Τα 161 τεχνουργήματα του Κυκλαδικού Πολιτισμού εκτίθενται στη μεγάλη αίθουσα του Μουσείου με την επιγραφή: Ελληνική Δημοκρατία- Υπουργείο Πολιτισμού. Δάνειο Κυκλαδικής Τέχνης στο ΜΕΤ». Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, πρόκειται για το σύνολο των έργων του Κυκλαδικού Πολιτισμού (ειδώλια, καντήλες κλπ), τα οποία είχαν παρανόμως εξαχθεί και επιστρέφουν στη χώρα που τα δημιούργησε, "με μία παραδειγματική Συμφωνία, η οποία κυρώθηκε με τον νόμο 4968/2022, καθιστώντας το ελληνικό κράτος αποκλειστικό ιδιοκτήτη τους. Η πρώτη έκθεση σε διεθνές επίπεδο 15 εμβληματικών ειδωλίων της Συλλογής έγινε, όπως προέβλεπε η συμφωνία, στο Κυκλαδικό Μουσείο στην Αθήνα, τον Νοέμβριο 2022 , για ένα έτος, με τίτλο «Γυρισμός. Κυκλαδικοί Θησαυροί στο ταξίδι της επιστροφής». Η έκθεση του συνόλου των 161 αρχαιοτήτων, που αποτελούσαν τη συλλογής Στερν, παρουσιάζεται εμβληματικά στην πρώτη μεγάλη αίθουσα του Μητροπολιτικού Μουσείου, ως εισαγωγή στην πτέρυγα του ελληνορωμαϊκού κόσμου. Για πρώτη φορά μία έκθεση τεχνουργημάτων άλλης χώρας παρουσιάζεται μαζί με τη μόνιμη συλλογή του Μητροπολιτικού Μουσείου", συμπληρώνει η ανακοίνωση του ΥΠΠΟ. Τα εγκαίνια της έκθεσης τελέστηκαν στο Great Hall του ΜΕΤ, παρουσία της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, της πρέσβεωςτης Ελλάδας στην Ουάσιγκτον Κατερίνας Νασίκα, εκπροσώπων της Ελληνικής Ομογένειας, καθώς και προσωπικοτήτων από τον πνευματικό, καλλιτεχνικό και ακαδημαϊκό κόσμο της Νέας Υόρκης. Χαιρετισμό απηύθυνε μέσω βιντεοσκοπημένου μηνύματος ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, o Διευθύνων Σύμβουλος του Μητροπολιτικού Μουσείου Max Hollein, ο Διευθυντής της Συλλογής Ελληνορωμαϊκών Αρχαιοτήτων Sean Hemingway και ο συλλέκτης Leonard Stern. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται ορισμένες πρώιμες μορφές της Νεολιθικής περιόδου, καθώς και οι μείζονες τύποι κυκλαδικών ειδωλίων (βιολόσχημα, Πλαστηρά, υβριδικά, Λούρου, προκανονικά και κανονικά με παραλλαγές όπως τυπου Καψάλων, Πρώιμα και όψιμα Σπεδού, Δωκαθισμάτων και Κουμάσας), μεγάλου μεγέθους μαρμάρινα ειδώλια αλλά και σπάνιοι τύποι, όπως διπλά ειδώλια του τύπου πρώιμου Σπεδού, καθώς και μεταλλικά αντικείμενα, όπως μία μεγάλη μπρούτζινη αξίνη και ένα ζεύγος βραχιολιών. Τα ειδώλια κυμαίνονται από μικρογραφικά έως το μεγάλο άγαλμα γυναίκας, ένα από τα ελάχιστα έργα κυκλαδικής μνημειακής γλυπτικής που συγκρίνεται με τα αντίστοιχα που βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Μεταξύ άλλων εκτίθενται και μερικά πήλινα αγγεία όπως ένα τηγανόσχημο σκεύος, και πολλά ακέραια μαρμάρινα αγγεία, όπως φιάλες, λεκάνες, κύπελλα, παλέττες και οι χαρακτηριστικές «καντήλες» αλλά και μία μοναδική πυξίδα από χλωριτικό σχιστόλιθο, της ιδίας περιόδου. "Ο επαναπατρισμός αρχαιοτήτων που ανήκουν στην Ελλάδα αλλά βρίσκονται σήμερα στο εξωτερικό, αποτελεί ζήτημα εθνικής σημασίας και υψηλής πολιτικής προτεραιότητας για το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας", δήλωσε μεταξύ άλλων στην ομιλία της η υπουργός Πολιτισμού, Λ. Μενδώνη. Και τόνισε: "Στις πολιτικές μας προτεραιότητες είναι η παρουσία ελληνικών αρχαιοτήτων και έργων τέχνης στα μουσεία όλου του κόσμου με βάση τις ηθικές αρχές της απόκτησής τους. Διεκδικούμε τον επαναπατρισμό όλων των έργων που έχουν παρανόμως εξαχθεί από την πατρίδα μας και έχουν παρανόμως διακινηθεί, βάσει των διεθνών συμβάσεων. Η Ελλάδα διεκδικεί την επιστροφή και την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα. Το ελληνικό αίτημα υποστηρίζεται από αδιαμφισβήτητα ιστορικά, επιστημονικά, νομικά και ηθικά επιχειρήματα. Επιπροσθέτως, υπάρχει μια ευρύτερη και οικουμενική διάσταση. Σε αντίθεση με άλλα κλεμμένα έργα τέχνης και μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που υφίστανται αυτόνομα, ιστάμενα αυτοτελώς και ανεξάρτητα από το άμεσο περιβάλλον τους, τα Γλυπτά του Παρθενώνα είναι οργανικά και αναπόσπαστα μέρη ενός στιβαρού αρχιτεκτονήματος, μιας συμπαγούς καλλιτεχνικής δημιουργίας, μαζί με την οποία αποτελούν ενιαίο και αδιάσπαστο φυσικό, αισθητικό και εννοιολογικό σύνολο». Όπως πληροφορεί το ΥΠΠΟ, πέραν της Συμφωνίας, στο πλαίσιο του Μνημονίου Συνεργασίας του Υπουργείου Πολιτισμού, του Μητροπολιτικού Μουσείου και του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, περιλαμβάνονται σημαντικές ερευνητικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες, καθώς και δράσεις για την μελέτη και προβολή του εμβληματικού πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού, όπως υποτροφίες σε Έλληνες επιστήμονες -η πρώτη προβλέπεται να προκηρυχθεί τον Σεπτέμβριο 2024- διοργάνωση διεθνούς αρχαιολογικού Συμποσίου, για να εξεταστούν και θέματα προέλευσης και αυθεντικότητας των κυκλαδικών ειδωλίων που δεν προέρχονται από ανασκαφικές έρευνες. "Τα ανωτέρω συμπληρώνουν το ευρύτερο και ολοκληρωμένο σχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού για την έρευνα και ανάδειξη των κυκλαδικών αρχαιοτήτων, το οποίο περιλαμβάνει την ίδρυση και λειτουργία του Μουσείου Κυκλαδικού Πολιτισμού στην Νάξο, έργο το οποίο είναι σε εξέλιξη από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, με πόρους από το ΕΣΠΑ και ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2026, καθώς και την ίδρυση και λειτουργία του Κέντρου Μελέτης του Κυκλαδικού Πολιτισμού ως παραρτήματος του εν λόγω Μουσείου. Στόχος της ίδρυσης και λειτουργίας του εργαστηρίου μελέτης και συντήρησης του Κέντρου Μελέτης είναι η ουσιαστική και εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση των φυσικοχημικών ιδιοτήτων των αρχαίων υλικών, με ταχεία και άμεση λήψη αξιόπιστων και βαθμονομημένων αναλύσεων και αποτελεσμάτων. Τα δεδομένα των ερευνών θα συμβάλλουν στην επαρκή και ασφαλή υλοποίηση των επεμβάσεων συντήρησης επί των αρχαιοτήτων, ενώ ταυτόχρονα θα έχουν καθοριστική συμβολή στην επίλυση ζητημάτων σχετικών με την αυθεντικότητα και την προέλευση των αντικειμένων του Κυκλαδικού Πολιτισμού, που απασχολεί την διεθνή επιστημονική κοινότητα και τα μουσεία σε όλο τον κόσμο", καταλήγει η ανακοίνωση του ΥΠΠΟ.

Πρόκειται για προϊόντα λαθρανασκαφών που διακινήθηκαν από κυκλώματα αρχαιοκαπήλων και έχουν εξήχθησαν παράνομα από την χώρα μας, πριν καταλήξουν στο Μουσείο Carlos. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μια πήλινη μινωική λάρνακα του τύπου του λουτήρα, με διακόσμηση ψαριών στο εσωτερικό και στυλιζαρισμένου χταποδιού στο εξωτερικό που χρονολογείται στον 14ο αι. π.Χ., ένα μαρμάρινο άγαλμα νεαρής γυναικείας μορφής, που στηρίζεται, με τον αριστερό της αγκώνα, σε υψηλό κορμό δένδρου και χρονολογείται στον 2ο αι. π.Χ. και μια μαρμάρινη ανδρική ιματιοφόρα μορφή καθισμένη σε δίφρο, προερχόμενη από τον ανάγλυφο διάκοσμο αττικού επιτύμβιου ναΐσκου του τρίτου τέταρτου του 4ου αι. π.Χ. Όπως πληροφορεί η ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, ήδη από το 2007, όταν περιήλθαν σε γνώση των αρμοδίων Υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού στοιχεία από τις αστυνομικές αρχές και από δημοσιεύματα που αμφισβητούσαν τη νομιμότητα απόκτησης από το Μουσείο Michael Carlos της μινωϊκής λάρνακας και του αγάλματος της γυναικείας μορφής -τα οποία, σήμερα, επαναπατρίστηκαν- καθώς και ενός ανάγλυφου πίθου. Τότε, εστάλη επίσημη επιστολή διεκδίκησής τους από το Υπουργείο Πολιτισμού προς το Μουσείο. Η απάντηση του Μουσείου ήταν ότι είχε ελέγξει την προέλευση των αντικειμένων, πριν τα αποκτήσει, και δεν είχε προκύψει καμία αμφισβήτηση. Μέχρι το 2020, συνεχίζονταν άτυπες επαφές των δύο πλευρών, χωρίς ωστόσο να υπάρξει κάποια ουσιαστική πρόοδος. Το 2021 μετά την αποστολή νέας επίσημης επιστολής του Υπουργείου Πολιτισμού προς το Μουσείο και σειρά επαφών με τις διπλωματικές αρχές της χώρας, επανεκκίνησε ο διάλογος. Η αρμόδια Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών (ΔΤΠΠΑ) του ΥΠΠΟ αναζήτησε και αξιολόγησε, εκ νέου, όλα τα στοιχεία τεκμηρίωσης της ελληνικής διεκδίκησης. Με τη συνδρομή του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους απέκτησε πρόσβαση σε παλιές δικογραφίες και συγκέντρωσε στοιχεία που αποδείκνυαν, πέραν πάσης αμφιβολίας, την παράνομη διακίνηση του γυναικείου αγάλματος από την περιοχή της Ηπείρου και ειδικότερα την Δωδώνη, ενώ, μέσω αιτημάτων δικαστικής συνδρομής προς τις ιταλικές αρχές, αναζήτησε φωτογραφικό υλικό και έγγραφα από το κατασχεθέν αρχείο Μπεκίνα που αποδείκνυαν την παράνομη διακίνηση της μινωϊκής λάρνακας. Για τον πίθο υπήρχαν στη διάθεση της Υπηρεσίας φωτογραφίες από το αρχείο Μπεκίνα, καθώς και πραγματογνωμοσύνες ειδικών επιτροπών που είχαν ταυτίσει το αντικείμενο με αυτό που βρίσκεται στο Μουσείο Carlos. Ωστόσο διατυπώθηκαν αμφιβολίες για την προέλευσή του από τη Ελλάδα. Η επισταμένη έρευνα της ΔΤΠΠΑ οδήγησε, το Νοέμβριο του 2021, και στην ταύτιση της μαρμάρινης ανδρικής μορφής, από επιτύμβιο ναΐσκο, στις συλλογές του Μουσείου με αντικείμενο που απεικονιζόταν σε πολαρόιντ φωτογραφίες στο αρχείο Μπεκίνα. Το αντικείμενο αυτό, μάλιστα, περιλαμβάνεται και στον κατάλογο των αντικειμένων για τα οποία έχει αποφανθεί τελεσίδικα και αμετάκλητα η ελληνική δικαιοσύνη, στο πλαίσιο ποινικής υπόθεσης, ως προϊόν υπεξαίρεσης από την Ελλάδα. Τον Απρίλιο του 2022, κατατέθηκε ο φάκελος, με όλη την τεκμηρίωση, στην Ελληνική Πρεσβεία στην Ουάσιγκτον και ξεκίνησε -με τη διαμεσολάβηση του Προξένου της Ελλάδας στην Ατλάντα- νέος κύκλος επαφών μεταξύ των εκπροσώπων του Μουσείου και του Υπουργείο Πολιτισμού. Τον Απρίλιο του 2023, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη του Henry Kim, διευθυντή του Μουσείου, και συνεργατών του στην Αθήνα, για να συζητηθούν όλα τα επιστημονικά και νομικά επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς. Tον Ιούνιο του 2023, το Μουσείο Carlos γνωστοποίησε στο ΥΠΠΟ, δια των διπλωματικών αρχών, την πρόθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανεπιστημίου του Emory να επιστραφούν τα τρία αντικείμενα, για τα οποία υπήρχαν αδιάσειστες αποδείξεις, στην Ελλάδα. Παράλληλα, δήλωσε τη βούληση του Μουσείου να συνεργαστεί στενά με τις υπηρεσίες του ΥΠΠΟ, ώστε να προχωρήσει στον έλεγχο νομιμότητας προέλευσης και των άλλων ελληνικών αρχαιοτήτων της Συλλογής. Ειδικά για τον πίθο θα συνεχιστεί η προσπάθεια εξεύρεσης και άλλων στοιχείων από την ελληνική πλευρά. Τα αρχαία επιστρέφουν άμεσα στην Ελλάδα και θα παρουσιαστούν στο κοινό, πριν καταλήξουν στα μουσεία των περιοχών, από τις οποίες προέρχονται. «Χρειάστηκαν 16 και πλέον χρόνια μέχρι να φτάσουμε, σήμερα, στην αίσια έκβαση. Μέσα στο διάστημα αυτό η ελληνική πλευρά διαρκώς εμπλούτιζε με νέα στοιχεία την τεκμηρίωση της παράνομης διακίνησής τους", δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, τονίζοντας μεταξύ άλλων τη σημαντική αρωγή "στην κοινή προσπάθεια" του Έλληνα προξένου στην Ατλάντα Θεόδωρου Δημόπουλου, "ο οποίος συντόνισε προσωπικά τις επαφές και τον διάλογο ανάμεσα στο ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού και το αμερικανικό Μουσείο τα τελευταία τρία χρόνια. Όμως, και από την πλευρά του Μουσείου Carlos η αλλαγή της στάσης του ήταν εμφανής. Ο διευθυντής του Μουσείου Henry Kim ήταν εκείνος που δεν αρκέστηκε στην ανταλλαγή επιστολών, αλλά ταξίδεψε ο ίδιος στην Αθήνα, προκειμένου να συζητήσει από κοντά με τα στελέχη της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών το θέμα και να αξιολογήσει τα επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς. Και είναι ο Henry Kim αυτός που αντιλήφθηκε το βάρος των πειστηρίων τεκμηρίωσης και εισηγήθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πανεπιστημίου του Emory να επιστραφούν τα τρία αντικείμενα εκεί όπου ανήκουν, στην Ελλάδα". "Με τον επαναπατρισμό των τριών αρχαιοτήτων εγκαινιάζεται μια νέα σελίδα πολιτιστικής συνεργασίας του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας με το Μουσείο Μ.C. Carlos και το Πανεπιστήμιο του Emory της Ατλάντα. Το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας θα συμβάλλει με κάθε τρόπο, ώστε η συνεργασία αυτή να αποτελέσει την αφετηρία ενός γόνιμου επιστημονικού διαλόγου των δύο πλευρών και να δώσει την ευκαιρία μέσα από περιοδικές εκθέσεις και δανεισμούς αρχαιοτήτων να προβληθεί ο ελληνικός πολιτισμός. Αυτό που θα πρέπει να συγκρατήσουμε από τη σημερινή ημέρα είναι ότι ο καλοπροαίρετος διάλογος ανάμεσα στους φορείς θα πρέπει να είναι η βάση για κάθε διεκδίκηση και κάθε επιστροφή πολιτιστικών αγαθών στη χώρας προέλευσής τους", πρόσθεσε μεταξύ άλλων η υπουργός. «Η υπογραφείσα συμφωνία δίνει την ευκαιρία συνεργασίας με τα ελληνικά μουσεία αλλά και ευκαιρίες για τους φοιτητές και καθηγητές του πανεπιστημίου που διενεργούν αρχαιολογικές ανασκαφές στη Σαμοθράκη και στην Αρχαία Αγορά. Η συμφωνία αυτή σηματοδοτεί την ειλικρινή πρόθεση του Μουσείου και του Πανεπιστημίου για τη διάδοση και προστασία του ελληνικού πολιτισμού με τα υψηλότερα ηθικά και ακαδημαϊκά πρότυπα. Αυτή είναι η αρχή για περαιτέρω συνεργασία με την Ελλάδα», δήλωσε ο αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Emory Δρ Ravi Bellamkonda. "Η ημέρα αυτή είναι ιδιαίτερη για το Πανεπιστήμιο Emory και για το Μουσείο επειδή υπογράφεται συμφωνία πολιτιστικής συνεργασίας με το ελληνικό ΥΠΠΟ. Είναι μια ιστορική στιγμή για το πανεπιστήμιο το οποίο εργάζεται για την προβολή του ελληνικού πολιτισμού, μέσω του Μουσείου και των τμημάτων Πανεπιστημίου», τόνισε ο Henry Kim, διευθυντής τoυ Μουσείου Carlos στην ομιλία του, που καλωσόρισε την Υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.

Πρόκειται για 29 αργυρά αρχαία ελληνικά νομίσματα, που χρονολογούνται από τον ύστερο 6ο αι. π.Χ. μέχρι περίπου τα μέσα του 4ου αι. π.Χ., πολλά από τα οποία θεωρούνται από τα σπανιότερα και πλέον ιστορικά νομίσματα της αρχαίας Ελλάδας. «Στον θησαυρό αυτό έχουμε σπάνια νομίσματα, πολύ σπάνια και εξαιρετικά σπάνια», λέει ο δρ Κωνσταντίνος Λαγός, ιστορικός-νομισματολόγος, συνεργάτης του ερευνητικού προγράμματος, ο οποίος μας παρουσιάζει κάποια από τα νομίσματα του θησαυρού που εντοπίστηκε στις ανασκαφές του περασμένου Οκτωβρίου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και τα υπόλοιπα υπολείπονται σημασίας. «Όλα τα νομίσματα είναι σημαντικά. Για παράδειγμα, οι έξι στατήρες της Αίγινας, με τη θαλάσσια χελώνα στον εμπροσθότυπο και το έγκοιλο στον οπισθότυπο, που χρονολογούνται στην ύστερη αρχαϊκή με πρώιμη κλασική περίοδο, είναι από τα πιο κοινά νομίσματα της περιόδου. Όμως, έχουν τεράστια αρχαιολογική σημασία γιατί είναι τα πρώτα νομίσματα που κόπηκαν στην Ευρώπη», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ιστορικός. Από την Αίγινα είναι επίσης ο σπάνιος στατήρας που απεικονίζει αντί για τη θαλάσσια χελώνα -σήμα κατατεθέν της Αίγινας και της θαλασσοκρατίας της-, τη χερσαία χελώνα. «Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί μπορούμε έτσι να χρονολογήσουμε το νόμισμα. Πρόκειται για την εποχή που οι Αθηναίοι, έχοντας καταλάβει το νησί και εκδιώξει τους κατοίκους -μην ξεχνάμε ότι η Αίγινα ήταν πάντα εμπόδιο στις επιδιώξεις της Αθήνας- εγκατέστησαν κληρούχους. Χρονολογείται δηλαδή μεταξύ 452 και 431 π.Χ. που ξέσπασε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Έτσι έβαλαν τη χερσαία χελώνα για να πούνε ότι ναι, είναι η Αίγινα, η οποία όμως δεν είναι πια θαλάσσια δύναμη! Υπάρχει μια αίσθηση του χιούμορ σε όλο αυτό και μάλιστα μαύρου», τονίζει ο Κ. Λαγός, ο οποίος μας αναφέρει μία ακόμα παράμετρο της αξίας του θησαυρού. «Τα νομίσματα που κόπηκαν στην Ελλάδα στην αρχαϊκή και κλασική εποχή δεν μπορούν να χρονολογηθούν εύκολα με μεγάλη ακρίβεια. Δηλαδή, δεν είναι όπως στη ρωμαϊκή εποχή -ή στο Βυζάντιο- οπότε γνωρίζουμε τους αυτοκράτορες, πότε κυβέρνησαν, ακόμα και τους διάφορους τύπους που άλλαζαν κάθε χρόνο, συνεπώς η χρονολόγηση ενός νομίσματος μπορεί να γίνει με ακρίβεια συγκεκριμένης χρονιάς. Θησαυροί σαν αυτόν που βρήκαμε στην Τενέα -σημειωτέον ότι έχουμε βρει πολλούς θησαυρούς στη συστηματική ανασκαφή, αλλά αυτός είναι ο σπανιότερος- βοηθάνε στη χρονολόγηση των νομισμάτων που τον αποτελούν», σημειώνει ο νομισματολόγος, που δίνει κάποια παραδείγματα. «Μεταξύ των νομισμάτων του θησαυρού της Τενέας είναι δυο δραχμές της αρχαίας Σικυώνας, που βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση, έχουν δηλαδή χρησιμοποιηθεί από ελάχιστα ως καθόλου. Εφόσον, λοιπόν, η κατάστασή τους είναι εξαιρετική και δεδομένου ότι υπάρχουν λίγοι θησαυροί με τις συγκεκριμένες δραχμές Σικυώνας, μπορούμε να τις χρονολογήσουμε κοντά στην απόκρυψη του θησαυρού, η οποία έγινε γύρω στα μέσα του 4ου αι. π.Χ.», μας εξηγεί. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η δραχμή των Οπουντίων Λοκρών. «Επίσης ένα σημαντικό νόμισμα, άριστο σε κατάσταση, ακυκλοφόρητο. Σήμερα στα μουσεία του κόσμου δεν πρέπει να υπάρχουν περισσότερα από 15 τέτοια νομίσματα. Μάλιστα, η συγκεκριμένη κοπή έχει και μια οπή ανάρτησης πάνω της, που σημαίνει ότι χρησιμοποιήθηκε σαν μενταγιόν ή φυλακτό, όπως συνήθιζαν να κάνουν συχνά στην αρχαιότητα, επειδή αυτά τα νομίσματα απεικόνιζαν θεότητες. Η οπή βρίσκεται ακριβώς πάνω από το κεφάλι της Περσεφόνης του εμπροσθότυπου, ενώ στον οπισθότυπο έχουμε τον Αίαντα τον Λοκρό. Και αυτό το νόμισμα, όπως και άλλα, μεταξύ των οποίων ο στατήρας της Στυμφάλου, της πόλης της αρχαίας Αρκαδίας, με την Άρτεμη στον εμπροσθότυπο και στον οπισθότυπο τον Ηρακλή που επιτίθεται με ρόπαλο στις Στυμφαλίδες Όρνιθες (στον νομισματικό τύπο τον ρόλο των Στυμφαλίδων Ορνίθων παίζει το εθνικό ΣΤΥΜΦΑΛΙΩΝ της πόλης), εξαιρετικά σπάνιος κι αυτός -δεν ξέρω αν υπάρχουν 12 στον κόσμο!-, μπορούμε να τα χρονολογήσουμε πλέον με μεγαλύτερη ακρίβεια. Δηλαδή, πριν το 350 π.Χ.», συμπληρώνει. Μεταξύ των νομισμάτων είναι και τρεις στατήρες Ήλιδας, που είναι κοπές Ολυμπιακών Αγώνων, από τους οποίους οι δυο είναι εξαιρετικά σημαντικοί για την ιστορία της νομισματικής, αλλά και τη χρονολόγηση του θησαυρού. «Η Ήλιδα, η πόλη που διοργάνωνε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, έκοβε νομίσματα τα οποία κυκλοφορούσαν την εποχή των Αγώνων. Όπως περίπου συμβαίνει και σήμερα που κόβουν αναμνηστικά νομίσματα, με τη διαφορά ότι στην αρχαιότητα οι θεατές των Αγώνων έπρεπε να ανταλλάσουν τα δικά τους νομίσματα με εκείνα που έκοβε η Ήλιδα, η οποία έβαζε προμήθεια με σκοπό να βγάζει κέρδος με το οποίο χρηματοδοτούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες», πληροφορεί το ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Λαγός. Και προσθέτει: «Ο ένας στατήρας των Ολυμπιακών Αγώνων χρονολογείται στα μέσα του 5ου αι. π.Χ., δηλαδή είναι από τις πρώτες κοπές στην Ολυμπία, γιατί γνωρίζουμε ότι ξεκίνησαν μετά τους Περσικούς Πολέμους, δηλαδή μετά το 480 π.Χ. Η χρονολόγηση των δυο άλλων στατήρων, που έχουν την Ήρα στον εμπροσθότυπο και τον αετό του Δία στον οπισθότυπο, είναι καίρια. Και θα σας εξηγήσω τον λόγο. Για τις κοπές των Ολυμπιακών Αγώνων το απόλυτο εγχειρίδιο θεωρείται η έρευνα του Βρετανού νομισματολόγου Τσαρλς Σέλτμαν από τη δεκαετία του 1920. Σύμφωνα με αυτήν, ο ένας στατήρας με τη μορφή της Ήρας που βρέθηκε στο θησαυρό της Τενέας χρονολογείται στο 332 π.Χ. Γι’ αυτό και στο δελτίο Τύπου των αποτελεσμάτων της ανασκαφής του 2023 είπαμε ότι ο θησαυρός πάει έως τη δεκαετία του 330 π.Χ. Όμως, αυτό δεν φαίνεται να ισχύει. Μιλώντας με τον Παναγιώτη Τσέλεκα, επίκουρο καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ, νομισματολόγο και φίλο μου, ο οποίος έχει ασχοληθεί με το θέμα, μου είπε ότι οι κοπές αυτές πιθανότατα ξεκίνησαν να κόβονται πιο πριν, στα μέσα του 4ου αι. π. Χ., δεν ισχύει δηλαδή η υπόθεση του Σέλτμαν με την απόλυτη χρονολόγηση. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, αφενός γιατί μπορεί να χρονολογήσει την απόκρυψη του θησαυρού 20 χρόνια πιο πίσω και αφετέρου γιατί τώρα μπορούμε να τον συνδέσουμε με σημαντικά ιστορικά γεγονότα της περιόδου», δηλώνει με έμφαση ο συνομιλητής του ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ποια είναι, λοιπόν, τα ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με την εποχή που δημιουργήθηκε ο θησαυρός; «Το γεγονός ότι έχουμε κοπές από την Αίγινα, τέλη 6ου με αρχές 5ου π.Χ., δεν λέει τίποτα, γιατί αυτά τα νομίσματα συνέχισαν να κυκλοφορούν πολλά χρόνια μετά την έκδοσή τους. Πάμε τώρα στον 4ο αι. π.Χ. που μας ενδιαφέρει, εφόσον η σύσταση του θησαυρού είναι γύρω στα μέσα του αιώνα. Επίσης, να προσθέσω πως εκτός από τους βοιωτικούς στατήρες, δηλαδή από το Κοινό των Βοιωτών, συμμάχων της Θήβας, έχουμε και έναν θηβαϊκό στατήρα, ο οποίος φέρει στον εμπροσθότυπο την οκτώσχημη, βοιωτική ασπίδα και στον οπισθότυπο τον Ηρακλή που πνίγει τα φίδια, παραλλαγή σπανιότατη του συγκεκριμένου τύπου, καθώς σε όλο τον κόσμο υπάρχουν ελάχιστα τέτοια νομίσματα, μπορεί 3 ως 4. Έχουμε, λοιπόν, νομίσματα των Οπουντίων Λοκρών, της Στυμφάλου, του Άργους, του βοιωτικού Κοινού, όλες συμμαχικές πόλεις της Θήβας την περίοδο της παντοδυναμίας της, όταν δηλαδή ο Επαμεινώνδας έκανε εκστρατείες στην Πελοπόννησο. Ίσως όμως η απόκρυψη του θησαυρού να χρονολογείται λίγο αργότερα αφού γνωρίζουμε ότι και μετά τον θάνατο του Επαμεινώνδα, στη Μάχη της Μαντινείας το 362 π. Χ., η Θήβα συνέχισε να είναι για κάποια χρόνια ακόμη ηγεμονίδα δύναμη στην Πελοπόννησο. Ο θησαυρός της Τενέας ‘φωνάζει’ ότι σχετίζεται με την παρουσία των Θηβαίων και στη σύσταση και στην απόκρυψη», δηλώνει με έμφαση ο συνομιλητής του ΑΠΕ-ΜΠΕ. Σημειώνεται ότι ο θησαυρός των 29 αργυρών αρχαίων ελληνικών νομισμάτων εντοπίστηκε μαζί με φορητό πήλινο βωμίσκο, ένα μικρογραφικό αγγείο και ένα ειδώλιο ίππου με αναβάτη. Τι σημαίνει αυτό για τη φύση του θησαυρού; «Ότι ήταν πιθανότατα αφιέρωμα σε τελετουργικού χαρακτήρα χώρο. Καταλαβαίνει κανείς ότι εφόσον έγινε μια τέτοια προσφορά και σε συνδυασμό πάντα αυτής με τα συγκείμενα ευρήματα του χώρου, που είναι λατρευτικής χρήσης, όπως για παράδειγμα τα γυναικεία και ζωόμορφα ειδώλια, τα μικρογραφικά αγγεία και άλλα, βρισκόμαστε στο άμεσο περιβάλλον ενός σημαντικού ιερού και πιθανότατα σε χώρους που εξυπηρετούν τη λειτουργία ενός ναού. Δηλαδή, μπορεί να εικάσει και μέσω αυτής της κίνησης ότι ήταν κάτι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί η αξία του θησαυρού είναι τεράστια και το άτομο που έκανε το αφιέρωμα είχε συγκεντρώσει πολύ σημαντικά νομίσματα από διάφορες εποχές», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Έλενα Κόρκα, επικεφαλής των ανασκαφικών ερευνών στην Αρχαία Τενέα, που εικάζει ότι στην περιοχή υπήρξε σημαντικό ιερό της Αφροδίτης. «Ότι υπήρχε λατρεία της Αφροδίτης στην Τενέα δεν είναι κάτι ετερόκλητο, κάθε άλλο. Πολλά από τα ευρήματα που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στις ανασκαφές της Τενέας και κυρίως σε αυτήν τη θέση, που ανασκάφηκε πέρσι για πρώτη φορά και συνεχίστηκε η ανασκαφή της και φέτος, καταδεικνύουν σαφέστατα τη λατρεία της Αφροδίτης και αυτό είναι απόλυτα εναρμονισμένο με τον χαρακτήρα της πόλης», συμπληρώνει η κ. Κόρκα. Και προσθέτει: «Από πολλά ευρήματα που έχουν προκύψει φαίνεται ότι η Τενέα είχε στενή σχέση με πόλεις όπως η Θήβα και το Άργος και αυτό οδηγεί σε σκέψεις για το μυθολογικό παρελθόν της. Σε αντίθεση, μπορούμε να πούμε ότι είναι λιγότερα τα νομίσματα της Κορίνθου που βρίσκονται στην Τενέα, κάτι που επίσης υποδεικνύει αυτό που φάνηκε στα ελληνιστικά και οπωσδήποτε στα ρωμαϊκά χρόνια, δηλαδή η πλήρης απελευθέρωση της Τενέας από την Κόρινθο, κάτι που οι κάτοικοι επιδίωκαν. Αυτό δείχνει ότι είχαν μια διαφορετική πολιτική, ίσως μια διαφορετική κοινωνική δομή, άλλες πεποιθήσεις, άλλα έθιμα κλπ., γιατί ο συσχετισμός τους είναι κυρίως με άλλες πόλεις. Όταν έχουμε βρει νομίσματα του Άργους τα οποία δεν έχουν βρεθεί ποτέ στο Άργος σημαίνει μεγάλη επικοινωνία και διακίνηση», τονίζει η ίδια. Όπως είναι φανερό από τον θησαυρό, ένας από τους πολλούς που έχουν βρεθεί στην ανασκαφή, η οποία ως συστηματική πραγματοποιείται με ιδία μέσα (μεταξύ άλλων θησαυρών που εντοπίστηκαν σε προηγούμενες ανασκαφικές περιόδους είναι ένας της ελληνιστικής εποχής με νομίσματα του Πτολεμαίου Γ΄ και ένας της πρωτοβυζαντινής περιόδου με χρυσούς σόλιδους του 5ου και 6ου αι. μ.Χ.), η Τενέα ήταν μια περιοχή με ιδιαίτερη στρατηγική σημασία (στο σταυροδρόμι που οδηγούσε στο Άργος και στις Μυκήνες) και ευμάρεια. «Αν σκεφτεί κανείς τον προϊστορικό αποθέτη, γεμάτο με τελετουργικό υλικό, την ποσότητα της εισηγμένης κεραμικής και των οψιανών από τον προϊστορικό οικισμό που βρέθηκε φέτος καταλαβαίνει κανείς ότι υπήρχε ευμάρεια από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια. Άρα η περιοχή είχε μεγάλη ανάπτυξη και πλούτο ήδη από τα πρώτα της χρόνια», επισημαίνει η επικεφαλής των ερευνών, οι οποίες συνεχίζονται και όπως όλα δείχνουν θα συνεχίζονται για καιρό. «Η Τενέα έχει πάρα πολλά να δείξει και κάθε χρόνο μας κάνει την έκπληξη, γιατί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, πέρα από αυτά που έχουν προηγηθεί και υποθέτουμε, τι θα βγει ακριβώς, αλλά είναι πάντα εντυπωσιακά. Η έρευνά μας είναι ευρύτερη στην περιοχή, αλλά οι ανασκαφικές τομές πρέπει να είναι συγκεκριμένες για να παίρνεις απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Δεν κάνουμε μαξιμαλισμό, να ανοίγουμε εκτάσεις. Λαμβάνουμε πάντα υπόψη ότι οι ντόπιοι έχουν τις καλλιέργειές τους, πρέπει να προσέχουμε να μην στερούνται κι αυτοί το βιος τους, να λειτουργούμε εναρμονισμένα και έτσι να μας αποδεχτεί η τοπική κοινωνία. Κάποια στιγμή όλα θα πρέπει να εξεταστούν, αλλά ο κάθε ένας στη ζωή του κάνει αυτό που μπορεί να αποδώσει για μια έρευνα. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί νέοι που ακολουθούν κοντά μας αυτά τα χνάρια και είμαι σίγουρη ότι για πάρα πολλά χρόνια θα ανασκάπτεται η περιοχή έτσι ώστε κάποια στιγμή να αποκαλυφθούν όλα αυτά που αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν, αλλά πρέπει να λειτουργούμε όχι προς εντυπωσιασμό αλλά καθαρά επιστημονικά», καταλήγει η κ. Κόρκα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Αυτό τόνισε στη Βουλή η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κυριακής Μάλαμα, με θέμα «Σε ποιο στάδιο βρίσκονται οι συζητήσεις με το Βρετανικό Μουσείο για το θέμα των γλυπτών του Παρθενώνα;». Αναφερόμενη στη στρατηγική της κυβέρνησης για προώθηση του δικαίου του ελληνικού αιτήματος, είπε ότι αυτή είχε ως αποτέλεσμα την απόφαση της 22ης Συνόδου της Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO για την επιστροφή των πολιτιστικών αγαθών στις χώρες προέλευσης, τον Σεπτέμβριο του 2021, με την οποία αναγνωρίζεται διεθνώς το ορθό, το δίκαιο, το ηθικό του αιτήματος της χώρας μας: Όπως τόνισε, «η Ελλάδα ακολουθώντας την σύσταση της επιτροπής και την απόφαση και την αναγνώριση του διακυβερνητικού χαρακτήρα του αιτήματος, συνεχίζει και εντείνει τις προσπάθειές της για την επίτευξη μιας κοινά αποδεκτής λύσης, η οποία φαίνεται ότι έχει ωριμάσει, τουλάχιστον στη συνείδησή της διεθνούς κοινωνίας των πολιτών». Όσον αφορά δήλωσή της «για την διοργάνωση περιοδικών εκθέσεων στο Βρετανικό Μουσείο, με αρχαιότητες που μπορούν να παραχωρηθούν με προσωρινό δανεισμό από την Ελλάδα, εφόσον τα γλυπτά επιστρέψουν» είπε ότι «είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο. [..] Οι διοργανώσεις εκθέσεων σε μουσεία του εξωτερικού μέσω δανεισμού εκθεμάτων, και (μάλιστα) σημαντικότατων εκθεμάτων, αποτελεί μία πάγια πρακτική του υπουργείου Πολιτισμού διαχρονικά, η οποία γίνεται στο πλαίσιο της εξωστρέφειας και της διακίνησης των ιδεών του ελληνικού πολιτισμού. Επομένως, τι είναι αυτό που ξενίζει, που προκαλεί; Αυτό που πρότεινα, είναι αυτό που προβλέπει ακριβώς η αρχαιολογική νομοθεσία» είπε η κα Μενδώνη. Αναπτύσσοντας την ερώτησή της, η κα Μάλαμα είχε καλέσει την υπουργό Πολιτισμού να πει εάν δέχεται «είτε την ανταλλαγή, είτε το δανεισμό, είτε την υπογραφή οποιουδήποτε είδους αναγνώρισης της κατοχής των γλυπτών από το Βρετανικό Μουσείο». Όπως είπε η κα Μάλαμα, υπάρχουν δηλώσεις της υπουργού που «μας έχουν ανησυχήσει πάρα πολύ [..] όπως (α) η δήλωση που «κάνατε από την Κέρκυρα για τις αρχαιότητες του νησιού που υφαρπάχτηκαν από τον Έλγιν επίσης και βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο και είπατε ότι ανήκουν στην οικουμένη, υπονοώντας ότι δεν μας ανήκουν και ότι εσείς αποποιείστε την αναζήτηση τους και την διεκδίκηση τους και την επιστροφή τους» και (β) η δήλωση ότι «μπορεί το Βρετανικό Μουσείο να βάλει στη θέση των γλυπτών του Παρθενώνα τα γλυπτά που υφαρπάχτηκαν από τον Επικούρειο Απόλλωνα». Σας καλούμε να ανακαλέσετε και να διορθώσετε τις δηλώσεις αυτές, όχι για να κερδίσουμε πολιτικά εμείς, αλλά για να μη χάσει την πολιτιστική της κληρονομιά η χώρα μας, είπε η κα Μάλαμα. Στην απάντησή της, η κα Μενδώνη επανέλαβε ότι η επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα είναι πάγια επιδίωξη της Ελλάδας και ότι η κυβέρνηση αυτή, από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς, «δεν έχει μιλήσει ποτέ για ανταλλαγή, δανεισμό και για αναγνώριση κυριότητας. Από που προκύπτουν αυτά που λέτε αυτό; - είναι κάτι δικό σας. Ποτέ δεν έχουν χρησιμοποιηθεί αυτές οι λέξεις». Εμείς, συνέχισε η υπουργός Πολιτισμού, «ως υπεύθυνοι διαχειριστές, μεριμνούμε για την αποκατάσταση της ακεραιότητας του μνημείου. Και από αυτά τα 200 χρόνια, μόλις τα τελευταία τέσσερα επεστράφησαν και επανενώθηκαν κάποια από τα διαμοιρασμένα θραύσματά του. Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι κάτι κάνουμε σωστά. Τα τελευταία αυτά χρόνια, οι συντονισμένες προσπάθειες και η αξιοποίηση κάθε πρόσφορου μέσου, έχουν συντελέσει ώστε να υπάρξει ουσιαστική πρόοδος για το ζήτημα αυτό». «Η εθνική θέση της χώρας μας δεν άλλαξε, ούτε αλλάζει, ούτε η κυβέρνηση μας παραιτείται από την διεκδίκηση της αρχαίας πολιτιστικής κληρονομιάς - πλέον των γλυπτών του Παρθενώνα - που βρίσκονται παρανόμως σε μουσεία του εξωτερικού, όπως λανθασμένα ισχυρίζεστε» είπε προς την κα Μάλαμα, η υπουργός Πολιτισμού. Ειδικά για την περίοδο 2019-2023, η κα Μενδώνη είπε ότι έχουν επιστρέψει, ύστερα από συντονισμένες προσπάθειες των υπηρεσιών και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού, δεκάδες παρανόμως διακινηθέντα μνημεία. Συγκεκριμένα υπήρξαν: - Ο επαναπατρισμός 30 αρχαιοτήτων που επιστράφηκαν στην Ελλάδα μετά από την κατάσχεση τους το Δεκέμβριο του 2023. - Ο επαναπατρισμός 351 αρχαίων αντικειμένων και 25 ομάδων αρχαίων αντικειμένων και πολυάριθμων ομάδων συνανηκόντων αγγείων, που βρίσκονταν στην κατοχή, υπό εκκαθάριση της εταιρείας Ρόμπιν Σάιμ λτδ, και επαναπατρίστηκαν από το Λονδίνο και την Νέα Υόρκη έχοντας τα τελευταία τέσσερα χρόνια κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια, και όλα αυτά επιστρέφουν το Μάιο του 2023. - Ο επαναπατρισμός άλλων αρχαιοτήτων τον Μάρτιο του '23. - Η επιστροφή τον Μάιο του '22, το χρυσού σφραγιστικού δαχτυλιδιού των μυκηναϊκών χρόνων, που είχε κλαπεί από τη Ρόδο και εντοπίστηκε στο μουσείο Μεσογειακών και ανατολικών αρχαιοτήτων της Στοκχόλμης. «Και είναι ατέλειωτος ο κατάλογος. Επομένως τι είναι αυτά που λέτε; Ποιος αποποιείται των δικαιωμάτων επί της πολιτιστικής κληρονομιάς; Ποιοι είναι αυτοί που τα παίρνουν πίσω με επιτυχία και θα συνεχίσουν να το κάνουν;» είπε κλείνοντας την δευτερολογία της η κα Μενδώνη.

Το αναστηλωμένο ανάκτορο που αναδύθηκε από τη λήθη των αιώνων, παραπέμπει ξανά στην αρχική του εικόνα και αίγλη και μάλιστα, από την ερχόμενη Κυριακή ανοίγει τις πύλες του για να υποδεχθεί το κοινό. Το ανάκτορο του Φιλίππου Β' βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από το νέο μουσείο, αποτελεί το μεγαλύτερο οικοδόμημα της κλασικής Ελλάδας, είναι σημείο αναφοράς καθώς εκεί οι Μακεδόνες ανακήρυξαν βασιλιά τους τον Αλέξανδρο, λίγο μετά τη δολοφονία του πατέρα του Φίλιππου Β' και ήταν ορατό από ολόκληρο τον μακεδονικό κάμπο. Η σημερινή του μορφή είναι αποτέλεσμα ενός αγώνα έργου συντήρησης και συνένωσης χιλιάδων κομματιών, που ξεκίνησε από το 2007. Το τιτάνιο αναστηλωτικό έργο από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας, είχε διαδοχική χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ 2007-2013 και 2014-2020 συνολικού ύψους 20.000.000 ευρώ. Επικεφαλής των εργασιών σε κάθε στάδιο ήταν η αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη, η οποία αν και αφυπηρέτησε από την υπηρεσία πριν από λίγες μέρες, δήλωσε ότι δεν έφυγε ποτέ από την αρχαιολογία. «Το '23 συμπλήρωσα 46 χρόνια δουλειά στις Αιγές: Δεκατρία σαν βοηθός του Μ. Αδρόνικου, 33 στην αρχαιολογική υπηρεσία και τα 13 τελευταία στο τιμόνι των αρμόδιων εφορειών», είπε από το βήμα του αμφιθεάτρου στο πλαίσιο των εγκαινίων η κ. Κοτταρίδη. Χαρακτήρισε την αρχαιολογία «αγάπη της ζωής της», η οποία της έδωσε τη χαρά να δει πολύ μεγάλα όνειρά της να γίνονται πραγματικότητα. «Κάποια από αυτά είναι η επιστροφή των θησαυρών στη θέση τους, η δημιουργία του μουσείου των Αιγών και το πιο τολμηρό απ' όλα, η "ανάσταση" του "βασιλείου" καθιδρύματος του Φιλίππου από τα σπαράγματά του, η επιστροφή του κτιρίου και του κόσμου του, από την τιμωρία της λήθης, που του επέβαλαν οι εχθροί των Μακεδόνων, σε μια νέα ζωή μνήμης», υπογράμμισε η κ. Κοτταρίδη. Αποδίδοντας όμως -όπως είπε- τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όλα αυτά θα παρέμεναν όνειρα, αν δεν βρισκόταν άνθρωποι φωτισμένοι και ανοιχτόμυαλοι στην πολιτική ηγεσία της χώρας, να τα ακούσουν και να τα στηρίξουν. Στο πλαίσιο αυτό μνημόνευσε όλους όσοι στάθηκαν αρωγοί στην προσπάθειά της, καταλήγοντας στη νυν υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, η οποία, λόγω covid δεν μπόρεσε να παραστεί στα εγκαίνια, ενώ τον χαιρετισμό της εκφώνησε ο γενικός γραμματέας Πολιτισμού Γιώργος Διδασκάλου. «Το υπουργείο Πολιτισμού, από κοινού με την πανεπιστημιακή και ευρύτερη επιστημονική και ερευνητική κοινότητα, εργάζονται μεθοδικά για την αποκάλυψη, μελέτη, συντήρηση, αναστήλωση και ανάδειξη των τεράστιας ιστορικής και πολιτισμικής σπουδαιότητας ακίνητων και κινητών μνημείων των Αιγών, που από το 1996 περιλαμβάνονται στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Ειδικά το υπουργείο Πολιτισμού και η αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας, υλοποιούν τις τελευταίες δεκαετίες ένα ευρύ πρόγραμμα έργων, ο συνολικός σχεδιασμός των οποίων έχει εξαρχής ως στόχο την συστηματική και ολοκληρωμένη προστασία, την αποκατάσταση και απόδοση στο κοινό του ιδιαίτερα εκτενούς αρχαιολογικού χώρου, υπό τη μορφή ενός τεράστιου αρχαιολογικού πάρκου με σύγχρονες και υψηλού επιπέδου υποδομές και υπηρεσίες, το οποίο προσφέρει στους επισκέπτες πλήρη, ενιαία και ολοκληρωμένη γνώση και εμπειρία της ιστορίας της πόλης των Αιγών, των βασιλέων της και της ευρύτερης Μακεδονίας», σημειώνει η κ. Μενδώνη. Αναφερόμενη η Αγγελική Κοτταρίδη στην ιστορία της ανάδειξης του μνημείου, τόνισε ότι από το 2011 ήταν σίγουρη για τη μορφή του κτιρίου, που αποδείχτηκε οριστικά και από την αναστήλωση. Δύο χρόνια αργότερα συνειδητοποίησαν ότι η αρχαία κατολίσθηση που τον πρώτο μεταχριστιανικό αιώνα έγινε η αιτία της τελικής καταστροφής και εγκατάλειψης των Αιγών, ήταν ακόμα ενεργή. Τότε ξεκίνησε ένα μεγάλο τεχνικό έργο για τη σταθεροποίηση του αργιλικού εδάφους της πλαγιάς, που ολοκληρώθηκε το '18. Και ενώ όλα ήταν έτοιμα για την προετοιμασία της ανάταξης και της αναστήλωσης, μεσολάβησε η πανδημία, για να ξεκινήσει τελικά μόλις τον περασμένο Μάιο. Ο «Παρθενώνας της Μακεδονίας» ένα ανάκτορο ανοιχτό για όλους «Το "Βασίλειον" έχει έκταση περίπου 15 στρέμματα και είναι το μεγαλύτερο οικοδόμημα της κλασικής ελληνικής αρχιτεκτονικής. Χρονολογείται με βεβαιότητα στα μέσα του 4ου αιώνα και αποτελεί το αποκορύφωμα του αρχιτεκτονικού οράματος, με το οποίο ο Φίλιππος ο Β' προσπάθησε να εκσυγχρονίσει και να αναμορφώσει τη βασιλική μητρόπολη των Μακεδόνων», ανέφερε η κ. Κοτταρίδη. Όπως συμπλήρωσε, στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο Γερμανός μελετητής Βόλφραμ Χέφνερ, ο πρώτος που χρονολόγησε σωστά το μνημείο, το ονόμασε «Παρθενώνα της Μακεδονίας», θέλοντας να τονίσει έτσι τη σημασία του. Η Αγγελική Κοτταρίδη ωστόσο συνέκρινε τα δύο μνημεία, τονίζοντας το σχεδόν τριπλάσιο μέγεθος του Ανακτόρου των Αιγών, αλλά και την ευρύτερη χρήση του. «Ο Παρθενώνας, ένας ναός, είναι κορυφαίο αποτέλεσμα αρχιτεκτονικής εξέλιξης τουλάχιστον τριών αιώνων. Ένα κτίριο που αποτελεί κορυφαία προσφορά στη θεά Αθηνά για να χαίρεται αυτή βλέποντας το ναό της. Συγχρόνως όμως είναι και ένα εμβληματικό οικοδόμημα, για να το βλέπουν και να περηφανεύονται οι Αθηναίοι πολίτες, που όμως στην πραγματικότητα δεν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν με την κυριολεξία της λέξης. Το βασίλειον οικοδόμημα του Φιλίππου αντίθετα, που δεν είναι καθόλου αυτό που εμείς καταλαβαίνουμε ως ανάκτορο, δηλαδή το σπίτι του βασιλιά, είναι ένα κτίριο προορισμένο να χρησιμοποιηθεί από τους Μακεδόνες, εταίρους και πεζεταίρους, δηλαδή όλους», εξήγησε. Σύμφωνα με την ίδια, αρχιτέκτονάς του πιθανότατα ήταν ο Πύθεος και ήταν ένα απολύτως πρωτοποριακό για την εποχή του κτίριο, κατεξοχήν δημόσιο, εντυπωσιακά μνημειακό και συγχρόνως πολυλειτουργικό, που απευθύνεται στους συμπολίτες του Μακεδόνα βασιλιά με πολλαπλές χρήσεις. «Είναι τόπος συγκέντρωσης, πολιτική αγορά, τόπος διαβούλευσης, βουλευτήριο, είναι δικαστήριο, πρυτανείο, ιερό του πατρώου Ηρακλή, τόπος φιλοσοφικών και λογοτεχνικών ακροάσεων και συζητήσεων τόπος κοινών γευμάτων και συμποσίων, ακόμη και παλαίστρα για τους νέους στο συνοδό περιστύλιο», επισημαίνει. Σύμφωνα με τη Λίνα Μενδώνη, το υπουργείο Πολιτισμού και η αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας υλοποιούν τις τελευταίες δεκαετίες ένα ευρύ πρόγραμμα έργων, ο συνολικός σχεδιασμός των οποίων έχει εξαρχής ως στόχο την συστηματική και ολοκληρωμένη προστασία, την αποκατάσταση και απόδοση στο κοινό του ιδιαίτερα εκτενούς αρχαιολογικού χώρου, υπό τη μορφή ενός τεράστιου αρχαιολογικού πάρκου, με σύγχρονες και υψηλού επιπέδου υποδομές και υπηρεσίες, το οποίο προσφέρει στους επισκέπτες πλήρη, ενιαία και ολοκληρωμένη γνώση και εμπειρία της ιστορίας της πόλης των Αιγών, των βασιλέων της και της ευρύτερης Μακεδονίας. Περιλαμβάνει ακόμα: - Το Μουσείο των Βασιλικών Τάφων, που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1990 για να αποτελέσει το κέλυφος προστασίας των βασιλικών τάφων της συστάδας του Φιλίππου Β΄ και τον εκθεσιακό χώρο των μοναδικών θησαυρών που έφερε στο φως ο Μανώλης Ανδρόνικος, - Το αρχαιολογικό πάρκο της νεκρόπολης, έκτασης σχεδόν 550 στρεμμάτων, που αποδόθηκε στο κοινό ως επισκέψιμος δενδροφυτεμένος χώρος, αρχαιολογικής και φυσιολατρικής περιήγησης το 2021, - Το νέο υπερσύγχρονο μουσειακό κτίριο εμβαδού 146.000 τμ και δαπάνης 18 εκατ. ευρώ, που εγκαινιάστηκε ακριβώς πριν έναν χρόνο από τον πρωθυπουργό και ήδη αποτελεί σημείο αναφοράς και μια από τις σημαντικότερες πολιτιστικές υποδομές της χώρας, - Και το αρχαίο θέατρο που επίσης αναστηλώνεται, την κατάγραφη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και άλλα επιμέρους μνημεία. Την εκδήλωση των εγκαινίων για το αναστηλωμένο και αποκατεστημένο ανάκτορο του Φιλίππου Β΄της Μακεδονίας στις Αιγές, προλόγισε η νέα προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας Γεωργία Στρατούλη.

Η υπουργός Πολιτισμού αναφέρεται στα εγκαίνια από τον πρωθυπουργό την Παρασκευή 5 Ιανουαρίου του αναστηλωμένου και αποκατεστημένου ανακτόρου του Φιλίππου Β ́, στις Αιγές, το οποίο ο μελετητής της αρχαίας αρχιτεκτονικής Wolfram Hoepfner αποκάλεσε «Παρθενώνα της Μακεδονίας». Πρόκειται για το ανάκτορο στο οποίο εστέφθη, ως βασιλεύς των Μακεδόνων, ο Μέγας Αλέξανδρος. Οικοδόμημα εντυπωσιακό τόσο σε μεγαλοπρέπεια όσο και σε έκταση, μνημείο μοναδικό, που, όπως τόνισε η υπουργός «σε συνδυασμό με το Μουσείο που εγκαινιάσαμε ένα χρόνο πριν, μαζί με τον πολιτιστικό πλούτο των Αιγών, δημιουργεί έναν ισχυρό πολιτιστικό πόλο για την πατρίδα μας και μείζονα αναπτυξιακό πόρο για τη Μακεδονία». Στο ΥΠΠΟ σήμερα «υλοποιούμε το μεγαλύτερο πρόγραμμα έργων πολιτιστικών υποδομών - περισσότερα από 820 έργα και δράσεις- προϋπολογισμού άνω του 1,2 δισ. ευρώ», δήλωσε η Λίνα Μενδώνη. Μιλώντας για την εξέλιξη του πολιτιστικού τοπίου στη χώρα μας αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο νέο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, που «όπως το σχεδιάζουμε, δεν θα αποτελέσει μόνο πολύτιμη κιβωτό του ελληνικού πολιτισμού, αλλά θα γίνει ο καταλύτης για την αναγέννηση αυτής της περιοχής, του ιστορικού κέντρου, της Αθήνας, αλλά και της περαιτέρω πολιτιστικής οικονομικής και ανάπτυξης της πρωτεύουσας». Επίσης, σημείωσε ότι το «μεγάλο έργο προστασίας, ανάδειξης, ανάπλασης και λειτουργίας του π. βασιλικού κτήματος, στο Τατόι, που προσφέρει ένα πολύτιμο μητροπολιτικό πάρκο πολιτισμού, ψυχαγωγίας και ευζωίας σε όλους τους πολίτες και συγχρόνως ένα εξαιρετικά σημαντικό εργαλείο ανάπτυξης της Αττικής». Σχετικά με τον σύγχρονο πολιτισμό της χώρας η Λινά Μενδώνη έκανε λόγο για «συστηματική προώθηση σχετικά με την ανωτατοποίηση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, ανταποκρινόμενοι στο πάγιο αίτημα του καλλιτεχνικού κόσμου». Πρόσθεσε επίσης, την επικείμενη «ίδρυση του φορέα για το Βιβλίο και του ενιαίου Οργανισμού για τα Οπτικοακουστικά, τον Κινηματογράφο και τη Πνευματική Ιδιοκτησία». Ακόμα, όπως είπε «αναδιαρθρώνεται η Αρχαιολογική Υπηρεσία, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα στην προστασία και την ανάδειξη του πολιτιστικού μας αποθέματος αλλά και να εξυπηρετεί αποτελεσματικότερα τους πολίτες. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός των πολιτιστικών δομών και η χρήση της πλέον προηγμένης τεχνολογίας είναι πρωτεύων στόχος μας». «Εργαζόμαστε για την ανάδειξη του πολιτιστικού και δημιουργικού τομέα ως ολοκληρωμένου, βιώσιμου αναπτυξιακού εργαλείου. Οι δημιουργοί, οι καλλιτέχνες, οι επαγγελματίες στις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού βρίσκονται στο επίκεντρο, καθώς συμβάλλουν καθοριστικά στη διαμόρφωση του νέου σύγχρονου παραγωγικού προτύπου της χώρας μας, που σχεδιάζει και υλοποιεί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.Υποδεχόμαστε το 2024 με ελπίδα και αισιοδοξία. Εύχομαι καλή, σταθερή, δημιουργική, δυναμική, εκσυγχρονιστική χρονιά, με επιτυχία στους εθνικούς στόχους της πατρίδας μας. Εύχομαι σε όλο τον κόσμο ειρήνη, ευημερία και ειλικρινή συνεργασία» υπογραμμίζει καταληκτικά η υπουργός Πολιτισμού.

Όπως ενημερώνει ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, οι αρχαιότητες παραδόθηκαν στις ελληνικές Αρχές την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου από τον επικεφαλής της Antiquities Trafficking Unit Matthew Bogdanos, Αντιεισαγγελέα στην Εισαγγελία του Μανχάταν, σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της Εισαγγελίας, παρουσία του Γενικού Γραμματέα Πολιτισμού Γεωργίου Διδασκάλου, του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη Κωνσταντίνου Κωνσταντίνου και στελεχών της Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών. Οι αρχαιότητες που επαναπατρίζονται καλύπτουν ένα ευρύ χρονολογικό φάσμα από τους προϊστορικούς έως τους βυζαντινούς χρόνους και αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της γλυπτικής, της μεταλλοτεχνίας και της κεραμικής. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν, ένα ακέραιο μαρμάρινο κυκλαδικό ειδώλιο τύπου «Σπεδού» και τρία αποσπασματικά σωζόμενα, δύο κεφαλές και ένας κορμός τύπου «Σπεδού» (2700-2300 π.Χ.), ένα πήλινο κύπελλο καμαραϊκού ρυθμού και ένα χάλκινο ειδώλιο ταύρου μινωϊκών χρόνων (1900-1500 π.Χ.), ένας πιθαμφορέας και ένα θήλαστρο μυκηναϊκών χρόνων (1300-1150 π.Χ.), ένας αρύβαλλος με μορφή ανδρικής κρανοφόρου κεφαλής από φαγεντιανή, δύο αρύβαλλοι, ο ένας με μορφή καθιστής γυναικείας μορφής και ο άλλος με μορφή λαγού αρχαϊκών χρόνων (6ου αι. π.Χ), ένας ερυθρόμορφος σκύφος κλασικών χρόνων (5ου αι. π.Χ), ένας κάλυκας της κατηγορίας «Δυτικής Κλιτύος» και ένας κάδος ελληνιστικών χρόνων (4ου- 3ου αι. π.Χ), επτά χάλκινα κράνη (6ου-4ου/3ου αι. π.Χ), μεταξύ των οποίων ένα κορινθιακό, πέντε αττικά και ένα χαλκιδικό, 2 χάλκινοι και 2 σιδερένιοι ανατομικοί θώρακες ελληνιστικών χρόνων, ένα χάλκινο εξάρτημα ιπποσκευής ελληνιστικών/ρωμαϊκών χρόνων, δύο μαρμάρινα αγάλματα Αφροδίτης ρωμαϊκών χρόνων, ένα αργυρό εικονίδιο με παράσταση Θεοτόκου βυζαντινών χρόνων και ένα αργυρό πινάκιο με φυτική, ζωική και γεωμετρική διακόσμηση. Τα αντικείμενα προέρχονται από κατασχέσεις σε αποθήκες του Βρετανού αρχαιοπώλη Robin Symes και στην γκαλερί του Michael Ward στη Νέα Υόρκη. Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την εξής δήλωση: «Ο αγώνας ενάντια στην παράνομη διακίνηση πολιτιστικών αγαθών απαιτεί ισχυρές συνεργασίες και πολλή δουλειά. Ο επικεφαλής της Antiquities Trafficking Unit Matthew Bogdanos και οι συνεργάτες του, τα στελέχη του Department of Homeland Security Investigations αλλά και οι αρχαιολόγοι της αρμόδιας Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών του Υπουργείου Πολιτισμού διαθέτουν τα χαρακτηριστικά αυτά και οι συνεχείς επιτυχίες τους το αποδεικνύουν περίτρανα. Ο επαναπατρισμός των 30 αρχαιοτήτων από τη Νέα Υόρκη έρχεται ως συνέχεια της επιστροφής των 55 αρχαίων αντικειμένων το 2022 και των 29 αρχαίων αντικειμένων την άνοιξη του 2023 που ανακτήθηκαν με την συνεργασία των ίδιων πρωταγωνιστών, που αποτελούν πλέον μία δυνατή ομάδα». Όπως σημειώνει η ίδια ανακοίνωση, το αίσιο αποτέλεσμα επιτεύχθηκε χάριν στις ενέργειες της Εισαγγελίας του Μανχάταν, οι έρευνες της οποίας απέδειξαν την παράνομη διακίνησή τους από την Ελλάδα, της Homeland Security Investigation και της αρμόδιας Διεύθυνσης Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών που παρείχε αρχαιολογική τεκμηρίωση για αρκετά από αυτά. «Πρόκειται για μία δεμένη ομάδα που εργάζεται με αποφασιστικότητα, προσήλωση και μεθοδικότητα, χωρίς ωράρια και ανάλογους περιορισμούς, με αποκλειστικό στόχο την πάταξη της παράνομης διακίνησης», όπως δήλωσε ο Matthew Bogdanos, ο οποίος τόνισε και την εξαιρετική συμβολή των ειδικών πρακτόρων της Homeland Security Investigation. Τη σημασία της συνεργασίας και τη βαθιά ευγνωμοσύνη της Ελλάδας προς την Εισαγγελία του Μανχάταν και την Homeland Security Investigation εξέφρασε ο ΓΓ Πολιτισμού και δήλωσε τη βούληση του Υπουργείου Πολιτισμού να συνεχιστεί η στενή συνεργασία που έχει αποφέρει εξαιρετικά αποτελέσματα μέχρι σήμερα.

Ένα στενό δωμάτιο χωρίς θέα στον έξω κόσμο και με μικρά παράθυρα ψηλά στον τοίχο με σιδερένιες ράβδους αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια των ανασκαφών, που γίνονται στο πλαίσιο ενός ευρύτερου έργου για τη στερέωση πλαγιών γύρω από τις ανεξερεύνητες περιοχές της πόλης. Εσοχές στο πάτωμα συντόνιζαν την κίνηση των ζώων που αναγκάζονταν να κινούνται με δεμένα μάτια για ώρες, ανέφερε η ανακοίνωση του Αρχαιολογικού Πάρκου. «Είναι ένας χώρος στον οποίο πρέπει να φανταστούμε την παρουσία ανθρώπων-δούλων... είναι η πιο σοκαριστική πλευρά της δουλείας στον αρχαίο κόσμο» και της «ωμής βίας» αυτής, δήλωσε ο Γκάμπριελ Ζούχτριγκελ, διευθυντής του Αρχαιολογικού Πάρκου της Πομπηίας. Το αρτοποιείο ήταν μέρος του χώρου εργασίας ενός μεγάλου σπιτιού του οποίου ο οικιστικός χώρος ήταν διακοσμημένος με καλοδιατηρημένες τοιχογραφίες. Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τον Αύγουστο ένα μικρό υπνοδωμάτιο σε μια ρωμαϊκή έπαυλη κοντά στην Πομπηία, που θεωρείται βέβαιο ότι χρησιμοποιείτο από δούλους, ρίχνοντας φως στην κατάσταση στην οποία ζούσαν στον αρχαίο κόσμο. Η Πομπηία και η γύρω περιοχή βυθίστηκαν από ηφαιστειακή τέφρα όταν το βουνό-ηφαίστειο Βεζούβιος εξερράγη το 79 μ.Χ., σκοτώνοντας χιλιάδες Ρωμαίους που δεν γνώριζαν ότι ζούσαν κάτω από ένα από τα μεγαλύτερα ηφαίστεια της Ευρώπης. Η έκρηξη έθαψε την πόλη με ένα παχύ στρώμα στάχτης, διατηρώντας τη μορφή πολλών κατοίκων και κτιρίων της πόλης. Στην αρχαία πόλη υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια έκρηξη αρχαιολογικής δραστηριότητας με στόχο να σταματήσουν χρόνια παραμέλησης, κυρίως χάρη σε ένα έργο που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, χρηματοδοτούμενο από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ύψους 105 εκατομμυρίων ευρώ.

«Η παρούσα έκθεση επιλέχθηκε κυρίως για τη δυσκολία της να μεταφέρει στην αίθουσα των περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου Ακρόπολης όχι απλά έναν διάλογο μεταξύ δύο διαφορετικών εποχών δημιουργίας, αλλά μια τετραλογία, που θα παρουσίαζε μαζί τέσσερεις διαφορετικές περιόδους της τέχνης: αρχαιότητα, βυζάντιο, αναγέννηση και νεότερη τέχνη. Πώς δηλαδή η ελληνική αρχαιότητα συλλαμβάνει, σχεδιάζει και αποδίδει μιαν ιδέα και πώς αυτή στη συνέχεια περνάει και διατρέχει τις μετέπειτα περιόδους που προανέφερα», δήλωσε σήμερα κατά τη συνέντευξη Τύπου ο γενικός διευθυντής του Μουσείου Ακρόπολης, καθηγητής Νικόλαος Σταμπολίδης, επιμελητής της έκθεσης, την ιδέα της οποίας δουλεύει εδώ και «50 χρόνια περίπου. Η πρώτη φορά που άκουσα για τις προσωποποιήσεις ήταν από τους δασκάλους μου, τον Γιώργο Δεσπίνη και τον Μανόλη Ανδρόνικο. Και το έδεσα στο μυαλό μου και ήθελα να βρω μια ευκαιρία να την κάνω. Σε αυτές βέβαια τις ευκαιρίες προστίθεντο και άλλα στρώματα γνώσης κάθε φορά -και τώρα είπα ότι είναι καιρός να γίνει. Αλλά η μεγάλη εργασία έγινε τα τελευταία δύο χρόνια», είπε ο Ν. Σταμπολίδης με αφορμή ερώτηση δημοσιογράφου. Η έκθεση συνίσταται από έργα, μικρού, μεσαίου και μεγάλου μεγέθους από διαφορετικά υλικά και εποχές: νομίσματα, κεραμικά και πήλινα όστρακα, αγγεία, ανάγλυφα, αγάλματα, χειρόγραφα και βιβλία, τοιχογραφίες και πίνακες ζωγραφικής. «Ουσιαστικά ένα παλίμψηστο υλικών και έργων διαφορετικών συντίθεται εδώ για να φανεί έστω και αμυδρά η διείσδυση των προσωποποιήσεων και των αλληγοριών όχι μόνο στις μεγάλες αλλά και στις διακοσμητικές τέχνες», πρόσθεσε ο γενικός διευθυντής του Μουσείου Ακρόπολης. Η έκθεση χωρίζεται σε έξι ενότητες: Χρόνος, Φύση, Θεότητες, Άνθρωπος & Ανθρώπινη Φύση, Θεσμοί, «Αλληγορίες» και έναν Επίλογο. «Κάθε μία από αυτές έχει μία ή περισσότερες υποενότητες, αναλόγως του αριθμού των έργων που κατορθώσαμε να συγκεντρώσουμε για το τετράμηνο διάστημα διάρκειάς της στο Μουσείο Ακρόπολης», σημείωσε ο καθηγητής, που εντυπωσίασε κατά την παρουσίαση των έργων, όλα μοναδικά, τα οποία προέρχονται από διάφορα μουσεία του κόσμου. Όπως για παράδειγμα το Μουσείο του Πράδο, με το έργο «Ο Κρόνος καταβροχθίζει τον γιο του» του Ρούμπενς που ‘καλωσορίζει’ τον επισκέπτη στην περιοδική έκθεση με μια πολύ δυνατή σκηνή η οποία μπορεί να αντιπροσωπεύει πολλά, από «την ενδοοικογενειακή βία ή ένα παρελθόν που τρώει το παρόν και το μέλλον», το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης με το έργο «Φλώρα», τμήμα τοιχογραφίας με προσωποποίηση της Άνοιξης (α’ μισό 1ου αι. μ.Χ.), την Γκαλερί Μποργκέζε με τον πίνακα «Έρως και Ψυχή» του Jacopo Zucchi, 1589, τα Μουσεία Βατικανού με την «Τύχη της Αντιοχείας» του 300 π.Χ., το Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης της Βιέννης με τον Αττικό μελανόμορφο και ερυθρόμορφο αμφορέα με απεικόνιση Δίκης με σφυρί, προσωποποίηση της δικαιοσύνης, που ετοιμάζεται να χτυπήσει την Αδικία, περ. 520 π.Χ., το Εθνικό Μουσείο της Jatta με τον Κρατήρα του Τάλω, προσωποποίηση της Κρήτης, 420 - 400 πΧ., την Πινακοθήκη της Ακαδημίας της Βενετίας με το έργο «Ο Ηρακλής στο σταυροδρόμι», του Giovanni De Min, 1812, και πολλά ακόμα. Μεταξύ των εκθεμάτων είναι και τα οκτώ αγγεία από το Βρετανικό Μουσείο, όπως η ερυθρόμορφη υδρία του Μειδία, με 27 μορφές, τα ονόματά τους και την υπογραφή του κεραμέα ΜΕΙΔΙΑΣ ΕΠΙΟΗΣΕΝ στον ‘ώμο’ του αγγείου (420-410 π.Χ.), το οποίο για πρώτη φορά «ταξιδεύει» εκτός Βρετανικού Μουσείου. Το αγγείο, όπως τόνισε ο κ. Σταμπολίδης, «επέμενα να έρθει όχι μόνο για τις προσωποποιήσεις του, αλλά κυρίως γιατί έχει τις αναλογίες σε ύψος και πλάτος με τις υδρίες από τη βόρεια ζωφόρο του Παρθενώνα με τους υδριαφόρους. Τέτοια αγγεία, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι αγγεία καθημερινής χρήσης. Είναι αγγεία που χρησιμοποιούνταν στην τελετουργία των γενεθλίων της θεάς Αθηνάς. Οι υδριαφόροι, δηλαδή, έφερναν τέτοιου είδους αγγεία πάνω στους ώμους τους για να τελέσουν όλες τις τελετουργίες και τις θυσίες κατά τη διάρκεια των εορταστικών γενεθλίων και της Πομπής των Παναθηναίων στην Ακρόπολη», πληροφόρησε ο καθηγητής για τη σχετική έρευνα που αναμένεται να ανακοινωθεί σύντομα σε επιστημονικό συνέδριο. Με αφορμή, μάλιστα, τα αγγεία από το Βρετανικό Μουσείο και το τι μπορεί να σημαίνει ο δανεισμός τους σε σχέση με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, ο Ν. Σταμπολίδης, απαντώντας σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ξεκαθάρισε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Εμείς θέλουμε τον αρχιτεκτονικό γλυπτό διάκοσμο του Παρθενώνα, ενωμένο για πάντα. Όπως έγινε με το θραύσμα Fagan και τα τρία θραύσματα από το Βατικανό, που ήρθαν και έμειναν εδώ, χωρίς ανταλλάγματα. Θέλουμε τα Γλυπτά να επιστρέψουν εδώ για πάντα. Όχι για την περηφάνια και την ταυτότητά μας -η ταυτότητά μας βρίσκεται εδώ, στον Βράχο πάνω που στέκει ακόμα ο Παρθενώνας. Εμείς θέλουμε να έρθουν εδώ, όχι μόνοι μας, όλος ο πλανήτης το θέλει. Ο δυτικός πολιτισμός το θέλει. Να είναι η επιστροφή και η επανένωση αυτή ένας τρόπος για να δούμε τον κόσμο μας, τον σημερινό του 21ου αιώνα, ενωμένο κάτω από το σύμβολό του που είναι ο Παρθενώνας», τόνισε. Εμβληματικά είναι και τα αντικείμενα από τα ελληνικά μουσεία και τις ιδιωτικές συλλογές που κοσμούν την έκθεση, η οποία θα διαρκέσει έως τις 14 Απριλίου 2024. Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγονται περίφημα έργα των Γιάννη Τσαρούχη, Νικολάου Γύζη, Χρήστου Μποκόρου, Ιωάννη Κόσσου και Θεόδωρου Βρυζάκη, καθώς και μοναδικές αρχαιότητες, όπως η Σανδαλίζουσα, 420 - 410 π.Χ., από το Μουσείο Ακρόπολης, το κεφάλι με κράνος από άγαλμα της θεάς Ρώμης (προσωποποίηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας), 130-140 μ.Χ. από το Αρχαιολογικό Μουσείο Αρχαίας Σικυώνας ή η Εικόνα αλληγορία της Θείας Μετάληψης του 18ου αιώνα, έργο του Κωνσταντίνου Κονταρίνη από το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.

Στην συνέχεια επισημαίνει πως αναζητά «με την ελληνική κυβέρνηση, για λογαριασμό του Μουσείου, τρόπους για να επιτευχθεί κάποια συμφωνία με την οποία (τα Γλυπτά) θα περνούν μέρος του χρόνου τους στην Αθήνα και ένα μέρος του χρόνου τους στο Λονδίνο». Αν και τις δηλώσεις αυτές τις έχει ξανακάνει ο πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου, έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι τις επαναλαμβάνει μετά την «διπλωματική ένταση» που προκάλεσε ο Ρίσι Σούνακ εις βάρος της Ελλάδος. Μάλιστα, όπως τονίζει ο Τζορτζ Όσμπορν, «μπορούμε να συνεχίσουμε (να διαπραγματευόμαστε, είτε ο Ρίσι Σούνακ συναντήσει τον Έλληνα Πρωθυπουργό είτε όχι». Παράλληλα σημειώνει με νόημα, πως «αν μη τι άλλο, τα πράγματα ξεκαθάρισαν αυτή την εβδομάδα. Γνωρίζουμε πλέον ότι δεν πρόκειται να λάβουμε ιδιαίτερη υποστήριξη από τη κυβέρνηση των Συντηρητικών», για την επίλυση του θέματος. Στην πραγματικότητα πάντως, συνεχίζει ο πρόεδρος του Βρετανικού Μουσείου, ούτε ο ηγέτης των Εργατικών, Κιρ Στάρμερ, δεν σχεδιάζει να αλλάξει το νόμο «αν και είπε ότι στηρίζει τις προσπάθειες του Βρετανικού Μουσείου». Αν όμως δεν αλλάξει ο νόμος, δεν υπάρχει καμία προοπτική σύντομα (σ.σ. τα Γλυπτά) να επιστρέψουν στην Ελλάδα», τονίζει ο Τζόρτζ Όσμπορν. Χαρακτηρίζει δύσκολες τις διαπραγματεύσεις καθώς όπως αφήνει να εννοηθεί, ο νόμος δεν του δίνει πολλά περιθώρια, αλλά δηλώνει αισιόδοξος ότι μπορεί να βρεθεί μια λύση. Γι' αυτό όπως λέει, εργάζεται σκληρά με την ελληνική κυβέρνηση.

Συγκεκριμένα, το Κέντρο Ερεύνης Φυσικής της Ατμοσφαίρας και Κλιματολογίας (ΚΕΦΑΚ), με τη θερμή υποστήριξη της Πρωτοβουλίας 1821, που συγκροτήθηκε με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, και σε συνεργασία με ερευνητές από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ) και αρχαιολόγους, παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο σύστημα παρακολούθησης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στο περιβάλλον και στα μνημεία της Δήλου. Η παρουσίαση της πιλοτικής πρωτοβουλίας, η οποία εντάσσεται σε μια σειρά πρωτοβουλιών του ΚΕΦΑΚ, σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και δεκάδες άλλες χώρες, ξεκίνησε με τους χαιρετισμούς των Χρήστου Ζερεφού, ΓΓ της Ακαδημίας Αθηνών και Εθνικού Εκπροσώπου για την Κλιματική Αλλαγή, Ιωάννη Μάνου, Συντονιστή της Πρωτοβουλίας 1821, Συμβούλου στην Εθνική Τράπεζα, του Σταματίου Κριμιζή, αντιπροέδρου της Ακαδημίας Αθηνών και του Δημήτρη Αθανασούλη, Διευθυντή της Εφορείας Αρχαιοτήτων (ΕΦΑ) Κυκλάδων. Με την αναφορά στις εικόνες από τη χτεσινή νεροποντή, που πλημμύρισε τη Δήλο, ξεκίνησε τον χαιρετισμό του ο Δ. Αθανασούλης, ο οποίος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στα σωστικά μέτρα και τις επεμβάσεις που υλοποιεί η Αρχαιολογική Υπηρεσία με σκοπό την αντιμετώπιση των φθορών στα μνημεία της Δήλου τις οποίες επιταχύνει η κλιματική αλλαγή. «Η κατάσταση είναι δραματική και το συντομότερο δυνατόν θα πρέπει να ληφθούν μέτρα. Η κατάσταση είναι επίσης σύνθετη», συμπλήρωσε ο ίδιος, τονίζοντας ότι στη Δήλο ο επισκέπτης μπορεί να μην αντιλαμβάνεται τα προβλήματα από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, αλλά και τον μόχθο των ανθρώπων που εργάζονται απομονωμένοι για να τα αντιμετωπίσουν. «Αυτό που θαυμάζει ο επισκέπτης δεν είναι αυτονόητο και για το μέλλον», τόνισε ο Έφορος Αρχαιοτήτων, εκφράζοντας την ικανοποίησή του για την πρωτοβουλία που έχει επίκεντρο τη Δήλο ώστε στο μέλλον να αντιμετωπίζονται πιο αποτελεσματικά οι επιπτώσεις από τις ακραίες καιρικές συνθήκες λόγω της κλιματικής αλλαγής, καθώς και από γεωλογικά φαινόμενα, όπως είναι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας. «Γιατί η Δήλος; Εκτός από αυτά που αναφέρθηκαν, εγώ θα σας δώσω άλλη μια αιτία. Γιατί η Δήλος έχει ενταχθεί στον κατάλογο με τα 13 μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO (σ.σ. από 244 συνολικά μνημεία) που κινδυνεύουν περισσότερο», δήλωσε ο Χρήστος Ζερεφός, ο οποίος παρουσίασε το πιλοτικό πρόγραμμα που θα διαρκέσει 24 μήνες. Κατά τη διάρκεια του έργου, θα εγκατασταθούν ατμοσφαιρικά, ωκεανογραφικά και σεισμολογικά όργανα που θα είναι συνδεδεμένα με υπερ-υπολογιστικές δομές στην Ακαδημία Αθηνών, στις οποίες είναι εγκαταστημένα ή θα εγκατασταθούν αριθμητικά μοντέλα. Όπως ανέφερε ο ΓΓ της Ακαδημίας Αθηνών, το έργο συμπεριλαμβάνει την ανάλυση της τοπικής κλιματολογίας, τον προσδιορισμό δεικτών τρωτότητας και κινδύνου, καθώς και την ανάπτυξη σχεδίου διαχείρισης και λύσεων προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή. Παράλληλα θα οργανωθούν οριζόντιες δράσεις ενημέρωσης και διάχυσης, καθώς και συναντήσεις εργασίας μαζί με ενημερωτικές ημερίδες όλων των εμπλεκόμενων φορέων τόσο στην Αθήνα όσο και στη Δήλο. Τη συμμετοχή του ΕΑΑ «στην ερευνητική αυτή προσπάθεια η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα μια πλατφόρμα παρακολούθησης αλλά και έγκαιρης και έγκυρης ειδοποίησης», καθώς «στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να συνθέτουμε την έρευνα, τα μοντέλα με κάτι το οποίο είναι προϊόν προστασίας και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, για μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς όπως είναι η Δήλος», επισήμανε ο Νίκος Μελής, Διευθυντής Ερευνών του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του ΕΑΑ. Σημείωσε, δε, επίσης τις δυνατότητες που δίνει το έργο, όπως είναι η αναγνώριση, καταγραφή και χαρτογράφηση σε σύστημα γεωγραφικών περιοχών, η λειτουργία πλατφόρμας παρακολούθησης και καλής λειτουργίας ελέγχου στην ευρύτερη περιοχή, η δημιουργία ισχυρής σεισμικής εδαφικής κίνησης για τη Δήλο και η συνεισφορά στην ανάδειξη της Πολυπαραμετρικότητας Κινδύνου. Όπως ειπώθηκε στην εκδήλωση, η επιτυχής εκπόνηση των δράσεων στο συγκεκριμένο πιλοτικό έργο για τη Δήλο θα αποτελέσει σημαντικό παράδειγμα για την ανάληψη αντίστοιχων δράσεων από την Ακαδημία Αθηνών και για άλλα μνημεία πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Επίσης, θα αποτελέσει δείγμα γραφής σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε να ακολουθήσουν τις προτεινόμενες μεθοδολογίες και άλλα κράτη τα οποία συμμετέχουν και αυτά στις εμβληματικές δράσεις του ΟΗΕ, εστιασμένες στη Μεσόγειο. Το έργο περιλαμβάνει, τέλος, την παρακολούθηση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στο περιβάλλον και στα μνημεία της Δήλου τόσο σε πραγματικό χρόνο όσο και την παρακολούθηση της εξέλιξης της τρωτότητας και των κινδύνων που απειλούν την περιοχή αυτή στις προσεχείς 7 δεκαετίες. Το πιλοτικό πρόγραμμα εντάσσεται σε μια σειρά πρωτοβουλιών του ΚΕΦΑΚ, σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και δεκάδες άλλες χώρες. Σημειώνεται ότι η Πρωτοβουλία 1821, που είναι αποτέλεσμα της συστηματικής συνεργασίας κοινωφελών, πολιτιστικών και επιστημονικών ιδρυμάτων της χώρας και της Εθνικής Τράπεζας, συνεχίζει τη δραστηριότητά της με έμφαση σε δράσεις στο πεδίο της Κλιματικής Αλλαγής και του Περιβάλλοντος. Τη δράση της Ακαδημίας Αθηνών υποστηρίζουν τα εξής ιδρύματα-μέλη της Πρωτοβουλίας 1821: Ίδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη & Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου, Κοινωφελές Ίδρυμα Αθανάσιος κ. Λασκαρίδης, Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση, Ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντη και Ίδρυμα Αθηνάς Ι. Μαρτίνου.