Athens24: “IRAQ – 9 ΤΟΠΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ της Heather Raffo. Πες μου λίγα λόγια για την παράσταση που πρωταγωνιστείς”.

Ανδριάνα Σταυριδοπούλου:
“Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2013, σε σκηνοθεσία και διδασκαλία χαρακτήρων από την Μαρία Τσαρούχα στο θέατρο Vault και είχα την τύχη να το δω κι εγώ τότε ως θεατής, αλλά και νέα μαθήτρια στην τέχνη της υποκριτικής. Λίγα χρόνια αργότερα ανέβηκε ξανά στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον, αυτή τη φορά ήμουν βοηθός της σκηνοθέτη Μαρίας Τσαρούχα και τώρα συμμετέχω σ'αυτό ως ηθοποιός. Το έργο της συγγραφέως αποτελεί ύμνο στην Γυναίκα, δίνοντας φωνή σε όλες τις γυναίκες της Μέσης Ανατολής έτσι όπως δεν τις έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα. Έμπνευσή της στάθηκε η επίσκεψη που έκανε η ίδια στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Βαγδάτη, σ’ ένα ταξίδι της στο Ιράκ τον Αύγουστο του 1993. Εκεί ήρθε σε επαφή με το έργο της Ιρακινής καλλιτέχνη Layla Al-Attar, μια σπουδαία ζωγράφος, που μέσα από την τέχνη της επεδίωξε να αναδείξει τη σημασία του γυναικείου φύλου. Οι μονόλογοι οδηγούν σε έναν πολύχρωμο, πολυδιάστατο, ευφυή και λαμπερό διάλογο γένους θηλυκού μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Δύο κόσμοι γεμάτοι αντιφάσεις και ανισότητες, που ενώ φαίνονται παράλληλοι, τέμνονται στην αναζήτηση της γυναικείας φύσης και θέσης. Με φόντο τους δύο πολέμους του Κόλπου, τον λόγο παίρνουν οι Ιρακινές γυναίκες και εξιστορούν τις ζωές τους εμβαθύνοντας στο τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σε μία χώρα που επισκιάζεται από το καθεστώς του πολέμου. Ταυτόχρονα γινόμαστε μάρτυρες της αντίπερα όχθης μέσα από τα μάτια της Αμερικάνας γυναίκας. Τα κεκτημένα δικαιώματα της Δύσης για ελευθερία, αγάπη, αλήθεια, επιθυμία μπαίνουν στο μικροσκόπιο της κοινωνικής πραγματικότητας αποδεικνύοντας το αναπόφευκτο: ότι η γυναίκα δεν είναι πουθενά ελεύθερη, όμως η λαχτάρα για επιθυμία και ο αγώνας για ελευθερία είναι το σημείο τομής των δύο αυτών κόσμων και η γυναίκα αποτελεί τη βαθύτερη σύνδεσή τους… η γυναίκα που αγαπά, πονά, συμπονά, αιμορραγεί, γεννά, πεθαίνει, συγχωρεί. Το “IRAQ – 9 Τόποι Επιθυμίας” είναι ένα έργο αγάπης, ένα υπόδειγμα γραφής, που το περιοδικό New Yorker περιέγραψε ως “ένα παράδειγμα πως η τέχνη είναι δυνατόν να ανοικοδομήσει τον κόσμο””.


Athens24: “Είναι ένα έργο που αντικατοπτρίζει την σύγχρονη κοινωνία, ποια είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει”;

Ανδριάνα Σταυριδοπούλου:
“Το “Ιράκ” είναι ένα έργο αγάπης, καθαρά ανθρωποκεντρικό και πολυδιάστατο. Είναι από αυτά τα έργα που χρειάζονται πολλές “αναγνώσεις” και κάθε φορά εστιάζεις σε κάτι καινούριο. Ξεκινάει με τον χαρακτήρα της “Μουλάγια”, μιας οντότητας που συλλέγει παπούτσια στο ποτάμι... μαζεύει ψυχές...έχει βαθείς συμβολισμούς. Το έργο ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στο κυριολεκτικό και το μεταφορικό, και λίγο πριν το τέλος η Μουλάγια εμφανίζεται ξανά. Η φρίκη του πολέμου, οι καταστροφικές συνέπειες, τα θύματα, οι αναπηρίες, οι καρκίνοι και οι τερατογενέσεις. Τραύματα βαθιά που στιγματίζουν τον άνθρωπο. Η γυναίκα και η θέση της στην Ανατολή, οι επιθυμίες της και οι ελευθερίες της, η βαθιά κοινωνική υποκρισία της Δύσης. Τραυματικές εμπειρίες. Η αναζήτηση της απελευθέρωσης, κυριολεκτικής και πνευματικής. Γεγονότα που σημαδεύουν ανεξίτηλα όλες τις πλευρές. Ο αγώνας για επιβίωση και φυσικά το χρήμα. Όλα περιστρέφονται γύρω από αυτό. Η ύπαρξή σου ισοδυναμεί με χρήματα. Ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί με τον κάθε χαρακτήρα. Υπάρχουν αλήθειες σε όλα. Τα μηνύματα είναι πολλά και μας αφορούν όλους ανεξαιρέτως”.


Athens24: “Τι είναι αυτό που θα “κρατήσεις” από το έργο όταν τελειώσουν οι παραστάσεις”;

Ανδριάνα Σταυριδοπούλου:
“Προσωπικά, θα κρατήσω τα πάντα από αυτό το έργο από αυτή τη δουλειά και όσα ακόμη προκύψουν, γιατί δεν τελειώνει ποτέ ό,τι χτίζουμε μέσα μας. Είναι μια δουλειά που έγινε με πολύ προσωπικό κόπο και πόνο από όλες μας ατομικά και συλλογικά. Ένα μεγάλο στοίχημα με τον εαυτό μας. Το ταξίδι μας μόλις ξεκίνησε άλλωστε και είναι πολλά ακόμη αυτά που έχουμε να ανακαλύψουμε και να βιώσουμε επί σκηνής. Το πιο σημαντικό για μένα είναι ο κόσμος που έρχεται να δει την παράσταση να καταλάβει ότι όσο μακρυά κι αν είναι αυτοί οι άνθρωποι από εμάς χιλιομετρικά, τελικά δεν μας χωρίζει τίποτα στην πραγματικότητα και μας αφορά. Μας αφορά όλους. Οι άνθρωποι φτιάχνουμε τα κοινωνικά συστήματα και όχι το αντίστροφο. Έχουμε όλοι τη δύναμη και την επιλογή να μας αφορά”.


Athens24: «Πόσο δύσκολο είναι λόγω και τον συνθηκών που επικρατούν να καταφέρουν οι ηθοποιοί και όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές να καταφέρουν να υλοποιήσουν το όραμά τους”;

Ανδριάνα Σταυριδοπούλου:
“Εδώ και πολλά χρόνια η κατάσταση κοινωνικοπολιτικοοικονομικά είναι δύσκολη για τους ανθρώπους που ασχολούνται με τις τέχνες και τον πολιτισμό. Εγώ τουλάχιστον ακούω από παιδί ότι το θέατρο δεν αρκεί για να επιβιώσεις και πρέπει να κάνεις παράλληλα κάτι ακόμα. Και πράγματι πολλοί είναι οι ηθοποιοί που εργάζονται και σε άλλους τομείς. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ομάδες στον χώρο της υποκριτικής με όραμα και μεράκι που καταφέρνουν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Νιώθω ευγνωμοσύνη που ανήκω κι εγώ σε μια τέτοια ομάδα, είναι σπουδαίο να κάνεις αυτό που αγαπάς μέσα σε μια μεγάλη αγκαλιά που αντέχει όλους τους κραδασμούς εξωτερικούς (κράτος, πολιτεία, σύστημα) και εσωτερικούς (ανασφάλειες, εγωισμούς, φοβίες, άγχη). Πέφτουμε και ξανασηκωνόμαστε, δίνουμε το χέρι ο ένας στον άλλον, παλεύουμε με τον εαυτό μας, δοκιμαζόμαστε, εκεί που χάνουμε την πίστη μας εκεί την ξαναβρίσκουμε, αγκαλιάζουμε τις ανασφάλειές μας, είμαστε σε ένα διαρκές στοίχημα με τον εαυτό μας να καταφέρουμε να αφεθούμε... Εύχομαι όσοι επιθυμούν να ασχοληθούν με την υποκριτική να μπορούν να δουν ότι το θέατρο ΔΕΝ είναι ανταγωνισμός, ΔΕΝ είναι η φήμη, ΔΕΝ είναι τα λεφτά, ΔΕΝ είναι τα “εγώ”, ΔΕΝ είναι το ψέμα, η απάτη, ΔΕΝ είναι λόγια, ΔΕΝ είναι εκμετάλλευση, ΔΕΝ είναι βία, φωνές και υποτίμηση, ΔΕΝ είναι άσκηση εξουσίας... Αν βρεθείτε ή βρεθήκατε σε τέτοιους χώρους να θυμάστε ότι το πρόβλημα ΔΕΝ ήταν το θέατρο. ΔΕΝ είναι έτσι το θέατρο και ΔΕΝ πρέπει να είναι έτσι”.


Athens24: “Θα ήθελες κάποια στιγμή να ασχοληθείς με τη σκηνοθεσία”;

Ανδριάνα Σταυριδοπούλου:
“Προς το παρόν η σκηνοθεσία δεν έχει τραβήξει την προσοχή μου. Έχω εστιάσει στην υποκριτική και νιώθω ότι έχω πολλά να ανακαλύψω ακόμη για τον εαυτό μου. Παρ’ όλα αυτά είμαι ανοιχτή σε ερεθίσματα”.


Athens24: “Θα έπαιρνες μέρος σε κάποιο talent show”;

Ανδριάνα Σταυριδοπούλου:
“Συνήθως τα talent shows είναι και reality shows και αυτό το είδος τηλεοπτικής ψυχαγωγίας δεν με εκφράζει. Επίσης δεν έχω δει ως τώρα κάποιο talent show που εστιάζει στην υποκριτική”.


Athens24: “Αν σου δινόταν η ευκαιρία για διεθνή καριέρα θα έφευγες από την Ελλάδα”;

Ανδριάνα Σταυριδοπούλου:
“Ναι θα έφευγα! Είναι ένα από τα μεγάλα μου όνειρα, από αυτά που δύσκολα ομολογώ, και δύσκολα θα έκανα, αλλά θα το ήθελα πολύ”.


Athens24: “Πες μου λίγα πράγματα για τα μελλοντικά σου σχέδια”.

Ανδριάνα Σταυριδοπούλου:
“Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνω μακροπρόθεσμα πλάνα σαν άνθρωπος, προσπαθώ να είμαι στη στιγμή. Σίγουρα θέλω να συνεχίσω την πορεία μου ως ηθοποιός και να ανακαλύπτω νέες εκδοχές του εαυτού μου, άλλωστε το ταξίδι αυτό δεν τελειώνει ποτέ”.