηξαν πολλούς - ή που αντίστοιχα απώθησαν άλλους τόσους. Το σίγουρο είναι ότι σε κάποια στιγμή όλοι έμαθαν τους Oasis, λίγο από την Beatl-ική τους γραφή, λίγο από την ραχοκοκαλιά του brit-pop την οποία έστησαν στα 90's, λίγο από την κόντρα με τους Blur, τις σχέσεις τους με μοντέλα και τις μεγαλόστομες δηλώσεις και φυσικά από την τεράστια προβολή τους στον βρετανικό τύπο. Εδώ, ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με τη μουσική τους.
Είχαν πει ότι δεν θα έβγαζαν συλλογή με τα καλύτερά τους, αλλά πάντα περιμέναμε λίγη ανακολουθία από την πλευρά τους. Το διπλό "Stop the clocks" είναι απολύτως απαραίτητο σε όσους δεν έχουν ήδη στη συλλογή τους τα "Definitely Maybe" και "(What's the story) Morning Glory?". Η επιλογή κομματιών από τα δύο αυτά άλμπουμ - δυναμίτες είναι συνετή: αβανταδόρικο ξεκίνημα με το "Rock 'n' Roll star", και σκόρπια σε καίρια σημεία τα "Slide away", "Live forever", "Supersonic" και "Cigarettes and alcohol", όλα ντοκουμέντα της περιόδου, προϊόν μας νέας μπάντας, ψωνισμένης όσο (ή πολύ περισσότερο απ' όσο) χρειάζεται για να κατακτήσει τον κόσμο.
Το "Wonderwall" φυσικά βρίσκει τη θέση του εδώ και ηχεί για νιοστή φορά στα κορεσμένα μας από αυτό αυτιά, σε σημείο να αναρωτιέσαι τι ήταν σε αυτό το όχι και τόσο μελωδικό τραγούδι που το έκανε να κατακτήσει τον κόσμο. Το σίγουρο είναι ότι οι λοιποί εκπρόσωποι του σαρωτικού "(What's the story) Morning Glory?", δηλαδή τα "Some might say", "Morning Glory" και "Champagne Supernova" βγάζουν ασπροπρόσωπο τον Noel Gallagher στο θέμα της συγγραφής αξιομνημόνευτων κομματιών για γεμάτα στάδια και παλλόμενες θάλασσες οπαδών. Όταν το δεύτερο CD τελειώνει με το "Don't look back in anger", δεν μπορώ να μην ανασύρω από τη μνήμη μου μια παρέα μεθυσμένων δεκαπεντάχρονων να το τραγουδάνε με κιθάρα στις τρεις τα ξημερώματα στον πάνω όροφο ενός διπλού λεωφορείου μέσα στο ψοφόκρυο της Σκωτίας - και να επαναορίσω ενδεχομένως το "κλασικό".
Λογικό ήταν ότι κάποτε θα ερχόταν και μια κοιλιά και αυτή δυστυχώς δεν άργησε. Απόδειξη - και ευτυχώς σοφή απόφαση - η παρουσία μόνο δύο κομματιών ("Songbird" και "Go let it out") από τα επόμενα τρία στούντιο άλμπουμ - με καινούριο υλικό - του σχήματος, το καλό αλλά ίδιο "Be here now" (1997), το "Standing on the shoulder of giants" (2000) και το "Heathen Chemistry" (2002).
Τα ακυκλοφόρητά τους και τα b-sides είχαν εμφανιστεί ήδη μαζεμένα στο "The masterplan" και εδώ καταφέρνουν να γίνουν τέσσερα (το ομώνυμο, το "Talk tonight", το "Acquiesce" και το "Half the world away"), ευτυχώς εκτοπίζοντας λιγότερο ουσιώδη single από τη λίστα κομματιών της συλλογής. Το πρόσφατο και κλάσεις ανώτερο από τους προκατόχους του, "Don't believe the truth" (2005), εκπροσωπείται εδώ από τα πραγματικά φρέσκα "Lyla" και "The importance of being idle", ενδεικτικά του πόσα μπορούμε ενδεχομένως ακόμη να περιμένουμε από την μπάντα.
Αν το "Stop the clocks" είναι μια αναδρομή σε αυτά που οι Oasis προσέφεραν στη μουσική, συγχωρήστε τους τις υπερβολές και τις βλασφημίες, Χριστιανοί, αυτές τις Άγιες Ημέρες και ανοίξτε επιτέλους την τιμημένη ένταση!!
Ηλίας Μαλασίδης
ADLINKS
-
Athens24.com (English Version)
Discover the No. 1 Guide for Athens
http://www.athens24.com
Last News
Next News