ADBOX

Athens24.com (English Version)

Discover the No. 1 Guide for Athens

περισσότερα

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

PET SHOP BOYS
Pop, όπως Τέχνη

Οι Pet Shop Boys, το ντουέτο των Neil Tennant και Chris Lowe, υπήρξε αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα βρετανικά pop συγκροτήματα των τελευταίων είκοσι χρόνων. Αυτό δεν οφείλεται τόσο στην αισθητή εμπορική παρουσία τους στους καταλόγους επιτυχιών όλου του κόσμου στις δεκαετίες του '80 και του '90, όσο στην μεγάλη τους άνεση να πετυχαίνουν μια ιδανική όσμωση μεταξύ του εφήμερου της pop και της ειλικρινούς καλλιτεχνικής έκφρασης.

Σχηματίστηκαν στα μέσα τις δεκαετίας του '80 και πήραν το όνομά τους από έναν κοινό τους φίλο που δούλευε σε μαγαζί με ζώα. Με τον Tennant να έχει ήδη κάνει την προϋπηρεσία του σαν συντάκτης μουσικού περιοδικού, κίνησαν για την κατάκτηση εμπορικών κορυφών με την κυκλοφορία του "Opportunities (Let's make lots of money)", το οποίο όμως δεν πήγε τόσο καλά.

Ήταν μόνο με το "West end girls" που οι Pet Shop Boys γνώρισαν επιτυχία και μάλιστα το πρώτο τους Νο 1 στη Βρετανία. Η επανακυκλοφορία του "Opportunities" έστρεψε περισσότερα βλέμματα στο σχήμα, το οποίο κυκλοφόρησε το "Please" (1986), το οποίο περιείχε και τα "Suburbia" και "Love comes quickly", αποσπώντας θετικές κριτικές.

Μεσολάβησε το remix album "Disco", ενώ ένα χρόνο αργότερα (1987) ήρθε το "Actually", ένα από τα καλύτερα άλμπουμ τους. Με μπροστάρη την διαχρονική μελωδία του "It's a sin" (άλλο ένα Νο 1), ο δίσκος βρήκε το ντουέτο να 'ξεκαθαρίζει απωθημένα', συνεργαζόμενο με την Dusty Springfield στο pop classic "What have I done to deserve this?" και με τον Ennio Morricone στο "It couldn't happen here". Τον Αύγουστο του '87 το "Heart" γίνεται το τρίτο Νο 1 τους και τα Χριστούγεννα - μόλις έναν μήνα μετά την κυκλοφορία του "Rent" - η διασκευή τους στο "Always on my mind" του Elvis Presley τους χαρίζει το τέταρτο τραγούδι στην κορυφή.

Χωρίς να χάσουν χρόνο, οι Pet Shop Boys κυκλοφορούν το 1988 το εμπορικά αντισυμβατικό "Introspective" που τους χαρίζει επιτυχίες όπως τα "Left to my own devices", "Domino Dancing" και "It's alright", ενώ περιέχει και την δική τους εκδοχή στο single που είχαν ήδη δώσει στην Patsy Kensit & 8th wonder, "I'm not scared".

Το duo διανύει μια παραγωγική περίοδο που τους βρίσκει να συνεργάζονται με άλλη μια μεγάλη κυρία του τραγουδιού, τη Liza Minelli. Το "Results" (1989) κάνει επιτυχία με την διασκευή τους στο "Losing my mind" του Stephen Sondheim, αλλά και με τα "Don't drop bombs" και "So sorry, I said". Το 1990 είναι η χρονιά κυκλοφορίας του "Behaviour", σε παραγωγή του Harold Faltermeyer, και τα "So hard", "Being boring" και "Jealousy" τυγχάνουν απήχησης.

Ταυτόχρονα οι PSB κυκλοφορούν το διπλό single "Where the streets have no name (I can't take my eyes off you / How can you expect to be taken seriously?" κερδίζοντας μια υποψηφιότητα για τους μακρύτερους τίτλους που χρησιμοποιήθηκαν ποτέ στην ιστορία της pop, καθώς και ένα καυστικό σχόλιο ("What have we done to deserve this"?) από τους U2 για την διασκευή τους στο τραγούδι τους. Τέλος, η συνεργασία τους με την Dusty Springfield ολοκληρώνεται με την σύνθεση και επιμέλεια παραγωγής του μισού άλμπουμ της "Reputation", το οποίο χαρίζει στιγμές όπως τα "In private" και το καταπληκτικό "Nothing has been proved".

To 1991 είναι ήδη καιρός για τη συλλογή "Discography", που περιέχει τα νέα "DJ Culture" και "Was it worth it?", ενώ παράλληλα συμμετέχουν στον πρώτο δίσκο των Electronic των Bernard Summer και Johnny Marr στο single "Getting away with it" (1989) και στο track "The patience of a saint". Το 1992 ξανασυνεργάζονται με τους Electronic στο "Disappointed" και την ίδια χρονιά διασκευάζουν το "The crying game" για την ομώνυμη ταινία του Neil Jordan με τον Boy George στα φωνητικά.

Η κυκλοφορία του "Very" (1993) τους βρίσκει σε ένα αναπάντεχο ζενίθ, μια και μετά την αποδοχή του "Can you forgive her?" έρχεται η διασκευή του "Go west" των Village People και οι Pet Shop Boys γίνονται και πάλι χορευτική υπόκρουση. Το άλμπουμ περιέχει επίσης τα single "Liberation", "I wouldn't normally do this kind of thing" και "Yesterday, when I was mad", αλλά και εξαιρετικά tracks όπως τα "The theatre" και "Dreaming of the Queen".

Σε μια ακόμη απρόσμενη κίνηση, το 1995 οι Pet Shop Boys μαζεύουν τα b' sides τους στη συλλογή "Alternative", φτιάχνοντας ένα προφίλ για τους fans, αλλά αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι πέρα από την εμπορική τους πορεία είχαν υπάρξει και ένα δίδυμο με βάθος και ειδικό βάρος τέτοιο ώστε να τους κάνει να εμπνέονται από την ιστορία, τη λογοτεχνία και τα μοντέρνα ρεύματα ταυτόχρονα.

Το "Bilingual" έρχεται μετά από 2 χρόνια να αιφνιδιάσει με τους latin ρυθμούς του, οι οποίοι σύμφωνα με τους PSB προέκυψαν σαν αντίδραση στην brit-pop που γνώριζε επιτυχία τότε. Παρά τη σχετική απήχηση των "Discoteca / Single" και "Se a vida é" ο δίσκος δεν κάνει αίσθηση και σημαίνει μια περίοδο εκτός φόρμας για τους Tennant / Lowe, η οποία συνεχίζεται για καιρό με τα άλμπουμ "Nightlife" (1999) και "Release" (2002) που αδυνατούν να τους φέρουν στο προσκήνιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι single σαν το "I don't know what you want, but I can't give it anymore" δεν είχαν το απαραίτητο εκτόπισμα.

Έτσι, το 2003 έρχεται μια συλλογή ακόμη, το διπλό "Pop Art", που συσκευάζει επιλεγμένα κομμάτια από ολόκληρη την πορεία τους. Μάλιστα, τα καινούρια "Miracles" και "Flamboyant" ακούγονται φρέσκα μετά από πολύ καιρό αναμασημάτων και ατυχών εμπνεύσεων. Στη συλλογή περιέχεται και το single "Somewhere" που είχε κυκλοφορήσει το '97, ενώ συνεχίζοντας το φλερτ με το θέατρο και τον κινηματογράφο, στα 2005 οι Pet Shop Boys γράφουν μουσική για την ρωσική ταινία του 1925 "Θωρηκτό Ποτέμκιν" λαμβάνοντας όμως χλιαρές κριτικές.

Το 2006 η είδηση ότι το σχήμα συνεργάστηκε με τον βετεράνο παραγωγό Trevor Horn για το νέο του άλμπουμ έρχεται να ταράξει τα νερά της αναμονής. Το "Fundamental", που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο, έχει ήδη χαρακτηριστεί σαν επιστροφή στη φόρμα από άτομα του χώρου που το άκουσαν, ενώ θα προηγηθεί το single "Minimal". Άλλοι τίτλοι του δίσκου περιλαμβάνουν τα "God willing", "I'm with stupid", "Psychological" και "Numb", ένα κομμάτι της Dianne Warren που είχε ηχογραφηθεί για το "Pop Art".