ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

THOMAS NEWMAN
Της γνωστής οικογενείας

Άνθρωποι σαν τον Thomas Newman φαίνονται πολλές φορές να είναι προορισμένοι για το χώρο των κινηματογραφικών score. Γεννημένος στο Λος Άντζελες στις 20 Οκτωβρίου του 1955, ο Thomas ανήκει στη μεγάλη οικογένεια μουσικών των Newman και δεν διανοείται να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο πέραν της μουσικής. Και πώς θα μπορούσε, εξάλλου, όταν είναι γιος του Alfred και ανιψιός των Lionel και Emil Newman, όλοι τους συνθέτες από τη χρυσή εποχή του Hollywood. Εξάλλου, ο αδερφός του David και ο ξάδερφός του Randy ανήκουν και αυτοί στο χώρο, με αξιώσεις.

Όταν ήταν μικρός, ο Thomas Newman έμαθε πιάνο και βιολί, για να φοιτήσει αργότερα στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια. Παρόλο που μία από τις πρώτες του δουλειές στη μουσική επένδυση - για το θεατρικό "Three Mean Fairy Tales" - υποστηρίχθηκε από τον μεγάλο θεατρικό συνθέτη και στιχουργό Stephen Sondheim, ο Newman ασχολήθηκε με την rock μουσική, παίζοντας πλήκτρα στους The Innocents και αργότερα στους πειραματιστές Tokyo 77.

Φτάνουμε έτσι στο 1984, όπου ο Thomas Newman αρχίζει να γράφει τα πρώτα του κινηματογραφικά score, έχοντας ήδη δουλέψει σαν ενορχηστρωτής στο "Return of the Jedi" του John Williams. Το 1985, το όνομά του ακούγεται όταν γράφει τη μουσική για το "Ψάχνοντας απεγνωσμένα τη Σούζαν" με τη Madonna και, με αρκετά score στο ενδιάμεσο, κάνει αίσθηση το 1987 με τη μουσική του για την ταινία "Lost Boys" με τον Kiefer Sutherland.

Η δεκαετία του '90 τον ευνοεί και δεν τον αφήνει λεπτό χωρίς δουλειά. Το 1991 γράφει για τις "Πράσινες τηγανιτές ντομάτες" του John Avnet και την επόμενη χρονιά για τον "Παίκτη" του Robert Altman και το "Άρωμα γυναίκας" με τον Αλ Πατσίνο. Όμως η χρονιά του φαίνεται να είναι το 1994, οπότε έρχεται η διπλή του υποψηφιότητα για Oscar με τα soundtrack του "Shawshank Redemption" ("Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χαίηγουορθ") και του "Little women". Χωρίς ο Newman να πάρει το βραβείο, η τρίτη υποψηφιότητα φτάνει το 1995 με το "Unstrung heroes", που θεωρείται και μία από τις καλύτερές δουλειές του.

Οι ταινίες στις οποίες ζητείται για scoring στο δεύτερο μισό των 90's είναι όλο και δημοφιλέστερες: "Up close and personal", "Phenomenon", "The People vs. Larry Flint" (1996), "Mad City" του Κώστα Γαβρά, "Oscar and Lucinda", "Red Corner" (1997) και "The horse whisperer" του Robert Redford και "Meet Joe Black" με τους Anthony Hopkins και Brad Pitt (1998). To 1999 είναι η σειρά μίας ακόμη υποψηφιότητας Oscar, για το πολύ καλό score "American beauty" (που τελικά κερδίζει το βρετανικό BAFTA), όπου η αγάπη του Newman για το ρυθμό και τα μικρά μελωδικά θέματα αρχίζει και σχηματοποιείται. Τον ίδιο χρόνο γράφει και το πολύ καλό "The Green Mile".

Στην αλλαγή του αιώνα ο Thomas Newman συνεχίζει με τα "Erin Brokovich" και "Pay it forward" (2000), το "In the bedroom" (2001) και τελικά με μία ακόμη συνεργασία με τον σκηνοθέτη Sam Mendes και μία υποψηφιότητα για Oscar για το καθηλωτικό "Road to Perdition" (2002). Το βραβείο δεν λέει να έρθει ούτε το 2003, όταν είναι υποψήφιος για το "Finding Nemo", αλλά ο "Νέμο" και η δουλειά του για το τηλεοπτικό "Angels in America" αποδεικνύουν για άλλη μια φορά το εύρος του.

Το 'ρεύμα' του στην Ακαδημία Κινηματογράφου των ΗΠΑ δεν φθίνει και, με ένα εξαιρετικό score για το "Lemony Snicket's: A Series of Unfortunate Events", αποκτά το 2004 την πιο πρόσφατη υποψηφιότητά του (χωρίς νίκη), ενώ η νέα του κυκλοφορία για το "Cinderella Man" με τον Russell Crowe ήδη συζητιέται.

Μπορεί αυτό το βραβείο να κυνηγά περισσότερο τον Thomas Newman απ' ότι το κυνηγά ο ίδιος και σίγουρα η αξία του σαν κινηματογραφικός συνθέτης να εξαργυρώνεται με άλλους τρόπους, πέρα από τα βραβεία και ένα καλό κληρονομημένο όνομα. Μάλιστα, ένδειξη του συνθετικού του εκτοπίσματος μπορεί να αποτελεί και η συχνή χρήση των παλαιότερων θεμάτων του σε trailer νέων ταινιών. Σίγουρα, όμως, η απόδειξη βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην πείρα του και στην ευφυΐα των πενταγράμμων του.