Το πρώτο μέρος του προγράμματος επιμελείται η ομάδα bend και συμμετέχουν ο Bill Anagnos, ο Ανδρέας Ragnar Κασσάπης και η Δανάη Στεφάνου. Για το δεύτερο μέρος, ο Vert έχει προσκαλέσει την Franziska Lantz και την Saint Precious να παρουσιάσουν ζωντανά τα έργα που έχουν γράψει ειδικά για την εγκατάσταση και ακούγονται στην έκθεση Τhe Hermit τους τελευταίους τέσσερις μήνες αλλά και νέες συνθέσεις. Το The Hermit (Ο Eρημίτης) είναι η πρώτη ατομική έκθεση στην Ελλάδα του εικαστικού καλλιτέχνη Viron Erol Vert. Μεγαλωμένος μεταξύ Γερμανίας, Τουρκίας και Ελλάδας, σε διαπολιτισμικό –οικογενειακό και ευρύτερο– περιβάλλον, ο Vert έχει ένα πολυσχιδές έργο με καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα που αφορούν θρησκευτικά συστήματα, πολιτισμικές ταυτότητες και γλώσσα. Το πολυπολιτισμικό υπόβαθρο του καλλιτέχνη και οι στενοί του δεσμοί με τα διάφορα υποπολιτισμικά περιβάλλοντα της σκηνής των club στο Βερολίνο παίζουν κεντρικό ρόλο στην έρευνα και το έργο του. Η επιτόπια εγκατάσταση του Viron Erol Vert Τhe Hermit δημιουργήθηκε ειδικά για το EMΣΤ και είναι εμπνευσμένη από το έργο του Ιάννη Ξενάκη, στον οποίο το Μουσείο αφιέρωσε δύο μεγάλες εκθέσεις την περίοδο 2023-2024. Η εγκατάσταση διερευνά διάφορες όψεις της πρακτικής του πρωτοποριακού συνθέτη, αρχιτέκτονα και μαθηματικού, και αναδεικνύει την επιρροή που είχε στους σύγχρονους μουσικούς και σε καλλιτέχνες που εργάζονται με βάση τον ήχο. Η εγκατάσταση του Vert είναι ένας εμβυθιστικός, διαδραστικός τόπος συνάντησης με αισθητική εμπνευσμένη από το nightclubbing, o oποίος γεμίζει με ήχους συντεθειμένους από μουσικούς της σύγχρονης πειραματικής μουσικής (Agatha & Kristianna Tsimpi, Korhan Erel, Franziska Lantz, Alexander Stewart / Ge1, Saint Precious, André Vida). Συγχρόνως, οι έξι μελωδοί στο κέντρο μετατρέπουν τον ίδιο τον χώρο σε μουσικό όργανο. Οι επισκέπτες καλούνται να βυθιστούν και να απολαύσουν το οπτικοακουστικό περιβάλλον που έχει δημιουργήσει ο καλλιτέχνης. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 13.00-19.00 Ζωντανά μουσικά περφόρμανς των: Δανάη Στεφάνου | Ανδρέας Ragnar Κασσάπης | Bill Anagnos | Franziska Lantz | Saint Precious Η έκθεση θα είναι ανοιχτή από τις 11.00 έως τις 19.00. Το μουσικό πρόγραμμα θα ξεκινήσει στις 13.00 και θα διαρκέσει ως τις 19.00. Είσοδος ελεύθερη σε όλες τις εκθέσεις και στα μουσικά δρώμενα.

Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, στην έκθεση παρουσιάζονται 200 περίπου έργα καλλιτεχνών από τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πάτσγουορκ (European Quilting Association) - την Ελλάδα, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισλανδία, την Ιταλία, τη Λετονία, την Ολλανδία και τη Σουηδία -, στην οποία ανήκει και ο Ελληνικός Σύλλογος Πάτσγουορκ. Τα έργα των τοπικών εθνικών Συλλόγων, που θα εκτεθούν με θέμα "Flower Power-Η δύναμη των λουλουδιών", ακολουθούν συγκεκριμένες προδιαγραφές οι οποίες καθορίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά, τον Αύγουστο του 2023, στο Μπέρμιγχαμ, στη μεγαλύτερη σχετική ευρωπαϊκή έκθεση. Στη συνέχεια, ξεκίνησαν το ταξίδι τους στις χώρες-μέλη το οποίο θα διαρκέσει δύο χρόνια, φθάνοντας στην πόλη μας προκειμένου να εκτεθούν στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη», με στόχο αφενός την ανάδειξη της συλλογικότητας και συνεργασίας μεταξύ των λαών αφετέρου την ανάδειξη της ευρωπαϊκής λαϊκής τέχνης του πάτσγουορκ σε ένα μουσείο που λειτουργεί ως κόμβος ανάδειξης του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Όπως συμπληρώνουν οι διοργανωτές, ο τίτλος της έκθεσης φέρνει στο νου μας τα παιδιά των λουλουδιών, τους χίπηδες της δεκαετίας του '60, θέλοντας να μας υπενθυμίσει τον συμβολισμό των λουλουδιών ως στοιχείων της φύσης με πολύπλευρη δύναμη αναγέννησης και ελπίδας του κόσμου, κυρίως, μετά τη μεγάλη περιπέτεια της πανδημίας και τον πόλεμο που εξακολουθεί να υφίσταται σε ευρωπαϊκό έδαφος. Οι επισκέπτες της έκθεσης "Flower Power-Η δύναμη των λουλουδιών" θα αισθανθούν σαν περιπατητές μέσα σε κήπους με χρώματα, σχήματα, αγνοώντας ότι πρόκειται για δημιουργίες από πανιά και κλωστές, ενώ κάποιοι θα ανατρέξουν με τη φαντασία τους πίσω στη δεκαετία του 1960. Η επιμέλεια είναι της Σταυρούλας Πισιμίση, λαογράφου, υπεύθυνης του Μουσείου. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, θα διοργανωθεί στον χώρο του Μουσείου ένα εργαστήριο το Σάββατο 20 Απριλίου και ώρα 12.00, προκειμένου οι επισκέπτες, με δήλωση συμμετοχής, να γνωρίσουν την τέχνη του πάτσγουορκ από τις Ελληνίδες καλλιτέχνιδες οι οποίες εκθέτουν τα έργα τους. Η έκθεση θα παρουσιαστεί την Κυριακή 7 Απριλίου, ώρα 12:00. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Ο Καραγκιόζης Υδραίος, ο Λάζαρος Κουντουριώτης, η Μπουμπουλίνα και άλλοι ήρωες της Επανάστασης του 1821 γίνονται φιγούρες του θεάτρου σκιών, ανοίγουν την πόρτα του υδραίικου αρχοντικού και υποδέχονται τους επισκέπτες του. Ο σύγχρονος δημιουργός τους, Θανάσης Τζοΐτης, από την αγάπη του για το θέατρο σκιών του Καραγκιόζη και για την ιστορική και λαογραφική έρευνα, φιλοτέχνησε αυτές τις δισδιάστατες φιγούρες της Επανάστασης, που είναι εμπνευσμένες από ρεαλιστικά πορτρέτα των αγωνιστών και των ενδυμάτων τους, όπως αυτά αποθησαυρίζονται στις Συλλογές του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου. Το έργο του στο σύνολό του αριθμεί πάνω από 150 φιγούρες μαχητών της στεριάς και της θάλασσας, αλλά και μορφές του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και του Φιλελληνισμού. Ένα μέρος αυτού εκτίθεται στην περιοδική έκθεση της Ιστορικής Οικίας Λαζάρου Κουντουριώτη. Σημειώνεται ότι φιγούρες του Θανάση Τζοΐτη με ελληνικές τοπικές φορεσιές παρουσιάζονται σε μόνιμη έκθεση, στο παράρτημα του Λυκείου Ελληνίδων στην Παιανία.

Με αφορμή την επέτειο των τριών ετών από τον θάνατό του το 2021, τo Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου τιμά τον επί χρόνια Πρόεδρό του, οργανώνοντας σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη αυτή την έκθεση που φιλοξενείται στην αίθουσα Σπυρίδωνος και Ευρυδίκης Κωστοπούλου στην οποία το Μουσείο έδωσε το όνομα των γονέων του Γιάννη Κωστόπουλου το 2000, τιμώντας τον για τη γενναιοδωρία και την υποστήριξή του. Όπως ανέφερε στη σημερινή συνέντευξη τύπου η αρχιτέκτονας-μουσειολόγος Ερατώ Κουτσουδάκη που την σχεδίασε, η έκθεση αντλεί την έμπνευση της από τον στίχο του Διονυσίου Σολωμού τον οποίο αγαπούσε πολύ ο Γιάννης Κωστόπουλος και τον είχε δώσει μάλιστα ως τίτλο και σε ένα βιβλίο για την ιστορία της Alpha bank. «Αναρωτήθηκα γιατί τέτοια εμμονή με αυτό το στίχο και μελετώντας τις αφηγήσεις ανθρώπων που τον γνώρισαν από διάφορους τομείς αντιλήφθηκα ότι χαρακτηρίζει την ουσία της προσωπικότητας του» σημείωσε. «Δεν είμαι σίγουρη αν εντέλει για έναν σχεδιαστή είναι καλύτερο να είχε ή να μην είχε γνωρίσει τον Γιάννη Κωστόπουλο. Ξέρω να σας πω όμως ότι με προβλημάτισε πολύ το πώς θα μπορούσαμε να στήσουμε μία έκθεση για κάποιον ο οποίος δεν είναι δημιουργός με τα αποτυπώματα που έχει αφήσει πίσω του . Ωστόσο, τώρα πια νομίζω ότι ο Γιάννης Κωστόπουλος ήταν δημιουργός. Ήταν δημιουργός προϋποθέσεων, που ενδεχομένως είναι το πιο σημαντικό είδος δημιουργού, γιατί επιτρέπει σε όλους εμάς τους υπόλοιπους να μπορούμε να δημιουργήσουμε ο καθένας στο αντικείμενο που επιθυμεί και στο οποίο είναι καλός» τόνισε η κ. Κουτσουδάκη. Ο διευθυντής του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου, Έκτορας Βερύκιος αναφέρθηκε στην πολυετή και πολυεπίπεδη σχέση του Γ. Κωστόπουλου με το Μουσείο Μπενάκη. O Γιώργης Μαγγίνης, επιστημονικός διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, είπε πως πρόκειται για μία «ασυνήθιστη» έκθεση αφιερωμένη σ' έναν άνθρωπο «της δράσης, αλλά και έναν άνθρωπο αρκετά ιδιωτικό σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ανθρώπων που τον γνώρισαν καλά, η οποία πετυχαίνει με έναν τρόπο κομψό, αφαιρετικό και ταυτοχρόνως πολύ ανθρώπινο ν' αναδείξει τον καινοτόμο τραπεζίτη και άνθρωπο μέσα από το πολύ σημαντικό έργο του και μέσα από τα πράγματα που ο ίδιος αγαπούσε, όπως την θάλασσα». Η κ. Κουτσουδάκη εξήγησε πως η έκθεση επιχειρεί να αναδείξει «αυτό το αντικρουόμενο στοιχείο του πολύ ιδιωτικού με το δημόσιο βοηθώντας τον επισκέπτη να ανακαλύψει σταδιακά τον Γ. Κωστόπουλο ξεκινώντας με αυτό που μάλλον γνωρίζουμε όλοι γι αυτόν - ότι ήταν ένας επιτυχημένος τραπεζίτης γιατί εισήγαγε από πολύ νωρίς καινοτόμα συστήματα που τώρα στην καθημερινότητα όλων μας και στη συναλλαγή μας με τις τράπεζες μοιάζουν αυτονόητα αλλά τότε δεν ήταν, παρουσίασε την νέα εταιρική ταυτότητα της Alpha Bank, έδωσε χώρο στη σύγχρονη αρχιτεκτονική για τα κτίρια της τράπεζας, ανέδειξε και στήριξε Έλληνες καλλιτέχνες και αρχαιολόγους και με την προτροπή της αδερφής του Αννης δημιούργησε αυτή η σπουδαία συλλογή τέχνης της Alpha Bank». Όπως είπε στην έκθεση, στήθηκε μια σκαλωσιά και την τύλιξαν με ένα πέπλο που έχει διπλή λειτουργία. «Η σκαλωσιά καταρχήν σημαίνει ότι έχεις ένα πολύ γερό και δομημένο σκελετό, και το πέπλο σου εξασφαλίζει τα εξής δύο πολύ ενδιαφέροντα πράγματα: αφενός μεν να έχεις την αίσθηση ότι κάτι ονειρικό θα συμβεί, που δεν το περιμένεις , αφετέρου κρατάει πάντα μια απόσταση ασφαλείας, κάτι που άρεσε πάρα πολύ στον Γιάννη Κωστόπουλο και δεν σου επιτρέπει να έχεις την ψευδαίσθηση ότι πραγματικά ξέρεις κάτι ακόμα και αν το βλέπεις μπροστά σου». Η έκθεση, της οποίας ο τίτλος αναφέρεται στον πρώτο στίχο της Οδύσσειας, είναι δομημένη σε πέντε ενότητες, προβάλλει τα πολυσχιδή ενδιαφέροντα και τις πολλαπλές δραστηριότητες του Γιάννη Κωστόπουλου και διαρθρώνεται ανάλογα. Στην πρώτη ενότητα, «Προοίμιο», παρουσιάζεται το χρονολόγιο της ζωής και του έργου του σε κάθε πεδίο. Συμπληρώνεται από την προβολή οκτώ μικρών αποσπασμάτων συνεντεύξεων ανθρώπων που τον γνώρισαν. Η δεύτερη ενότητα, «Τραπεζίτης», συγκεντρώνει τεκμήρια, έργα τέχνης και αρχιτεκτονικές μακέτες κτηρίων της Τράπεζας, που αντιπροσωπεύουν τις επιλογές του και αποδεικνύουν το πρωτοποριακό του κριτήριο σε τομείς που έκτισαν την εικόνα μιας καινοτόμου τράπεζας, με υλικό από το Ιστορικό Αρχείο και τη Συλλογή Έργων Τέχνης της Alpha Bank. Η τρίτη ενότητα, «Πολιτισμός και κοινωνία», παρουσιάζει την υποστήριξη τομέων του πολιτισμού, όπως την ενίσχυση αρχαιολογικών ανασκαφών, την ανάδειξη του βυζαντινού πολιτισμού μέσα από διεθνείς εκθέσεις, την ίδρυση του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου (1979), καθώς και την αρωγή προς νέους καλλιτέχνες, μέσα από έργα της συλλογής του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου. Επίσης την έμπρακτη βοήθεια προς την κοινωνία, με παραδείγματα τον βρεφονηπιακό σταθμό στην Καλαμάτα (1994) και τη δημιουργία των Φίλων του Εθνικού Κήπου (2005). Η τέταρτη ενότητα, «Αγάπη για το αρχαίο νόμισμα», συγκεντρώνει επιλογές νομισμάτων από τη Νομισματική Συλλογή της Alpha Bank και ιστορίες που τα συνοδεύουν. Τέλος, στην ενότητα «Ιστιοπλόος» υπάρχουν τεκμήρια και φωτογραφίες από τους ιστιοπλοϊκούς αγώνες, η αναφορά του στον Όμηρο και στα ταξίδια του Οδυσσέα. Στην ενότητα αυτή ακούγεται διακριτικά ένα μουσικό κομμάτι που γράφτηκε ειδικά από τον συνθέτη Θοδωρή Οικονόμου για να τονίσει την αγάπη του Γιάννη Κωστόπουλου για τη θάλασσα. Ο κατάλογος που συνοδεύει την έκθεση, σε επιμέλεια Ειρήνης Οράτη, κυκλοφορεί στα ελληνικά και στα αγγλικά με κείμενα των: Πέτρου Θέμελη, Κώστα Κωστή, Πολυξένης Αδάμ-Βελένη, Δήμητρας Τσαγκάρη, Μαρίας Βασιλάκη, Ειρήνης Οράτη, Κατερίνας Κοσκινά, Έκτορα Βερύκιου, Δάφνης Κωστοπούλου.

Ο Γιάννης Μόραλης, μέσα από το έργο του, διατύπωσε μια σύγχρονη εκδοχή της «ελληνικότητας» και ενσωμάτωσε στοιχεία του αρχαίου και νεότερου ελληνικού πολιτισμού, παράλληλα με τις επιδράσεις του ευρωπαϊκού μοντερνισμού. Οι καλλιτεχνικές του αναζητήσεις, οι αρχιτεκτονικές του συνθέσεις, η εικαστική του παρέμβαση στο δημόσιο χώρο και η συμβολή του στις εφαρμοσμένες τέχνες, τον ανέδειξαν σε µια εµβληµατική µορφή της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Η βασική ιδέα της έκθεσης είναι να συνδεθεί το Αεροδρόμιο που είναι η πρώτη πύλη της πόλης της Αθήνας και της Ελλάδας γενικότερα, με το ευρύτερο έργο του Γιάννη Μόραλη. Για τον σκοπό αυτό, εγκαταστάθηκε στον εκθεσιακό χώρο, μία μακέτα σε μεγένθυνση για κεραµική σύνθεση τοίχου, που είχε δημιουργήσει ο ζωγράφος για το νέο Δηµαρχιακό Μέγαρο Αθηνών στην οδό Λιοσίων, η οποία απεικονίζει μια φανταστική διαχρονική όψη της πόλης, στο ύφος του Μόραλη. Με τον γραφιστικό διαχωρισμό της κυρίως παράστασης από τις σκιές της και το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, η εγκατάσταση ζωντανεύει το προσχέδιο του Μόραλη και το μετατρέπει σε τρισδιάστατο σκηνικό που καλεί τον επισκέπτη να το ανακαλύψει. Η έκθεση σχεδιάστηκε αποκλειστικά για τον εκθεσιακό χώρο του Αεροδρομίου «Τέχνη & Πολιτισμός». Την Ιδέα και επιμέλεια της έκθεσης είχαν: Χριστίνα Μόραλη, Νίκη Δάφνη, Τάσος Κουτσουρής, 'Αγγελος Μωρέτης. Συντονισμός και επιμέλεια ΔΑΑ: Χαρά - Ελένη Μητσοτάκη. Εκθεσιακός σχεδιασµός: Σπύρος Νάσαινας, Γραφιστικός Σχεδιασμός: Ρίτσα Αναστασιάδου Ψηφιακές εκτυπώσεις: Apolyto Creative Spot. Ο Γιάννης Μόραλης γεννήθηκε το 1916 στην 'Αρτα. Πολύ νωρίς, παιδί ακόμα, φανερώνεται το χάρισμά του στη ζωγραφική. Σε ηλικία 15 ετών εισάγεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Ακολουθούν σπουδές στη Ρώμη και το Παρίσι. Το 1939 επιστρέφει στην Ελλάδα και ανδρώνεται καλλιτεχνικά σε μια περίοδο που ο πόλεμος αναστέλλει κάθε δραστηριότητα. Σε ηλικία μόλις 31 ετών, εκλέγεται καθηγητής, ο νεότερος στην ιστορία της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Καθ' όλη τη διάρκεια της δημιουργικής του πορείας δεν μένει στάσιμος στην τέχνη του. Διαρκώς πειραματίζεται, δοκιμάζει υλικά και τεχνικές συνεχίζοντας τις μορφικές αναζητήσεις του. Ήδη από το 1950 το ενδιαφέρον του στρέφεται στη δημιουργία μνημειακών αφαιρετικών συνθέσεων στον δημόσιο χώρο. Συνεργάζεται με περιώνυμους αρχιτέκτονες, κεραμίστες, εκδοτικούς οίκους, μουσικοσυνθέτες, ποιητές και σκηνοθέτες, αναπτύσσοντας έτσι τα εκφραστικά μέσα που μπορούν να αποτυπώσουν το όραμά του. Από την αφηγηματική παραστατικότητα των ανθρωποκεντρικών του συνθέσεων, η τέχνη του σταδιακά κατασταλάζει στο υπαινικτικό και απέριττο σχήμα ή σύμβολο. Τα έργα του διέπονται από ποιητικό λυρισμό, γαλήνη, συμμετρία και τάξη. «Η δουλειά μου είναι κάτι σαν ημερολόγιο που είναι βγαλμένο από τις συγκινήσεις, τις εντυπώσεις, τις αναμνήσεις και τις αναζητήσεις μιας ολόκληρης ζωής...» Η Εταιρεία Μελέτης, Έρευνας και Προβολής της Νεοελληνικής Τέχνης - Εργαστήριο Γιάννης Μόραλης είναι µη κερδοσκοπική εταιρεία, η οποία συστάθηκε το 2019, µε έδρα το εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη στην Αθήνα. Σκοποί της Εταιρείας είναι η µελέτη, ανάδειξη και προστασία του καλλιτεχνικού έργου του Γιάννη Μόραλη αλλά και γενικότερα η ενίσχυση και προβολή της πνευµατικής και καλλιτεχνικής δηµιουργίας και η ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέµατα πολιτισµού και τέχνης. Η έκθεση βρίσκεται στον εκθεσιακό χώρο «Τέχνη & Πολιτισμός», Επίπεδο Αφίξεων, (είσοδος 1) του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος». Διάρκεια έκθεσης 22/01/2024 ως 31/07/2024, πρόσβαση ελεύθερη για το κοινό.

Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, πρόκειται για την πρώτη μουσειακή έκθεση με φωτογραφικά έργα της διάσημης Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας στην Ελλάδα, στην οποία θα παρουσιαστούν έργα-ορόσημα από την πρώιμη σειρά φωτογραφιών Untitled Film Stills (1977-1980), καθώς και από τις σειρές Rear Screen Projections (1980), Centerfolds (1981) και Color Studies (1982). Η Sherman μεταμορφώνεται σε διάφορους επινοημένους χαρακτήρες που απαθανατίζει σε διαφορετικά σκηνικά, αναλαμβάνοντας η ίδια όλους τους ρόλους που απαιτούνται για τη δημιουργία των έργων της. Η έκθεση εστιάζει στη γυναίκα, στην ταυτότητα και στην απεικόνισή της, διερευνώντας, μέσα από τους χαρακτήρες των έργων της Sherman, μεγάλο εύρος των γυναικείων στερεότυπων και θέτοντας ερωτήματα που παραμένουν πάντα επίκαιρα.  Η Cindy Sherman γεννήθηκε το 1954 στο Glen Ridge του Νιου Τζέρσεϋ της Νέας Υόρκης. Ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, οι ανατρεπτικές φωτογραφίες της διερευνούν θέματα σχετικά με την αναπαράσταση και την ταυτότητα στα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας. Η Sherman ήρθε στο προσκήνιο στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ως μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Pictures Generation μαζί με καλλιτέχνες όπως οι Sherrie Levine, Richard Prince και Louise Lawler. Στράφηκε στη φωτογραφία κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Κρατικό Κολλέγιο του Μπάφαλο στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το 1977, λίγο καιρό αφού μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, ξεκίνησε τη διεθνώς αναγνωρισμένη σειρά 70 ασπρόμαυρων φωτογραφιών Untitled Film Stills. Σε αυτή τη σειρά, η Sherman ενσαρκώνει πολλούς στερεοτυπικούς γυναικείους χαρακτήρες εμπνευσμένους από εικόνες του Χόλιγουντ, τα φιλμ νουάρ και τις B movies. Χρησιμοποιώντας διαφορετικά κοστούμια και σκηνικά για να μεταβάλει την εμφάνισή της και να δημιουργήσει φωτογραφίες που μοιάζουν με διαφημιστικές εικόνες ταινιών, η καλλιτέχνιδα διερευνά τη σχέση μεταξύ τεχνάσματος και ταυτότητας στην καταναλωτική κουλτούρα, κάτι που απασχολεί έκτοτε την πρακτική της.

Η έκθεση με τίτλο «Ηρώ Κανακάκη: η συνέπεια της ζωγραφικής διαδικασίας», πραγματοποιείται 26 χρόνια μετά την έκθεση στην γκαλερί Νέες Μορφές, που είχε διοργανωθεί έναν χρόνο μετά τον πρώιμο θάνατο της Ηρώς Κανακάκη, το 1997 από εγκεφαλικό, σε ηλικία μόλις 52 ετών. Στις φιλόξενες αίθουσες της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο ΚΠΙΣΝ, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να έρθει σ' επαφή με το έργο αυτής της τολμηρής καλλιτέχνιδας που ξεκίνησε την καλλιτεχνική της διαδρομή μέσα στην δικτατορία- ήταν εκείνη που φιλοτέχνησε το πρώτο εξώφυλλο του εμβληματικού περιοδικού «αντί», τον Μάιο του 1972 και απαγορεύτηκε αμέσως από το καθεστώς των Συνταγματαρχών- και την πορεία της στην κατάκτηση της καλλιτεχνικής ωριμότητας. Ο ζωγραφικός βίος της Κανακάκη υπήρξε ευρύτατος και με πολλές αλλαγές, σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης Σπύρος Μοσχονάς: «Καινοτόμα χαράκτρια στα χρόνια του 1970, ζωγράφος με διεθνή παρουσία στα χρόνια του 1980, δασκάλα με σημαντικό αποτύπωμα στους σπουδαστές της Σχολής Βακαλό τη δεκαετία του 1990. Η Κανακάκη μολονότι διαμορφώθηκε αρχικά από το ζοφερό κλίμα της Χούντας, αργότερα η πορεία της καθορίστηκε από την παραμονή της στην Αγγλία. Αφομοίωσε επιρροές από την pop art, από την αγγλική μεταπολεμική ζωγραφική και τελικά από το διεθνώς αναδυόμενο στη δεκαετία του '80 κίνημα του νεο-εξπρεσιονισμού, για να αρθρώσει στις αρχές της δεκαετίας του '90 έναν πρωτότυπο, εικαστικό λόγο που εκφράστηκε σε μνημειακή κλίμακα και αμφισβήτησε τις επικρατούσες κοινωνικές νοοτροπίες και αξίες μιας εποχής στην οποία οι παθογένειες της Μεταπολίτευσης είχαν αποκτήσει έντονο χαρακτήρα με την εμφάνιση νέων τρόπων κοινωνικής δράσης και συμπεριφοράς. Η Κανακάκη μιλούσε πλέον περισσότερο με τη ζωγραφική της. Αυτά που ήθελε να πει τα έλεγε με τη ζωγραφική της γλώσσα, τη δική της εσωτερικότητα, τα δικά της βιώματα, το δικό της ύφος». Την έκθεση συνοδεύει έγχρωμος κατάλογος 176 σελίδων, σε έκδοση της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος και επιμέλεια του Σταύρου Ζουμπουλάκη. Περιλαμβάνει κείμενα των Σταύρου Ζουμπουλάκη, Γιάννη Μπόλη, Σπύρου Μοσχονά ενώ στο παράρτημα αναδημοσιεύονται κείμενα των Ελένης Βακαλό, Αντώνη Καρκαγιάννη και Ελένης Βαροπούλου. Ο κατάλογος επιχειρεί τη συνολική αποτίμηση της ζωγράφου και φωτίζει τη σύντομη αλλά σημαντική καλλιτεχνικής δημιουργίας της, που απλώθηκε στην Ελλάδα και την Αγγλία. Η έκθεση «Ηρώ Κανακάκη: η συνέπεια της ζωγραφικής διαδικασίας» θα διαρκέσει έως τις 22/3/2024, με ωράριο λειτουργίας καθημερινά 09.30-20.00

Η έκθεση συνίσταται σε 164 έργα μικρού, μεσαίου και μεγάλου μεγέθους από διαφορετικά υλικά και εποχές, που προέρχονται από 55 μουσεία και ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού, καθώς και έργα ιδιωτών. Όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση του μουσείου, ο επιμελητής της έκθεσης και γενικός διευθυντής του Μουσείου Ακρόπολης, καθ. Νικόλαος Χρ. Σταμπολίδης, μας προσκαλεί σε μια ακουστική ξενάγηση, σ' ένα ταξίδι από την Αρχαιότητα έως το Βυζάντιο, την Αναγέννηση και τη Νεότερη Τέχνη. Αναζητώντας σε κάθε ενότητα στην αίθουσα της έκθεσης το αντίστοιχο QR code -Χρόνος, Φύση, Θεότητες, 'Ανθρωπος και Ανθρώπινη Φύση, Θεσμοί, Αλληγορίες- οι επισκέπτες θα ανακαλύψουν αγγεία, ανάγλυφα, αγάλματα, νομίσματα, κεραμικά και πήλινα όστρακα, χειρόγραφα και βιβλία, τοιχογραφίες, εικόνες και μοναδικούς πίνακες ζωγραφικής, από αρκετά Μουσεία της Ιταλίας και του Βατικανού (Musei Capitolini, Φλωρεντίας, N. A. Museo di Napoli, Gallerie Uffizi και Borghese, κ.ά.), το Μουσείο Prado της Μαδρίτης, το Βρετανικό Μουσείο, το Μουσείο Ιστορίας Τέχνης της Βιέννης, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, κ.ά. Επίσης, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμμετέχουν σε μία από τις εβδομαδιαίες ξεναγήσεις της έκθεσης με οδηγούς τους αρχαιολόγους του Μουσείου, οι οποίες διεξάγονται στα ελληνικά κάθε Τρίτη και Πέμπτη στις 12:00 και κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 10:00 και στις 12:00, ενώ στα αγγλικά κάθε Τρίτη και Πέμπτη στις 10:00. Κρατήσεις πραγματοποιούνται στο http://events.theacropolismuseum.gr Φεύγοντας, στο κατάστημα, μπορεί κανείς να βρει όμορφα αναμνηστικά, μεταξύ άλλων από τη σειρά αντικειμένων «'Ανοιξη», εμπνευσμένα από την Φλώρα, μια τοιχογραφία του 1ου αι. μ.Χ. από την Πομπηία στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης και αντίστοιχα τη σειρά «Θέρος», εμπνευσμένη από τμήμα ψηφιδωτού δαπέδου με την προσωποποίηση του Ωκεανού από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Την έκθεση συνοδεύει ο επιστημονικός κατάλογος των αντικειμένων, ο οποίος διατίθεται σε απλή και σκληρόδετη έκδοση, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμος και στα αγγλικά.

Συμμετέχουν διακεκριμένες/-οι καλλιτέχνες όπως οι Χλόη Ακριθάκη, 'Αγγελος Αντωνόπουλος, Αύγουστος Βεϊνόγλου, Γιώργος Δρίβας, Πέγκυ Κλιάφα, Χριστίνα Μήτρεντσε, Πάνος Παπαδόπουλος, Διαμαντής Σωτηρόπουλος, Τόλης Τατόλας, Πάνος Χαραλάμπους, Θάλεια Χιώτη. Η έκθεση πραγματεύεται «τη συνθήκη των άπειρων πιθανοτήτων σε ένα μαθηματικό αρχικά πλαίσιο, εντός του οποίου υπάρχουν άπειρες νέες δυνατότητες» σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης Εύα Κέκου και συνεχίζει: «Είναι δεδομένο ότι οι αλλαγές που επήλθαν από τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων (πανδημία COVID-19, πολεμικές συρράξεις, φυσικές καταστροφές και κλιματική αλλαγή) μετέβαλαν και εντατικοποίησαν κάποιες φορές τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις δίνοντας μία νέα διάσταση. Το θέμα της έκθεσης είναι κάθε νέα συνθήκη, γεγονός ή περιστατικό που εισβάλλει ή μπορεί να εισβάλει δυνητικά στη ζωή μας. Μία κατάσταση/συνθήκη που βρίσκεται σε εξέλιξη και δεν γνωρίζουμε, αν θα έχει συνολικά ένα θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Δεδομένου του χαρακτήρα μετάβασης που διέρχεται η εποχή μας αλλά και η κοινωνία μας και της αδυναμίας να αυτοπροσδιοριστεί, η έκθεση στοχεύει να προβληματίσει αλλά και να διερευνήσει το χαρακτήρα αυτών των μεταβολών και το πώς γίνονται αντιληπτές» επισημαίνει η επιμελήτρια. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα λάβουν χώρα δύο εικαστικές performances. Η πρώτη, στα εγκαίνια της έκθεσης, 8/2 στις 19.00 από τον Δήμοσθένη Αγραφιώτη και η άλλη, στις 24/2 στις 12.30, από την Jennifer Nelson.

Πρόκειται για την πρώτη ατομική έκθεση του Παναγιώτη Κατσίχτη έπειτα από 40 χρόνια επίμονης ενασχόλησης με τη ζωγραφική που αποκαλύπτει το έργο μιας μακράς καλλιτεχνικής διαδρομής. Όπως αναφέρει, η δημοσιογράφος 'Αννα Γριμάνη στο σύντομο βιογραφικό σημείωμα της, για τον γεννημένο στην Αναβρυτή Λακωνίας, στις ανατολικές πλαγιές του Ταϋγέτου, Κατσίχτη, που στα νεανικά του χρόνια μετανάστευσε στην Αμερική: «Ο Παναγιώτης (Peter) Κατσίχτης, επιφανής επιχειρηματίας των ΗΠΑ, με αλυσίδα επιχειρήσεων στη Νέα Υόρκη και εμβληματική δραστηριότητα στον χώρο του real estate και τα χρηματιστηριακά στην Αθήνα, αποτυπώνει αξιολογικά με την πορεία του, τον αυτοδημιούργητο Έλληνα που διαπρέπει με αφετηρία το εξωτερικό. Από νεαρός Οδυσσέας, σε ένα σύγχρονο πεδίο νέων τάσεων και πρωτοποριακών ιδεών, έως την αναγνώριση στη διεθνή κοινωνία της Νέας Υόρκης, με ένα μέλλον μονταρισμένο στο επιχειρείν: διαφορετικότητα και πρωτοτυπία, έμπνευση και αισθητική κύρους, στρατηγική σκέψη -χαρακτηριστικά των επενδυτικών κινήσεών του στο κέντρο της μητρόπολης. Επαναστάτης της καθημερινότητας, κυνήγησε το όνειρό του με τόλμη και ορθολογισμό. Εργατικός, ευφυής, ευπαρουσίαστος, με αγωγή -τη διδάχτηκε από τη μητέρα του-, μια ευγενική φιγούρα, όπως διακρίνεται να βηματίζει στις λεωφόρους του Manhattan. "Όταν έφυγα για την Αμερική" δηλώνει ο ίδιος "για έναν ευρύτερο ορίζοντα ζωής, είπα ότι θα επιτύχω. Είχα κριτήριο. Δεν φοβήθηκα τίποτε στη ζωή μου [...] Οι συγκυρίες της Αμερικής ήταν μέρος της ζωής, άλλες με βοήθησαν, άλλες όχι. Και καθώς όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες, έχει σημασία, όταν αυτές δίνονται, πώς θα τις αξιοποιήσεις. Και τα δύσκολα είναι το μεγαλύτερο σχολείο, όπως το σχολείο της ζωής -αυτό δεν το κάνεις graduate ποτέ"». Εξήντα και πλέον πίνακες, μεγάλων και μεσαίων διαστάσεων, από ακρυλικό σε καμβά, αποκαλύπτουν τη ζωγραφική του αναζήτηση και περιπέτεια στην τωρινή του έκθεση. «Ο Κατσίχτης ζωγραφίζει αδιάλειπτα τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, χωρίς την πίεση της επιτυχίας και της αναγνώρισης. Δούλεψε για πολλά χρόνια στο ατελιέ του στη Νέα Υόρκη και τις τελευταίες δύο δεκαετίες στο ατελιέ στη Γλυφάδα, δημιουργώντας έργα με ρέουσα ζωγραφικότητα που διευρύνουν τη φαντασία» όπως γράφει ο επιμελητής της έκθεσης, Τάκης Μαυρωτάς και προσθέτει: «Το φως και το χρώμα, το τυχαίο και το απρόοπτο, τον απασχολούν κυρίαρχα, δίνοντας προτεραιότητα στις ελεύθερες χειρονομιακές εκφράσεις και το στάξιμο (dripping) του χρώματος. Έτσι, δημιουργεί έργα με έντονο χρωματικό πλούτο, δυνατές φόρμες, αλλά και δυνατές κινήσεις καμπύλων γραμμών, σαν να πρόκειται για κομψές λεπτές "κορδέλες", με λεπτές πινελιές και κηλίδες, συνήθως λευκού χρώματος. Η οξύτατη αίσθηση του φωτός και η κυριαρχία των έντονων χρωμάτων (κόκκινο, πράσινο, μπλε, κίτρινο και πορτοκαλί) μαρτυρούν την υπομονή και την ψυχραιμία του στο να ενορχηστρώνει μια διαυγέστατη ενότητα έργων, που ενώ σε μια πρόχειρη ματιά, σου φαίνονται χειρονομιακά εύκολα, αποκαλύπτουν τη δεξιοτεχνία και τη χρωματική του ευαισθησία. Χωρίς σχεδιαστικές αδυναμίες και δεξιοτεχνικά μπουρδουκλώματα, τα έργα φανερώνουν την εσωτερική του παρόρμηση, τις χρωματικές τους δονήσεις και την τεχνική τους καθαρότητα. Εικόνες που αναδύονται από τα μυστικά πάθη της ψυχής και αποκαλύπτουν το ύφος της δημιουργικής του πνοής, αφού η ζωγραφική του ταυτίζεται με την ικανότητα να ωθείται προς το άγνωστο [...] Η τέχνη για τον Κατσίχτη καθρεφτίζει την εποχή και τα χρόνια διαμονής του κυρίως στη Νέα Υόρκη τα οποία αποδείχτηκαν εξαιρετικά καρποφόρα για τον ίδιο σε δύο άξονες. Ο πρώτος αναπτύσσεται γύρω από τη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της προσωπικής του συλλογής σύγχρονων έργων τέχνης και ο δεύτερος στην επιμονή του απέναντι στη ζωγραφική δράση για τη χάραξη του ζωγραφικού του δρόμου, της ψυχικής και πνευματικής έκφρασης [...] Ο Κατσίχτης εκείνη την εποχή ολοκλήρωνε το δικό του "φανταστικό" μουσείο συλλέγοντας σημαντικά έργα καταξιωμένων καλλιτεχνών που ζούσαν στην Αμερική όπως των Μπαζιώτη, Στάμου, Chryssa, αλλά και όλων εκείνων που θαύμαζε τη δουλειά τους, όπως των Μυταρά, Καρά, Θεοφυλακτόπουλου, Σόρογκα, Παρμακέλη, Ψυχοπαίδη και Σακαγιάν μεταξύ των άλλων». Η έκθεση στο Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων Πάρκο Ελευθερίας , θα διαρκέσει έως τις 4 Φεβρουαρίου 2024 (ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή, 11:00-19:00, Σάββατο και Κυριακή, 10:00-15:00, Δευτέρα κλειστά) και μετά το πέρας της θα παρουσιαστεί στις Βρυξέλλες και τη Νέα Υόρκη.

Η έκθεση περιέχει περισσότερα από εκατόν εβδομήντα (170) εκθέματα, τεχνουργήματα της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής, ζωγραφικής και κοσμηματοτεχνίας, που προέρχονται από 14 ελληνικά μουσεία και συλλογές. Μετά την παρουσίασή της στο Hunan Museum (18 Δεκεμβρίου 2023 έως 18 Μαΐου 2024) θα ταξιδέψει στο Nanjing Museum στην Nanjing (Iούνιος έως Νοέμβριος 2024), ενώ θα ακολουθήσει το Capital Museum στο Πεκίνο (Δεκέμβριος 2024 έως Μάιος 2025). Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Είναι χαρά μας, ότι η έκθεση 'Οι Έλληνες: Από τον Αγαμέμνονα στον Μέγα Αλέξανδρο', ανοίγει τις πύλες της στο Μουσείο Χουνάν της Τσανγκσά στην Κίνα. Είναι ένα πολύτιμο ταξίδι στον ελληνικό κόσμο. Ξεκινά από το 6000 π.Χ περίπου και ξεδιπλώνεται μέχρι τον 2ο αιώνα π.Χ., από την προϊστορική εποχή μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια. Δεν πρόκειται για απλή παράθεση εκθεμάτων από την κάθε περίοδο αλλά καταδεικνύει την ουσιαστική συνοχή των περιόδων μεταξύ τους και των μνημείων που αυτές κατέλειπαν. Η παρουσίαση της έκθεσης στην Κίνα, σε έναν λαό με έναν από τους αρχαιότερους πολιτισμούς επισημαίνει τη σύσφιγξη, την εμβάθυνση και τη συνεργασία των σχέσεων των δύο χωρών στο πεδίο του πολιτισμού. Όπως δήλωσα στην πρόσφατη επίσκεψή μου στην Κίνα, "η γνώση του αρχαίου κόσμου και η ευαισθητοποίηση των λαών μας συνιστά το μεγαλύτερο όπλο για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων. Οι αρχαίες παραδόσεις μας μπορούν να αποτελέσουν έμπνευση για την ανανέωση, με σύγχρονους τρόπους, της πολιτιστικής και δημιουργικής βιομηχανίας". Ο ελληνικός πολιτισμός συνεγείρει και εμπνέει και τη Δύση και την Ανατολή.» Η έκθεση αποτελεί ένα ανθρωποκεντρικό ταξίδι στο χρόνο με θεματικό άξονα τους Έλληνες, όπως αυτοί αποκαλύπτονται με βάση τα ανασκαφικά δεδομένα και ιστορικά στοιχεία από τους προϊστορικούς μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους. Μέσα από τη ματιά μυθικών και ιστορικών προσωπικοτήτων, όπως ο Αγαμέμνονας, ο Όμηρος, ο Αισχύλος, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Δημοσθένης, ο Περικλής, ο Φίλιππος Β' και ο Μ. Αλέξανδρος αλλά και ιερέων, πολεμιστών, αθλητών και πολιτών, το κινεζικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να ακολουθήσει τη γένεση της δημοκρατίας, της Δυτικής φιλοσοφίας και των τεχνών πίσω στις ρίζες τους. Η διαχρονική παρουσίαση του ελληνικού πολιτισμού μέσα από την παρουσίαση μοναδικών έργων τέχνης συμβάλλει στην περαιτέρω ανάπτυξη της πολιτιστικής διπλωματίας καθώς και στην καλλιέργεια του διαλόγου και της επικοινωνίας με τον κινεζικό πολιτισμό. Οι εκθεσιακές ενότητες σκιαγραφούν μεταξύ άλλων τη ζωή των Κυκλαδιτών εμπόρων στο Αιγαίο, των αξιωματούχων της Μινωικής Κρήτης και των Μυκηναίων ηγεμόνων, ξετυλίγουν τα κατορθώματα των ομηρικών ηρώων και των αθλητών των Ολυμπιακών αγώνων, ακολουθούν τη ζωή των πολιτών στην αρχαία Αθήνα, το λίκνο της Δημοκρατίας, αλλά και τις ιστορίες των χρυσοστόλιστων πολεμιστών και αριστοκρατών της Μακεδονίας για να καταλήξουν στα βάθη της ελληνιστικής οικουμένης του Μ. Αλεξάνδρου. Οι επισκέπτες του κινεζικού μουσείου θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν για πρώτη φορά καμαραικά αγγεία απο το Αρχαιολογικό μουσείο Ηρακλείου, κυκλαδικά ειδώλια, κοσμήματα από τους λακκοειδείς τάφους των Μυκηνών, τον κούρο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου την Κόρη του Μουσείου Ακρόπολης, χάλκινα αναθήματα από το Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας, όστρακα οστρακισμού από το Μουσείο Αρχαίας Αγοράς, χρυσά κοσμήματα από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και το μαρμάρινο άγαλμα του Αλεξάνδρου από το Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας. Η έκθεση διοργανώνεται από το Υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με τρία σημαντικά μουσεία της Κίνας, το Hunan Museum, το Nanjing Museum και το Capital Museum.

Το δεύτερο μέρος με τον υπότιτλο «Οι Πρόσφυγες» επικεντρώνεται στην πληθυσμιακή διαμόρφωση της Ελλάδας μέσα από τις μετακινήσεις πληθυσμών επί έναν αιώνα. Όπως ενημερώνουν οι διοργανωτές, η έκθεση, που θα διαρκέσει ως τις 30/6/24, πραγματοποιείται με την αποκλειστική χορηγία της Τράπεζας Πειραιώς στο πλαίσιο του Προγράμματος «Ημέρες Μνήμης του Ελληνισμού, 1922-1924» με το οποίο η Τράπεζα αποτίνει φόρο τιμής στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923), που υλοποιεί με στόχο να συμβάλλει στην ενίσχυση της ιστορικής μνήμης και τον εμπλουτισμό της ιστορικής έρευνας και γι' αυτή την καθοριστική για τον Ελληνισμό περίοδο της ιστορίας του. Η σύγχρονη Ελλάδα διαμορφώθηκε μεταξύ της Επανάστασης του 1821, που γέννησε το πρώτο μικρό κράτος, μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923. Στη διάρκεια αυτού του αιώνα σημειώθηκαν κοσμογονικές αλλαγές με αποτέλεσμα προσφυγικές ροές που άλλαξαν ριζικά την ελληνική κοινωνία. Στόχος της έκθεσης είναι η όσο το δυνατόν πληρέστερη παρουσίαση του προσφυγικού φαινομένου, μέσα από τα ζητήματα που απασχόλησαν διαχρονικά τους ανθρώπους που βρέθηκαν στη δεινή θέση να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Μέσα από ανθρώπινες ιστορίες φωτίζονται πτυχές του θέματος, όπως η αναγκαστική φυγή, οι δυσκολίες της μετακίνησης, η υποδοχή, η εγκατάσταση, η διαχείριση του τραύματος, η ενσωμάτωση στη νέα πατρίδα, η μνήμη. Σε πρώτη ανάγνωση, δύσκολα αναγνωρίζεται η χρονική προέλευση των ιστοριών αυτών. Κοινή συνισταμένη τους, τα διαχρονικά συναισθήματα των διωγμένων ανθρώπων, ο φόβος και η απόγνωση, η αποδοχή της καταστροφής και της απώλειας, η καρτερία και η αντοχή, το πείσμα για επιβίωση. Και παράλληλα, η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση, οι προσπάθειες συμπατριωτών και ξένων για βοήθεια, αλλά ταυτόχρονα η καχυποψία, η αδιαφορία και η εχθρική στάση πολλών. Τα παραπάνω οπτικοποιούνται στην έκθεση μέσα από ένα video-animation, έργο του σκηνοθέτη Παναγιώτη Ράππα, στο οποίο προσφυγικές ομάδες σε μία συνεχή πορεία, που κρατά 100 και πλέον χρόνια, υποδέχονται συμβολικά τον επισκέπτη, ενώ επιλεγμένες ιστορίες της έκθεσης ζωντανεύουν σε βίντεο σπουδαστών του Τμήματος Animation του εκπαιδευτικού ομίλου ΑΚΤΟ. Η έκθεση χωρίζεται σε τέσσερεις μεγάλες ενότητες: ΤΑ ΑΙΤΙΑ - Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ - ΤΟ ΣΤΕΡΙΩΜΑ - Η ΜΝΗΜΗ. Τα αίτια φωτίζουν τους λόγους που οδηγούν κάποιον να εγκαταλείψει ξαφνικά και απροσδόκητα τον τόπο του: πόλεμοι, διωγμοί, αλλαγές συνόρων, ανταλλαγές πληθυσμών κ.ά. Η αναγκαστική και ελάχιστα προετοιμασμένη φυγή, το δύσκολο ταξίδι, από το οποίο δεν επιβίωναν όλοι, τα πολύτιμα που δεν αποχωρίζονταν, η υποδοχή που συναντούσαν οι πρόσφυγες, και οι πρώτες προσπάθειες περίθαλψης είναι τα θέματα της δεύτερης ενότητας. Η τρίτη ενότητα επικεντρώνεται στην προσωρινή και μόνιμη στέγαση των προσφύγων, την υγειονομική περίθαλψη, την εκτίμηση των περιουσιών, τις αποζημιώσεις, την επαγγελματική αποκατάσταση αστών και αγροτών, την εκπαίδευση. Η τελευταία ενότητα εστιάζει στη μνήμη και τη συλλογική συνείδηση των προσφύγων μέσα από τη μουσική, τον αθλητισμό, τους συλλόγους, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο. Στην έκθεση παρουσιάζονται φωτογραφικά τεκμήρια, ιστορικά έγγραφα και αντικείμενα από τις συλλογές του Μουσείου, πλαισιωμένα από μαρτυρίες, αποσπάσματα πηγών και δημοσιεύματα του Τύπου. Μεγάλος αριθμός φορέων και ιδιωτών, ίσως ο μεγαλύτερος από κάθε άλλη έκθεση του Μουσείου, παραχώρησε αρχειακά τεκμήρια και κειμήλια. Την επιμέλεια είχαν οι Νατάσα Καστρίτη και Ρεγγίνα Κατσιμάρδου, σε συνεργασία με τις Ιφιγένεια Βογιατζή, Ανδρονίκη Μαρκασιώτη και 'Αννα Κάνδια. Αναλυτικός κατάλογος της έκθεσης θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2024.