ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

MANIC STREET PREACHERS
Τρομοκράτες μιας γενιάς

Οι Manic Street Preachers είναι ενάμισυ συγκρότημα... Έχοντας ξεκινήσει σαν glam σχήμα, όχημα των πολιτικών ανησυχιών των μελών και κυρίως του Richey James, οι 'Manics' καθιερώθηκαν στη συνείδηση των Βρετανών σαν πραγματικά 'εναλλακτικό' συγκρότημα. Ξαφνικά όμως μια μέρα του 1995, ο τελευταίος εξαφανίστηκε από προσώπου γης και οι εναπομείναντες έκαναν μια στροφή σε έναν πιο ώριμο ήχο, διχάζοντας το κοινό τους, μερίδα του οποίου μίλησε για προδοσία των πιστεύω τους.

Η ιστορία αρχίζει το 1988, όταν οι μακιγιαρισμένοι, πολιτικοποιημένοι και οργισμένοι Ουαλοί Manic Street Preachers σχηματίζονται από τις στάχτες του συγκροτήματος Flicker και κυκλοφορούν το single "Suicide Alley". Παρά τις θετικές κριτικές του ΝΜΕ, η καριέρα των Manics αργεί να πάρει την ανιούσα και το καλοκαίρι του 1990 κυκλοφορούν το EP "New Art Riot", για να ακολουθήσουν τα single "You love us" και "Motown Junk". Ο θόρυβος γύρω από το όνομά τους φτάνει στο μέγιστο όταν, κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης στην οποία ο δημοσιογράφος του ΝΜΕ κατηγορεί τους Manic Street Preachers για 'μη αυθεντικούς', ο frontman Richey James χαράζει στο χέρι του τις λέξεις "4 Real" ("αληθινός") και η ιστορία κάνει το γύρο του κόσμου.

Με συμβόλαιο στη Sony, το 1992 οι Manic Street Preachers κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους, "Generation Terrorists", ένα πολύ καλό άλμπουμ που περιείχε τα προηγούμενα single τους, αλλά και τα "Motorcycle emptiness" και "Stay beautiful". Παρά την υπόσχεση ότι θα διαλυθούν μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, κυκλοφορούν μια διασκευή του "Suicide is painless (Theme from M.A.S.H.)" που πηγαίνει στο top ten της Βρετανίας. Το γεγονός τους έκανε να αλλάξουν γνώμη και το καλοκαίρι του 1993 κυκλοφόρησαν το "Gold against the soul", άλμπουμ που περιείχε τα "From Despair To Where" και "La Tristesse Durera", αλλά έλαβε αμφίρροπες κριτικές.

Τα προβλήματα για τους Manic Street Preachers αρχίζουν εκείνη την περίοδο και πηγάζουν από τα προβλήματα αλκοολισμού, ανορεξίας και κατάθλιψης που αντιμετωπίζει ο Richey James. Τα υπόλοιπα μέλη χρειάστηκε να εμφανιστούν και μόνοι τους επί σκηνής σε κάποιες συναυλίες, ωστόσο οι μεγάλες φουρτούνες φάνηκαν να έχουν περάσει το 1994 με την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου, "The Holy Bible", ένα παράγωγο της μελαγχολίας του James που έλαβε διθυραμβικές κριτικές.

Αλλά το σημείο καμπής έρχεται τον Φεβρουάριο του 1995, όταν ο Richey James εξαφανίζεται κάπου στην Ουαλία. Το αυτοκίνητό του βρίσκεται παρατημένο σε ένα σημείο κοντά στο Bristol, το μυστήριο δεν λύνεται γιατί κανένα πτώμα δεν βρίσκεται ποτέ και οι λοιποί Manic Street Preachers αντιμετωπίζουν το ερώτημα της συνέχειας. Τελικά, με τον James Dean Bradfield στα φωνητικά και την κιθάρα, το Nicky Wire στο μπάσο και τον Sean Moore στα ντραμς, συνεχίζουν με τη μορφή και το ύφος που διατηρούν μέχρι σήμερα.

Έτσι, τον Απρίλιο του 1996, οι 'νέοι' Manic Street Preachers κυκλοφορούν το single "A Design For Life", σε παραγωγή του Mike Hedges. To γυαλισμένο και περίτεχνα ενορχηστρωμένο κομμάτι φτάνει στο Νο 2 του UK chart και οι παλιοί οπαδοί κατηγορούν τους εναπομείναντες Manics για εμπορικό ξεπούλημα. Δύο μήνες αργότερα κυκλοφορεί το εξαιρετικό "Everything must go", που περιέχει μεταξύ άλλων τις τελευταίες συνθέσεις του αγνοούμενου Richey James. Τα single "Australia", "Kevin Carter" και "Everything Must Go" γίνονται όλα top-10 επιτυχίες, ενώ -πέρα από κάθε επίσημη εκδοχή- οι στίχοι του τελευταίου λένε: "Ελπίζουμε απλώς να μας συγχωρήσετε / αλλά όλα πρέπει να προσωρήσουν".

Τον Σεπτέμβριο του 1998 κυκλοφορεί το "If You Tolerate This Your Children Will Be Next", που γίνεται το πρώτο Νο 1 των Manic Street Preachers. Έρχεται κατόπιν το άλμπουμ "This Is My Truth Tell Me Yours", το οποίο καταφέρνει να βγάλει ασπροπρόσωπους τους Bradfield, Wire και Moore στους ρόλους των συνθετών και στιχουργών. Ο δίσκος, που περιείχε και τα single "The Everlasting", "You Stole The Sun From My Heart" και "Tsunami", καταφέρνει να ισοφαρίσει σε ποιότητα τον προκάτοχό του. Ο σκληρός punk - glam ήχος των Manics έχει ωστόσο χαθεί...

...μέχρι που τον Ιανουάριο του 2000 ξαναγίνονται Νο 1 με το single "The Masses Against The Classes", αποδεικνύοντας ότι η στροφή στον ήχο τους ήταν επιλογή και μόνο. Το άλμπουμ "Know your enemy" βρίσκει το συγκρότημα σε μια στιγμή με λιγότερη έμπνευση και πιο ετερόκλητες ιδέες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το διπλό single που προηγήθηκε, το γρήγορο "Found That Soul" και το á-la-Beach-Boys "So Why So Sad", αλλά και το επόμενο, "Ocean Spray", δεν ήταν μερικά από τα καλύτερά τους. Το 2001 γίνονται το πρώτο συγκρότημα δυτικότροπου rock που εμφανίζεται ζωντανά στην Κούβα.

Η κυκλοφορία της συλλογής "Forever Delayed - Greatest Hits" θα μπορούσε να σημάνει ανησυχία για τους fan και αδυναμία για συνέχεια με αξιώσεις για την μπάντα, αλλά το συνοδευτικό single "There By The Grace Of God" διαψεύδει τα παραπάνω. Κάποιους μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 2003, οι Manic Street Preachers κυκλοφορούν και την διπλή συλλογή με b-sides και σπάνιες ηχογραφήσεις "Lipstick Traces - A Secret History Of...", που έρχεται να ικανοποιήσει τους πιο "παραδοσιακούς" fan.

Η πιο πρόσφατη ολοκληρωμένη δουλειά των Manic Street Preachers είναι το "Lifeblood" του 2004. Πρόκειται για ένα άλμπουμ άξιο συγχαρητηρίων, με κομμάτια σαν τα "The love of Richard Nixon", "Empty Souls" και "To Repel Ghosts", το οποίο παγίωσε και τον ήχο τους κοντά στο λεγόμενο Adult Oriented Rock, χωρίς αυτό να αποτελεί απαραίτητα μειονέκτημα για ένα σχήμα που έχει πολλά να πει και παραμένει κοινωνικά ενεργό.

Μεταξύ των περιοδειών για το "Lifeblood" και την επονομαζόμενη "Past / Present / Future Tour", η μπάντα διέθεσε on-line το ΕΡ "God save the Manics" (2005) που περιείχε τρία νέα τραγούδια, τα "A Secret Society", Firefight" και "Picturesque".