Home > Μουσική > Αφιερώματα

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

DEPECHE MODE
Electro για τις μάζες

Σχεδόν 25 χρόνια στην δισκογραφία, οι Βρετανοί Depeche Mode είναι το μοναδικό, ίσως, συγκρότημα του χώρου του που κατάφερε να κρατήσει τόσο ψηλά το επίπεδο των δίσκων του και να αντέξει στο χρόνο, φροντίζοντας πάντοτε να εξελίσσεται και να εκπλήσσει, ανεξάρτητα από τα όποια σκαμπανεβάσματα εκτός στούντιο. Έχουν αναμφισβήτητα φτάσει να θεωρούνται σήμερα οι απόλυτοι 'νονοί' της electro-pop, με εκατομμύρια φανατικούς ακροατές σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η πρώτη σύνθεση των Depeche Mode προκύπτει από τις στάχτες των σχημάτων No romance in China, French Look και Composition of Sound, τα οποία είχαν σχηματίσει οι πρωτεργάτες τους, Dave Clarke, Andrew Fletcher και Martin L. Gore. Όταν το 1980 προστέθηκε στο συγκρότημα ο τραγουδιστής Dave Gahan, το κουαρτέτο ονομάστηκε Depeche Mode. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν το πρώτο (και μετέπειτα κλασικό) single τους, "Photographic", στην ετικέτα της Some Bizarre, για να ακολουθήσει το "Dreaming of me", στις αρχές του 1981.

Παρ' ότι τα δύο πρώτα singles δεν έκαναν μεγάλη αίσθηση, το τρίτο, "Just can't get enough" έφτασε στα δέκα πρώτα της Βρετανίας, κάνοντας, κατόπιν, επιτυχία και το ντεμπούτο τους, "Speak and spell" (1981). Ο ήχος τους τότε ήταν πολύ πιο ηλεκτρονικός απ' ότι έμελε να γίνει στη συνέχεια, όταν ο συνθέτης τους, Vince Clarke, αποφάσισε να αποχωρήσει για να σχηματίσει τους Yazoo, με την Alison Moyet. Την θέση του στο γράψιμο των τραγουδιών πήρε ο Martin Gore, ενώ στους Depeche Mode προστέθηκε και ο Alan Wilder. Τότε, το 1982, κυκλοφόρησαν τελικά το "A broken frame", που λίγο απείχε από το στυλ του προηγούμενου δίσκου και το οποίο περιείχε τα "See you" και "Leave in silence".

Πιο προχωρημένο αποδείχθηκε το "Construction time again" (1983), με το πρώτο 'μαζικό' single του συγκροτήματος, το "Everything counts". Η διαφορά όμως φάνηκε στο "Some great reward" του 1984. Οι Depeche Mode χτύπησαν Top-5 με το "People are people", ενώ τα "Master and servant", "Somebody" και "Blasphemous rumours" αγαπήθηκαν ιδιαίτερα. Τότε η μπάντα θεώρησε ότι ήταν καλή κίνηση να μαζέψει τα καλύτερα τραγούδια της σε μία συλλογή κι έτσι κυκλοφόρησε το "Singles 81>85", του οποίου το νέο track, "Shake the disease", φανέρωνε ακόμη μεγαλύτερα δείγματα ωριμότητας.

Η άνοδος συνεχίστηκε με το "Black Celebration" (1986), έναν δίσκο σκοτεινότερο, αλλά ακόμη πιο δεμένο ενορχηστρωτικά και συνθετικά, με πολύ δυνατές στιγμές, όπως το ομώνυμο, το "A question of lust" και "A question of time", αλλά και τα "Fly on the windscreen" και "Stripped". Ήταν η περίοδος που οι Depeche Mode είχαν ήδη ξεχωρίσει σαν σχήμα και διένυαν μία από τις παραγωγικότερες περιόδους της καριέρας τους. Απόδειξη αποτέλεσε η κυκλοφορία του "Music for the masses" (1987), όπου οι συνθέσεις του Gore ήταν στιβαρότερες από ποτέ. Το "Strange love" γίνεται τεράστια επιτυχία και τα "Never let me down again", "Behind the wheel" (με b-side το επίσης αγαπημένο "Route 66") και "Little 15" έχουν τεράστιο αντίκτυπο στο σύνολο των fan.

Οι Depeche Mode έχουν πια διανύσει μια οκταετία στην δισκογραφία και έχουν βγάλει ήδη 8 δίσκους. Με τη φήμη τους στο απώγειο κάνουν μια περιοδεία που γεννά το - ηχογραφημένο στην Pasadena των ΗΠΑ - διπλό live άλμπουμ, "101" (1989), μια άτυπη προετοιμασία για την τεράστια επιτυχία που πρόκειται να ακολουθήσει. Την ίδια χρονιά ο Martin Gore κυκλοφορεί την πρώτη του προσωπική δουλειά, το ΕΡ "Counterfeit", μια συλλογή αποκλειστικά με διασκευές.

Το επόμενο άλμπουμ τους, "Violator" (1990), αποτελεί το ζενίθ της καριέρας τους και τους παγιώνει σαν ένα όνομα που μετράει πλέον και στα charts σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα "Enjoy the silence", "Policy of truth" και "Personal Jesus" θα ακουστούν παντού και θα κερδίσουν για λογαριασμό του συγκροτήματος πολλούς νέους ακροατές, χάρη στον πιο 'οργανικό' τους ήχο.

Η τριετία που θα ακολουθήσει είναι ασυνήθιστα ήσυχη σε σχέση με τους έως τότε ρυθμούς εργασίας των Depeche Mode. Ο Alan Wilder ασχολείται με τους Recoil και τους Nitzer Ebb και μόνο η συμμετοχή στο soundtrack της ταινίας "Until the end of the world" (1991) του Wim Wenders με το τραγούδι "Death's door" σβήνει λίγη από την δίψα όσων περιμένουν κάτι νέο. Το "Songs of faith and devotion" έρχεται να βάλει τέλος στην αναμονή το Μάρτιο του 1993 και ταυτόχρονα να προκαλέσει έκπληξη, μια και οι Depeche Mode χρησιμοποιούν ευρέως την κιθάρα στα "I feel you", "Walking in my shoes" και "In your room", τραγουδούν περίπου gospel στο "Condemnation" και επιστρατεύουν πραγματικά έγχορδα για το "One caress". Ωστόσο το άλμπουμ κάνει μεγάλη επιτυχία, φέρνοντας στο τέλος του ίδιου έτους έναν ζωντανό δίσκο με τα ίδια κομμάτια.

Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν για την μπάντα, η οποία γίνεται τριμελής μετά την αποχώρηση του Alan Wilder. Ο Dave Gahan επιχειρεί να βάλει τέλος στη ζωή του τον Αύγουστο του 1995 και ταυτόχρονα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τα ναρκωτικά. Φτάνει ένα βήμα από το θάνατο τον Μάιο του 1996 λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης και κοκαΐνης, αλλά μπαίνει σε κλινική αποτοξίνωσης και καταφέρνει να το ξεπεράσει και να ηχογραφήσει νέο υλικό του Martin Gore. Το άλμπουμ που προκύπτει, το "Ultra" (1997) είναι ένα πολύ καλό Depeche Mode άλμπουμ, με τα "Barrel of a gun", "It's no good", "Useless" και ιδιαίτερα το "Home" να κρατούν τον πήχη ψηλά.

Η κυκλοφορία της συλλογής "Singles 86>98" προσθέτει το πολύ καλό "Only when I lose myself" στη λίστα των καλών single των Depeche Mode, αλλά προς στιγμήν προκαλεί ανησυχίες, μια και συχνά οι συλλογές ανακεφαλαίωσης μπορεί να φανερώνουν αδυναμία για συνέχεια. Η επανακυκλοφορία του "Singles 81>85" με εξώφυλλο πιο σύγχρονης αισθητικής δεν καθησύχασε το κοινό, που χρειάστηκε να περιμένει δύο χρόνια για κάτι νέο. Εκείνη τη χρονιά, ωστόσο, αρκέστηκε στην κυκλοφορία του tribute album "For the masses", όπου καλλιτέχνες σαν τους Cure, τους Smashing Pumpkins, τους Hooverphonic και τους Apollo 440 αποτίουν φόρο τίμης στην τόσο επιδραστική μπάντα.

Το single "Dream on" αποτέλεσε τον προπομπό του "Exciter" (2001), ενός άλμπουμ δύσκολου και ταυτόχρονα αποτελεσματικού, που έκανε πολλούς να βγάλουν το καπέλο στους - τρεις, πλέον - Depeche Mode. Με τραγούδια σαν το "Freelove", "Goodnight lovers" και "I feel love", οι Depeche Mode θυμίζουν για ποιον λόγο υπήρξαν πρωτοπόροι της ηλεκτρονικής pop και αποδεικνύουν ότι έχουν πολλά ακόμη να δώσουν. Το 2002 έρχεται το DVD "One night in Paris", με την ηχογράφηση ενός set σαν αυτού που είχε παιχτεί στις 28 Οκτωβρίου 2001 στο Ο.Α.Κ.Α. στην Αθήνα, την πρώτη φορά που οι Depeche Mode έρχονταν στην Ελλάδα μετά από 18 ολόκληρα χρόνια.

Το 2003 θα αποτελέσει μία χρονιά γεμάτη solo project για τους Depeche Mode: ο Martin Gore θα κυκλοφορήσει το "Counterfeit 2" (ολοκληρωμένο άλμπουμ αυτήν τη φορά), ενώ ο David Gahan θα παρουσιάσει τον πρώτο του solo δίσκο, "Paper monsters". H συλλογή "Remixes 81-04" της επόμενης χρονιάς θα αποτελέσει εξαιρετική αναφορά στην πορεία του συγκροτήματος, αλλά και μια αναδρομή στην ίδια την εξέλιξη της τέχνης του remixing, με συμμετοχές από τον Dave Bascombe και τον Shep Pettibone, μέχρι τους Goldfrapp και τον Mike Shinobi, ο οποίος 'σκλήρυνε' το "Enjoy the silence", για να προκύψει ένα νέο single.

Στην Ελλάδα, οι Depeche Mode έχουν το δικό τους, επίσημο και αφοσιωμένο fan club, το Hysterika, που λειτουργεί από το 1986. Φέτος κατάφερε να κάνει πραγματικότητα ένα παλιό του όνειρο και να κυκλοφορήσει ένα ελληνικό tribute στους Depeche Mode, το "Around the world and back", με συμμετοχές από τους Ελένη Πέτα, Μίκρο, Δημήτρη Κοργιαλά, κ.α. και ομολογουμένως πάρα πολύ καλά ηχητικά αποτελέσματα.

Στα μέσα του Οκτωβρίου του 2005, οι Depeche Mode κυκλοφορούν το πολυαναμενόμενο νέο άλμπουμ τους, που έχει τίτλο "Playing the angel" και ηχογραφήθηκε στην Santa Barbara, τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, σε παραγωγή του Ben Hillier (Doves, Blur). Μεταξύ των κομματιών είναι τα "Precious", "Sinner in Me", "Suffer Well", "John the Revelator", "Macrovision", "A Pain That I Used to Be" και "I Want It All" και τρία από αυτά είναι γραμμένα από τον Dave Gahan, πράγμα που πρώτη φορά συμβαίνει σε δίσκο των Depeche Mode. 'Για παράδειγμα, το "Precious", λέει ο Gahan, 'μιλά για αυτά που είναι σημαντικά στη ζωή και πώς την είδα μέσα από τα μάτια των παιδιών μου'.

Την κυκλοφορία του "Playing the angel" θα ακολουθήσει παγκόσμια περιοδεία υποστήριξης του δίσκου. Περιμένουμε μόνο τα καλύτερα από τους πατέρες της electro μουσικής...

 

Περισσότερα θέματα


  • ALEXANDRE DESPLAT
    Επένδυση με ήχους Παρισιού

    Είναι τέτοιος ο αριθμός των συνθετών για εικόνα στη Μέκκα του κινηματογράφου, το Hollywood, που μια μεταγραφή από την Ευρώπη δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο. Στην περίπτωση, μάλιστα, που η Αμερική ανακαλύπτει έναν δημιουργό τόσο διακριτικό όσο ο Alexandre Desplat, χαίρεται κανείς στην ιδέα να ακούσει καλύτερα τις ταινίες που... συνέχεια
  • JOAN AS POLICE WOMAN
    Tαλέντο δημόσιας τάξης

    Η Joan Wasser είναι μια δύσκολα αναγνωρίσιμη, αλλά αναγνωρισμένη, μορφή στο σύγχρονο, καλλιτεχνικό σκηνικό. Δεν αρέσκεται να προβάλει με βιομηχανικό τρόπο τη δουλειά της, λειτουργεί με βάση το μουσικό της ένστικτο, είναι όσο πιο ανεξάρτητή γίνεται και εκπροσωπεί με ευαισθησία την pop-rock σκηνή, χωρίς πολλούς εντυπωσιασμούς και λοιπές φανφάρες. Και... συνέχεια
  • WHITNEY HOUSTON
    Εκπνέοντας συναίσθημα

    Η ιστορία ξεκινάει δειλά κάπου το 1985, όταν η ανιψιά της Dionne Warwick και κόρη της gospel τραγουδίστριας Cissy Houston εμφανίζεται με τον μέντορα και πρόεδρο της Arista Records Clive Davis στο τηλεοπτικό show του Merv Griffin.Η 22χρονη, πρώην μοντέλο διαφημίσεων, στήνεται μπροστά στην κάμερα μετά την αναγγελία του ονόματός... συνέχεια
  • DJ SHADOW
    Παραγωγή και εκτέλεση

    Γεννημένος σαν Josh Davis το 1973 και μεγαλωμένος στο Hayward, ένα προάστειο του San Francisco, ο DJ Shadow ασχολήθηκε από νωρίς με παραγωγές δίσκων και ηχογράφηση πρωτότυπου υλικού. Αρχικά ασχολήθηκε με πιο διεκπεραιωτικές εργασίες στο χώρο του hip-hop, συναντώντας, ωστόσο, στο studio ονόματα όπως οι Public Enemy και οι Erik... συνέχεια






Last News
Next News

Αρχείο Ειδήσεων


TOP 10 ΞΕΝΑ

  1. THE BEST DAMN THING
    AVRIL LAVIGNE
  2. MY DECEMBER
    KELLY CLARKSON
  3. FRESH AS A DAISY-THE SINGLES
    JAMES
  4. WE ARE THE NIGHT
    THE CHEMICAL BROTHERS
  5. LOOSE
    NELLY FURTADO
  6. JOYFUL
    AYO
  7. BACK TO BLACK
    AMY WINEHOUSE
  8. SCREAM
    TOKIO HOTEL
  9. IN REQUIEM
    PARADISE LOST
  10. KING OF
    CANDLEMAS

 

TOP 10 ΕΛΛΗΝΙΚΑ

  1. ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΜΟΣ IN CONCERT
    ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΜΟΣ FEATURING ONIRAMA
  2. ΜΕ ΤΟ’ΝΑ ΠΟΔΙ ΣΤ’ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ
    ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
  3. ALTER EGO
    O.S.T.
  4. ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΙ
    ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ
  5. ΤΟ ΡΕΣΙΤΑΛ ΜΙΑΣ ΦΩΝΗΣ - ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ
    ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ
  6. ΝΥΧΤΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ LIVE
    NOTIS SFAKIANAKIS
  7. ΑΣΠΡΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΑΝΕΜΙΖΕ
    ΜΑΡΙΟΣ ΤΟΚΑΣ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ
  8. SILENT DISCO
    ΡΟΔΕΣ
  9. LIVE ΣΤΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟ
    ΑΛΕΞΙΟΥ Χ. / ΜΑΛΑΜΑΣ Σ. / ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Α.
  10. ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
    ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
Διαφήμιση στο ATHENS 24 I Πληροφορίες I Sitemap I Επικοινωνία
Copyright © 2007 | ATHENS 24 MEDIA Ε.Π.Ε. | All rights reserved